ก่อนอื่นเลย สวัสดีทุกคนที่เข้ามาสนใจกระทู้นี้นะคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าพิมพ์ตกหล่นหรือทำให้ผู้อ่านไม่เข้าใจตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ
เราคบกับแฟนกันมา3ปีแล้วค่ะ ช่วงที่รู้จักกันแรกๆเขาพยายามเข้าหาเราตลอด พยายามจีบเพื่อจะได้เราไปเป็นแฟน
จนวันนึงเราตกลงเป็นแฟนกับเขา เขาเริ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไมสนใจเราเลยแม้เราจะเป็นไข้หรือไม่สบาย มีการทะเลาะที่รุนแรงขึ้น เขามีการทำร้ายร่างกาย มีเรื่องมือที่3เข้ามาเรื่อยๆ เราเคยเลิกกับเขาแล้วค่ะ แต่เขากลับมาทำให้เรารู้สึกดี เราจึงใจอ่อนกลับไปเพราะในใจลึกๆเชื่อว่าเค้าปรับปรุงตัวแล้ว หลังจากกลับมาคบกันเขาก็สนใจนิดๆหน่อยๆ สนใจประมาณ5วัน หลังจากนั้นก็ไม่สนใจ เขาตั้งกฎให้เรามากมาย ห้ามดื่ม ห้ามสูบ ห้ามแต่งตัวเผยร่างกาย มันก็ทำให้เรารู้สึกว่าเขาเป็นห่วง แต่พอกลับมาคิด เขาเหมือนการกักขังเรา เรามีเพื่อนผู้ชายไม่ได้ เราไม่สามารถออกไปเที่ยวได้ ล่าสุดนี้ที่เขาห้ามก็คือ เราขอไปเล่นสงกรานต์ เขาก็ไม่ให้ไป เราแค่อยากจะไปสนุกกับเพื่อนๆแต่เขากลับไม่ให้ไป เรากลัวเขาทำร้ายร่างกายมากๆเลยค่ะ ตั้งแต่มีเหตุการณ์ทำร้ายร่างกายเราก็ระแวงมากๆ ไม่กล้าทำอะไรเอง กลัวจะโดนอีก มันมีช่วงนึงที่เราเคยถามเขาเรื่องที่เขาไม่เคยสนใจ คำตอบที่เราได้มาทำเราช็อคไปครู่ใหญ่เลยค่ะ
เรา: ทำไมไม่เคยสนใจกันบ้างเลย เธอดูเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนนะ
เขา: เปลี่ยนไปยังไง
เรา: เมื่อก่อนเธอดูสนใจเค้ามากกว่านี้ ดูใส่ใจมากกว่านี้
เขา: คิดไปเองรึป่าว ช่วงคบกันแรกๆผมสนใจเธอมั้ย
เรา: ไม่เท่าไหร่
เขา: แล้วตอนนี้หล่ะ
เรา: ก็ไม่
เขา: เห็นมั้ย ไม่มีอะไรเปลี่ยน เธอควรจะรู้สึกดีที่มีแฟนเสมอต้นเสมอปลาย
ช่วงนั้นเราซึมหนักเลยค่ะ เราไม่รู้จะตอบเค้ายังไงเลย เวลาที่เขาเคยมีให้ก็กลับไม่มี จนเรารู้สึกว่า เขาจะมีเราไปทำไม เพราะถึงเขามีเราไปเขาก็ไม่เห็นค่าอยู่ดี เขาเคยบอกเราว่าเขามั่นใจในตัวของเราว่าจะเป็นภรรยาที่ดีได้ และในอนาคตจะได้แต่งงานมีลูกด้วยกัน เขายังพูดเสริมอีกว่าความรักแบบผู้ใหญ่เขาไม่ต้องสนใจกันตลอดเวลาหรอก ให้รู้ไว้อย่างเดียวว่า *รัก* แต่เรากลับรู้สึกว่ารักมันต้องมาจากการกระทำ เรารักเขามากๆ เราใส่ใจเขาทุกอย่าง เทคแคร์ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เรากลับได้คำพูดที่ว่า "จะตามมรังควานไปถึงไหน" เขาใช้คำพูดรุนแรงตลอด แต่เรากลับต้องเข้มแข็ง เก็บทุกความรู้สึกไว้ ร้องไห้ยังต้องแอบร้องโดยที่ไม่ให้เขารู้ด้วยค่ะ
เราขอคำปรึกษาจากทุกๆคนหน่อยค่ะ ว่าเราควรจะแก้ไขปรับปรุงตัวเองยังไง แล้วเราต้องรับมือยังไงกับเหตุการณ์นี้ อยากให้ทุกคนติชมตามความคิดเห็นของตนเองเลยนะคะ เราอยากรู้ทุกมุมมองที่ทุกคนคิดเห็น จนถึงตอนนี้ต้องขอบคุณมากๆนะคะที่อ่านจนจบแล้วช่วยให้คำปรึกษา
**ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ
แฟนไม่เคยสนใจเราเลย ควรจะทำยังไงดีคะ?
