ปัญหาครอบครัว

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 16 ปี เต็มวันนี้เลยค่ะ วันนี้อยากจะมาขอระบาย และวิธีจัดการกับปัญหานี้ บางทีรู้สึกว่าหมดกำลังใจในการใช้ชีวิตคุยกับใครก็ไม่ได้ ครอบครัวเรามีกัน 7-8 คน มีพ่อ แม่ ตา ยาย น้า เรา พี่ชายอีก 2 คน เราเป็นลูกคนที่ 3 เป็นคนสุดท้อง ตั้งแต่เรายังไม่เกิดพ่อกับแม่ทำอาชีพปลูกผักฐานะค่อนข้างดีไม่เป็นหนี้ใคร พ่อเป็นคนขยันทำงานมากปลูกผักในพื้นที่บ้านมีคนงานต่างด้าวเป็นสิบ พอเก็บผักเสร็จก็จะเอาไปขายที่ตลาดสี่มุมเมือง พอเราใกล้คลอด พ่อประสบอุบัติเหตุทำให้ขาขาดเสียเงินไปเยอะกับการรักษา ผ่านไปเดือน-2 เดือน เราก็คลอด ธุรกิจเริ่มไม่ดี พ่อพักฟื้นได้ไม่นานก็ต้องกลับมาทำงานเหมือนเดิม หลังจากนั้นไม่นานก็เจ๊ง แม่เริ่มไปขายของที่ตลาดสดใน กทม. ตลาดที่ 1 ก็เจ๊ง ตลาดที่ 2 ก็เจ๊ง พอเริ่มขายตลาดที่ 3 เริ่มดีขึ้น ส่วนเราอยู่ต่างจังหวัดกับยาย ตาเสียไปตอนประถม น้าไปหาทำงานที่อื่น พ่อแม่และพี่ชายขายของอยู่ตลาดที่ 3 ยายจะเป็นคนที่บ่นเรื่องแม่ให้ฟังในทางไม่ดีประมาณว่ายืมคนนู้นคนนี้ก็ไม่คืนไม่มีเงิน เรารับรู้ปัญหาทุกอย่างไม่เคยสบายใจเลยค่ะ ชอบเปรียบเทียบเรากับลูกพี่ลูกน้อง(ครอบครัวมีฐานะดี) แม่ก็อารมณ์ร้ายบางทีก็เอาเรากับพี่ไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นที่เค้ามาคอยช่วยแม่ว่าทำไมไม่ได้อย่างงี้บ้าง บางทีเรารู้สึกว่าแม่แคร์ลูกคนอื่นมากกว่าลูกตัวเองซะอีกค่ะ ตอนเด็กเวลาเราไป รร.แม่ไม่เคยแม้แต่จะรีดผ้าหรือแต่งตัวอะไรให้เลย แต่กับลูกคนอื่น(น้องสาวของพี่คนที่ช่วยแม่)แม่รีดผ้าให้พูดชมอย่างนู้นอย่างนี้ทุกครั้งที่เราฟังเราเสียใจมากๆ เราอยู่ ม.2 เลยตัดสินใจไปอยู่ รร. กีฬาที่ต่างจังหวัดเป็นหอพักเเล้วเรียนฟรีอยู่ฟรี แรกๆมีไฟค่ะ ซ้อมหนักพอมาหลังโดนกดดันกำลังใจเริ่มหมด ช่วงที่หมดกำลังใจโทรหาแม่ แม่ก็อารมณ์เสียใส่ พี่ชายก็เหมือนคนแปลกหน้าเวลาเราคุยด้วยเราจะชอบพูดกระตุกเพราะไม่ค่อยสนิทกัน จะโทรคุยกับยายก็ไม่อยากเล่าให้ฟัง จะโทรคุยกับพ่อ พ่อก็พูดให้ไม่สบายใจ คุยกับใครก็ไม่ได้ ปรึกษาก็ไม่ได้ ยังดีมีเพื่อนที่คอยรับฟัง ตอนนั้นไปอยู่ได้ไม่นานก็ถึงวันเกิดเราตอนเด็กเราไม่เคยจัดวันเกิดเลย เราดีใจมากค่ะพี่ๆที่หอเค้าจัดวันเกิดให้เราประทับใจมาก แม่ทำงานจนไม่เคยอวยพรให้เลย ช่วงหลังมาพี่ชายเริ่มให้กำลังใจทุกครั้งที่พี่ชายให้กำลังใจเราร้องให้ตลอดเลยเพราะเค้าไม่เคยพูดอย่างงี้ อยู่ไปได้ไม่นานเราจำได้ว่าโทรหาแม่บ่อยมากแต่แม่ก็อารมณ์เสียทุกครั้ง เราเลยไม่ค่อยโทรหานอกจากมีธุระจริงๆ อยู่ไปได้ 1 ปี หมดไฟอีกครั้ง เริ่มไม่ได้เล่น เริ่มท้อ เริ่มเหนื่อย ก็เลยออกมาอยู่กับแม่ที่ กทม. แม่ได้ตลาดที่ 4 อยู่ได้1-2เดือน แม่ขายของดีซื้อโทรศัพท์ให้เพราะเครื่องเก่าพัง ให้ไปจัดฟัน(อันนี้เราไม่ได้ขอ)เราเเค่อยากทำฟันเพราะฟันผุ กิจการก็เริ่มดี ยายก็ไม่ค่อยบ่น แม่ก็เริ่มอารมณ์ดีขึ้น หลังจากออกจากหอทุกอย่างดีขึ้น แต่พอมาโควิดรอบใหม่ ปี2023 เศรษฐกิจเริ่มแย่ ขายของแย่ เงินไม่พอใช้ แม่กลับมากู้หมวกกันน็อค กับบังเป็นสิบคน ติดหนี้เกือบล้าน ทุกอย่างเริ่มแย่ ขายของได้เงินไม่พอใช้ทุกวัน เรารับรู้ปัญหาทุกอย่างเราไม่สบายใจเลย ทีแรกเราทำใจได้แล้วเราทำเป็นไม่รู้สึกอะไรเราเชื่อว่าแม่จะจัดการได้หมดพอมาช่วงสงกรานต์แม่เริ่มบ่น ทะเลาะกับพี่ชายก็เอาเราไปเกี่ยวด้วย เรากลับมารู้สึกเหมือนตอน ม.ต้นอีกครั้ง วันนี้เป็นวันเกิดเราเป็นวันที่ไม่มีความสุขเลย เราจะหางานทำก็ไม่ได้ต้องช่วยงานที่ร้าน เราไม่ชอบอยู่กับแม่ ไม่อยากรับรู้ทุกเรื่องเลย วันเกิดเราทุกปีเป็นปีที่แย่มากๆค่ะ เราควรทำยังไงดีให้ไม่ต้องรับรู้อะไรเลย ทักววันนี้คิดแค่ว่าขอแค่ตอบเเทนพ่อแม่ให้สุขสบายเราตายเราก็โอเคแล้ว😥