เราคุยกับเพื่อนคนนึงมาเกือบปีแล้ว ตั้งแต่ช่วงแรก ๆ ที่เราคุยกันเราคิดว่าที่เค้าเข้าหาเราเพราะว่าต้องการจะจีบ แต่พอผ่านมาสักระยะเราเริ่มไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของเรากับของเค้าเหมือนกันมั้ย เราเลยเลือกที่จะถามว่าที่เข้าหาเราเพราะต้องการจีบเราเป็นแฟนมั้ย คำตอบที่ได้คือรู้สึกดีด้วย เราถามย้ำว่าอยากมีเราเป็นแฟนมั้ย เค้ากลับเงียบ เราเลยบอกว่าจะเลิกคุยกับเค้าเพราะเราไม่อยากอยู่โดยไม่มีสถานะ แต่เค้าก็รั้งเราไว้ว่าอยู่แบบนี้ได้มั้ยไม่อยากให้เราหายไปไหน เราเลยบอกว่าได้แต่ถ้าเรามีแฟนต้องหลีกทางให้เรานะ ซึ่งในความเป็นจริงเราแอบมีหวังว่าสักวันจะได้เป็นแฟนกัน และระยะเวลาที่ผ่านมามีคนเข้ามาคุยกับเรา แต่เราก็ก็ไม่สามารถจริงจังกับคนที่เค้ามาคุยได้ เพราะเรารู้สึกดีมากๆ กับเพื่อนร่วมงานไปแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่คุยกันจนถึงตอนนี้ก็จะเกือบ 9 เดือนแล้ว เราอึดอัดกับความรู้สึกและสถานะของเราตอนนี้มาก เราอยากเลิกคุยกับเค้าแล้ว เรารู้สึกว่าความรู้สึกของเรามันเลยเถิดไปไกลกว่าของ ผช. แล้ว เหมือนจะมีสิทธิ์แต่ก็ไม่มีสิทธิ์อะไรเลย แค่อยากจะโทรหาก่อนเรายังไม่กล้าเลย เราควรเริ่มจากตรงไหนดีที่จะเลิกคุยกับเค้า เราควรหายไปเฉยๆ มั้ย ถ้าจะบอกกันต่อหน้าเราก็คงจะใจอ่อนแล้วมันก็ต้องเป็นแบบนี้อีกต่อไป มันผิดที่เรายอมรับสถานะนี้ตั้งแต่แรก เราผิดที่เราไม่ยอมตัดใจตั้งแต่แรก