เราคบกับแฟนกันมา3ปีแล้วค่ะ ช่วงที่รู้จักกันแรกๆเขาพยายามเข้าหาเราตลอด พยายามจีบเพื่อจะได้เราไปเป็นแฟน
จนวันนึงเราตกลงเป็นแฟนกับเขา เขาเริ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไมสนใจเราเลยแม้เราจะเป็นไข้หรือไม่สบาย มีการทะเลาะที่รุนแรงขึ้น เขามีการทำร้ายร่างกาย มีเรื่องมือที่3เข้ามาเรื่อยๆ เราเคยเลิกกับเขาแล้วค่ะ แต่เขากลับมาทำให้เรารู้สึกดี เราจึงใจอ่อนกลับไปเพราะในใจลึกๆเชื่อว่าเค้าปรับปรุงตัวแล้ว หลังจากกลับมาคบกันเขาก็สนใจนิดๆหน่อยๆ สนใจประมาณ5วัน หลังจากนั้นก็ไม่สนใจ เขาตั้งกฎให้เรามากมาย ห้ามดื่ม ห้ามสูบ ห้ามแต่งตัวเผยร่างกาย มันก็ทำให้เรารู้สึกว่าเขาเป็นห่วง แต่พอกลับมาคิด เขาเหมือนการกักขังเรา เรามีเพื่อนผู้ชายไม่ได้ เราไม่สามารถออกไปเที่ยวได้ ล่าสุดนี้ที่เขาห้ามก็คือ เราขอไปเล่นสงกรานต์ เขาก็ไม่ให้ไป เราแค่อยากจะไปสนุกกับเพื่อนๆแต่เขากลับไม่ให้ไป เรากลัวเขาทำร้ายร่างกายมากๆเลยค่ะ ตั้งแต่มีเหตุการณ์ทำร้ายร่างกายเราก็ระแวงมากๆ ไม่กล้าทำอะไรเอง กลัวจะโดนอีก มันมีช่วงนึงที่เราเคยถามเขาเรื่องที่เขาไม่เคยสนใจ คำตอบที่เราได้มาทำเราช็อคไปครู่ใหญ่เลยค่ะ
เรา: ทำไมไม่เคยสนใจกันบ้างเลย เธอดูเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนนะ
เขา: เปลี่ยนไปยังไง
เรา: เมื่อก่อนเธอดูสนใจเค้ามากกว่านี้ ดูใส่ใจมากกว่านี้
เขา: คิดไปเองรึป่าว ช่วงคบกันแรกๆผมสนใจเธอมั้ย
เรา: ไม่เท่าไหร่
เขา: แล้วตอนนี้หล่ะ
เรา: ก็ไม่
เขา: เห็นมั้ย ไม่มีอะไรเปลี่ยน เธอควรจะรู้สึกดีที่มีแฟนเสมอต้นเสมอปลาย
ช่วงนั้นเราซึมหนักเลยค่ะ เราไม่รู้จะตอบเค้ายังไงเลย เวลาที่เขาเคยมีให้ก็กลับไม่มี จนเรารู้สึกว่า เขาจะมีเราไปทำไม เพราะถึงเขามีเราไปเขาก็ไม่เห็นค่าอยู่ดี เขาเคยบอกเราว่าเขามั่นใจในตัวของเราว่าจะเป็นภรรยาที่ดีได้ และในอนาคตจะได้แต่งงานมีลูกด้วยกัน เขายังพูดเสริมอีกว่าความรักแบบผู้ใหญ่เขาไม่ต้องสนใจกันตลอดเวลาหรอก ให้รู้ไว้อย่างเดียวว่า *รัก* แต่เรากลับรู้สึกว่ารักมันต้องมาจากการกระทำ เรารักเขามากๆ เราใส่ใจเขาทุกอย่าง เทคแคร์ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เรากลับได้คำพูดที่ว่า "จะตามมรังควานไปถึงไหน" เขาใช้คำพูดรุนแรงตลอด แต่เรากลับต้องเข้มแข็ง เก็บทุกความรู้สึกไว้ ร้องไห้ยังต้องแอบร้องโดยที่ไม่ให้เขารู้ด้วยค่ะ
เราขอคำปรึกษาจากทุกๆคนหน่อยค่ะ ว่าเราควรจะแก้ไขปรับปรุงตัวเองยังไง แล้วเราต้องรับมือยังไงกับเหตุการณ์นี้ อยากให้ทุกคนติชมตามความคิดเห็นของตนเองเลยนะคะ เราอยากรู้ทุกมุมมองที่ทุกคนคิดเห็น จนถึงตอนนี้ต้องขอบคุณมากๆนะคะที่อ่านจนจบแล้วช่วยให้คำปรึกษา
**ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