สวัสดีค่ะ คือเราสับสนมาตอนนี้ว่าจะเรียนต่อมั้ยเพราะตัวเราตอนนี้จบ ปวส แล้วตั้งใจว่าจะดรอปเรียนสักปี แล้วค่อยเรียนต่อแต่พอทำงานไปเราก็รู้สึกว่าไม่อยากเรียนแล้วค่ะเพรางานที่ทำก็ค่อนข้างที่จะตรงสเปคพอสมควร ใช้ชีวิตแบบมีเงินเป็นของตัวเองมันดีมาก และไม่มีหนี้กยศเพิ่มด้วย ส่วนตัวไม่ชอบเป็นหนี้เยอะ และตัวเราก็มองว่าการเรียนเนื้อหากว่า 80-90% ก็ไม่ได้เอาไปใช้ แต่ทุกคนก็มักบอกว่าการเรียนเป็นสิ่งสำคัญ เราลองปรึกษาเพื่อน นางก็บอกว่าเรียนมหาลัยมันยากมาก เจาะลึกมาก จะมาทำงานไปเรียนไปไม่เวิร์ค คือเราเป็นคนที่หัวช้าค่ะ เข้าใจอะไรยากด้วยนางเลยพูดแบบนั้น เรารู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไงแต่ที่ยากเรียนเพราะเคยบอกกับแม่ไว้ว่าจะมาถ่ายรูปรับปริญญาด้วยกันถึงแม้ว่าแม่เราจะไม่อยู่ก็ตาม อยากเป็นใบปริญญาใบแรกของบ้าน และมีใบปริญญาไว้ก็อุ่นใจค่ะเผื่อในอนาคตสังคมต้องการ แน่นอนเราสามารถยืมทุนได้แต่ตัวเราที่ใจมันไม่เอาไปกว่าครึ่งก็รู้สึกกลัวว่าถ้าไปเรียนแล้วจะไม่จบหรือไม่ก็ซิ่ว เสียตังค์ เสียเวลา ทำพ่อเสียใจอีก ตัวพ่อเราก็เหมือนว่าไม่อยากให้เรียนเพราะเราก็จบสูงแล้วและเค้าก็ไม่อยากเสียเงินกับเราแล้ว แต่เราแค่คิดว่าตัวเองด้อยค่ะเมื่อเทียบกับเพื่อนที่ไปเรียนมหาลัยกันทุกคนแล้วมีแต่เราที่ไม่ได้เรียน รู้สึกผิดที่ทำตามที่พูดกับแม่ไว้ไม่ได้ ตอนนี้สับสนมากเลยค่ะ แวบนึงก็อยากสักพักก็ไม่อยากเรียนเป็นแบบนี้ทุกวันจนเราก็เหนื่อย55555 เรารู้ว่าใบปริญญาไม่ได้วัดค่าของคนแต่สังคมก็ยังปลูกฝังแบบนี้มาตลอดเราคือหนึ่งในเด็กที่กำลังสับสนกับตัวเอง เราอยากฟังความคิดเห็นทุกคนค่ะว่าถ้าเกิดคุณเจองานที่ตรงสเปคคุณ มีน้องสองคนต้องเลี้ยง มีพ่อคนเดียว ไม่มีญาติที่ไหน เราเป็นเสาหลักของบ้าน คุณยังจะเรียนต่อมั้ย
เรียนต่อดีมั้ยคะ?