วันนี้อารมณ์เสียมากค่ะเพราะเรื่องเกมส์น้องบอกขอรหัสเล่นเกมเราก็ให้แต่น้องไม่ได้เล่นเครื่องตัวเองแต่ลืมรหัสเราเราไม่ได้เล่นเกมนานมากแล้วๆลืมรหัสแอบรำคาญเหมือนกันค่ะว่าน้องเอาแต่ถามว่าจำได้ไหมๆจนยายมาถามว่าเจอโทรศัพท์น้องรึยังเราตอนนั้นรำคาญน้องด้วยเรื่องที่น้องถามเลยพูดเสียงดังใส่ยายว่าเจอแล้วแล้วยายก็พูดกับเราว่าทำไมเป็นคนนิสัยเสียแบบนี้
เราก็ทำหน้าเหว๋อเป็นคนนึงที่รำคาญคนที่บ้านมากต้องมีปากเสียงกันตลอดแต่พ่อก็ว่าเราเพราะเราขึ้นเสียงใส่ยายแล้วเขาก็พูดว่าเป็นเด็กเป็นเล็กพูดแบบนี้ได้ไงคือตอนนั้นเรารู้สึกอยากร้องไห้กับโกรธตอนเด็กไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะแต่ผู้ใหญ่ที่บ้านชอบผู้หยาบให้เราได้ยินตลอดมันเหมือนติดมาจากเขาเวลาแม่กลับมาจากทำงานเขามักอารมณ์เสียใส่เราเราพูดสวนเขาไปเพราพตอนนั้นโกรธมากว่าที่เป็นแบบนี้เพราะใครพ่อดูเหมือนจะไม่ชอบเราเลยหนีขึ้นห้อง
เป็นคนนิสัยเสีย
วันนี้อารมณ์เสียมากค่ะเพราะเรื่องเกมส์น้องบอกขอรหัสเล่นเกมเราก็ให้แต่น้องไม่ได้เล่นเครื่องตัวเองแต่ลืมรหัสเราเราไม่ได้เล่นเกมนานมากแล้วๆลืมรหัสแอบรำคาญเหมือนกันค่ะว่าน้องเอาแต่ถามว่าจำได้ไหมๆจนยายมาถามว่าเจอโทรศัพท์น้องรึยังเราตอนนั้นรำคาญน้องด้วยเรื่องที่น้องถามเลยพูดเสียงดังใส่ยายว่าเจอแล้วแล้วยายก็พูดกับเราว่าทำไมเป็นคนนิสัยเสียแบบนี้
เราก็ทำหน้าเหว๋อเป็นคนนึงที่รำคาญคนที่บ้านมากต้องมีปากเสียงกันตลอดแต่พ่อก็ว่าเราเพราะเราขึ้นเสียงใส่ยายแล้วเขาก็พูดว่าเป็นเด็กเป็นเล็กพูดแบบนี้ได้ไงคือตอนนั้นเรารู้สึกอยากร้องไห้กับโกรธตอนเด็กไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะแต่ผู้ใหญ่ที่บ้านชอบผู้หยาบให้เราได้ยินตลอดมันเหมือนติดมาจากเขาเวลาแม่กลับมาจากทำงานเขามักอารมณ์เสียใส่เราเราพูดสวนเขาไปเพราพตอนนั้นโกรธมากว่าที่เป็นแบบนี้เพราะใครพ่อดูเหมือนจะไม่ชอบเราเลยหนีขึ้นห้อง