ดีมากไม่ใช่เพราะว่าโชคช่วย ดีมากเพราะมีความรู้ในพระธรรมในพระพุทธศาสนา
- การเรียนในยูตู๊บ นี่ ฟังคลิปแต่ละปริจเฉท อาจารย์คนไหนก็เลือกเอาตามความชอบใจครับ เรียนไปหลับไป ตื่นขึ้นมาแล้วก็กลับไปฟังซ้ำท่อนที่หลับไป ฟังทีละนิดทีละนิด เข้าใจแล้วก็ผ่าน เซฟเก็บไว้ฟังได้อีก มีตำราให้โหลด มีท่านกัลยาณมิตรเก่งๆหลายท่านให้ถามและตอบให้เข้าใจได้
- ชีวิตมีค่าขึ้นไม่ได้เพราะโชคช่วยครับ แต่เป็นเพราะการเรียนรู้พระอภิธัมมัตตสังคหะ นี่แหละครับ (อ่านแล้วไม่ได้ทำให้รวย แต่น่าจะทำให้จนมากขึ้น)
- ทำให้อ่านพระไตรปิฎกได้มากขึ้น เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม(เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิมไม่ได้หมายความว่าเข้าใจแจ่มแจ้ง)
- ผมเรียนแล้ว ลืมแล้ว ก็ไม่ได้บรรลุธรรมใดๆ ฌานก็ไม่มี (แต่ทำให้ขำได้ว่าก่อนหน้านั้นนึกว่าได้ฌาน 4 จริงๆแล้วคิดเองเออเอง ได้ลงคออย่างขำๆ)มีแต่สตินิดหน่อย กับ สตังค์นิดหน่อย ครับ แต่ชีวิตมีความสุขมากขึ้น ทำบุญทำทานมากขึ้น แต่ทุกข์ก็มีมาเรื่อยๆเป็นปกติ แล้วก็ได้ตามดูทุกข์นั้นเรื่อยๆครับ เรียนแล้วนำมาใช้ได้เช่น เดินไปเจอคนบางคนก็เกิดไม่ค่อยชอบใจ เจออีกคนกลับชอบใจ เจอไม่ชอบใจถ้าโทสะประดังก็เกิดวจีทุจริต ถ้าเจอคนชอบใจก็เกิดวจีทุจริตได้เหมือนกัน เพราะเกิดเวทนาขึ้น เป็นต้น แต่ถ้ามีสติ เห็นว่าเป็นเพียงรูปารมณ์ แสงสะท้อนสีเข้ามากระทบจักขุปสาท เกิด จักขุวิญญาน แล้ว ครบ 3 ตัวแล้ว จักขุสัมผัสสะก็เกิดพร้อมจักขุวิญญาน เพราะมี 4 ตัวดังกล่าวจึงเกิดจักขุสัมผัสสชาเวทนาก็เกิดพร้อมจักขุวิญญาน ก็นึกได้ว่านั้นๆ เป็นเพียงแค่ รูปารมณ์ สีสะท้อนเข้าตา เพียงแต่พิจารณาตรงนี้ว่าทำไมเกิด ไม่พอใจ พอใจ ในการเห็นขึ้นมาได้ ก็กำลังทำอยู่ครับ แต่ก็ตัด ลด มานะ ความเป็น ตัวตนที่ดีกว่าเขา เท่าเขา หรือต่ำกว่าเขาลงได้ในตอนคิดผ่านมาในตอนหลังๆ และกีดีใจที่ไม่ได้เกิด วจีกรรม กายกรรม ที่มีเจตนาประกอบ ออกไป
- ก็ไม่ได้ทุกครั้งตามที่กล่าวมา บางครั้งก็เสร็จมัน แต่นับแล้วดีกว่าเมื่อก่อนๆที่ไม่ได้เรียนเยอะเลย
ว่าจะไม่จะไม่ ขอนิดนึงครับ การเรียนพระอภิธัมมัตตสังคหะทางยูตู๊บแล้วมีความรู้ครับ
- การเรียนในยูตู๊บ นี่ ฟังคลิปแต่ละปริจเฉท อาจารย์คนไหนก็เลือกเอาตามความชอบใจครับ เรียนไปหลับไป ตื่นขึ้นมาแล้วก็กลับไปฟังซ้ำท่อนที่หลับไป ฟังทีละนิดทีละนิด เข้าใจแล้วก็ผ่าน เซฟเก็บไว้ฟังได้อีก มีตำราให้โหลด มีท่านกัลยาณมิตรเก่งๆหลายท่านให้ถามและตอบให้เข้าใจได้
- ชีวิตมีค่าขึ้นไม่ได้เพราะโชคช่วยครับ แต่เป็นเพราะการเรียนรู้พระอภิธัมมัตตสังคหะ นี่แหละครับ (อ่านแล้วไม่ได้ทำให้รวย แต่น่าจะทำให้จนมากขึ้น)
- ทำให้อ่านพระไตรปิฎกได้มากขึ้น เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม(เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิมไม่ได้หมายความว่าเข้าใจแจ่มแจ้ง)
- ผมเรียนแล้ว ลืมแล้ว ก็ไม่ได้บรรลุธรรมใดๆ ฌานก็ไม่มี (แต่ทำให้ขำได้ว่าก่อนหน้านั้นนึกว่าได้ฌาน 4 จริงๆแล้วคิดเองเออเอง ได้ลงคออย่างขำๆ)มีแต่สตินิดหน่อย กับ สตังค์นิดหน่อย ครับ แต่ชีวิตมีความสุขมากขึ้น ทำบุญทำทานมากขึ้น แต่ทุกข์ก็มีมาเรื่อยๆเป็นปกติ แล้วก็ได้ตามดูทุกข์นั้นเรื่อยๆครับ เรียนแล้วนำมาใช้ได้เช่น เดินไปเจอคนบางคนก็เกิดไม่ค่อยชอบใจ เจออีกคนกลับชอบใจ เจอไม่ชอบใจถ้าโทสะประดังก็เกิดวจีทุจริต ถ้าเจอคนชอบใจก็เกิดวจีทุจริตได้เหมือนกัน เพราะเกิดเวทนาขึ้น เป็นต้น แต่ถ้ามีสติ เห็นว่าเป็นเพียงรูปารมณ์ แสงสะท้อนสีเข้ามากระทบจักขุปสาท เกิด จักขุวิญญาน แล้ว ครบ 3 ตัวแล้ว จักขุสัมผัสสะก็เกิดพร้อมจักขุวิญญาน เพราะมี 4 ตัวดังกล่าวจึงเกิดจักขุสัมผัสสชาเวทนาก็เกิดพร้อมจักขุวิญญาน ก็นึกได้ว่านั้นๆ เป็นเพียงแค่ รูปารมณ์ สีสะท้อนเข้าตา เพียงแต่พิจารณาตรงนี้ว่าทำไมเกิด ไม่พอใจ พอใจ ในการเห็นขึ้นมาได้ ก็กำลังทำอยู่ครับ แต่ก็ตัด ลด มานะ ความเป็น ตัวตนที่ดีกว่าเขา เท่าเขา หรือต่ำกว่าเขาลงได้ในตอนคิดผ่านมาในตอนหลังๆ และกีดีใจที่ไม่ได้เกิด วจีกรรม กายกรรม ที่มีเจตนาประกอบ ออกไป
- ก็ไม่ได้ทุกครั้งตามที่กล่าวมา บางครั้งก็เสร็จมัน แต่นับแล้วดีกว่าเมื่อก่อนๆที่ไม่ได้เรียนเยอะเลย