สวัสดีค่ะเราพึ่งใช้พันทิปครั้งแรกคือไม่รู้ว่าจะเล่าความในให้ใครฟัง
สวัสดีอีกครั้งหนึ่งนะคะเราชื่อกัน อายุ24 ย่างเข้า25
คือย้อนไปปี2564 สิ้นเดือนสิงหาคมเราได้เดินทางไปทำงานประเทศหนึ่งเราตั้งใจที่จะไปทำงาน เที่ยวบ้างทำงานบ้างทำงานจนลืมจ่ายค่าวีซ่า(เราไปวีซ่าท่องเที่ยวอยู่ได้สองอาทิตย์แต่ก็ลักลอบทำงาน😅🤣🤣) เราอยู่ไปได้สักพักหนึ่งเราก็ได้แฟนชาวซาอุดิอาระเบียเราคบกันพักหนึ่งก็เลิกกัน เลิกได้ไม่นานเราก็มีใหม่เป็นชาวบาห์เรนเราตัดสินใจคบกัน 17 ธันวาคม 2564 เราคบกันไปสักพักหนึ่งก็เลยตัดสินใจเช่าห้องอยู่ด้วยกันแต่เขาก็ไปๆกลับๆระหว่างบ้านเขากับห้องครอบครัวแฟนเราไม่อราวคนไทย ระหว่างที่อยู่ด้วยกันก็มีความสุขบ้างทุกข์บ้างตามภาษาชีวิตมนุษย์
ตั้งแต่เราย้ายมาอยู่ด้วยกันเราเที่ยวเราเมาทุกวัน ถึงแม้เราจะอยู่กับเขาแล้วมีความสุขแต่ภายในใจมันคิดมันทุกข์มากๆ
เราอยู่ด้วยกันประมาณ 2-3 เดือน ปจด. ก็ขาดพอตรวจก็ไม่ได้ท้องเราก็กลับไปทำงานปกติแล้ว ปจด.ก็มาสงสัยเครียดเกินไป
พพอมาเดือนมิถุนายน เราไปทำงานปกติ ประจำเดือนก็มาปกติแต่อาการผิดปกติจนพี่ๆน้องๆถามว่าเราท้องหรือป่าว
แต่เราก็บอกเขาไปว่าพึ่งหายจากเป็นประจำเดือน แต่พี่ๆน้องๆที่ทำงานก็ไม่วางใจบอกให้เราตรวจ
เขาบอกว่าอาการออกชัดมากๆๆ เราก็เออเดี๋ยวตรวจให้ดูเลย แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด😅😅😅
แจ๊กพอตแตกกกก สองขีดแบบงงๆ ทั้งๆที่ประจำเดือนพึ่งหมด 😅😅 ก็ถามแฟนแบบไม่ได้บอกแฟนแบบตรงๆ แกล้งๆถามแฟนว่า
ถ้าวันหนึ่งฉันท้องขึ้นมาจะอย่างไง แต่คำตอบที่ได้ก็ไปเอาออกไง คือแบบจุกเลยค่ะน้ำตาตกในเลยวินาทีนั้น
ก็เลยไม่ได้บอกแฟน เราก็เปลี่ยนเรื่องคุยกับแฟนเราก็บอกแฟนว่าอยากกลับไทยขอเงินจ่ายค่าวีซ่ากับค่าตั๋วให้หน่อยได้ไหม ?
เขาถามว่าเท่าไหร่เราก็บอกไป เท่านี้เท่านั้นเขาก็บอกว่าขอเวลาอาทิตย์หนึ่ง พอครบอาทิตย์เขาก็เอาเงินมาให้เรา แต่เราก็บุ๊คตั๋วเดือนสิงหาคมเพราะไม่อยากกลับเลยแต่ อาการแพ้ท้องก็หนักขึ้นเรื่อยๆ จนแฟนถามเราก็บอกเขาว่าจะเป็นประจำเดือน😅😅
เราโกหกเขาจนถึงวันกลับไทยถ้าถามว่ารักเขาไหมเรารักเขามาก แต่จะให้เราฆ่าลูกตัวเองเราทำไม่ได้ จนมาเดือนตุลาคมเราทะเลาะกันหนักมากๆ จนมีเหตุการณ์ทำให้เราเลิกกัน เราก็บอกเขาในวันที่เราเลิกกันว่าเราท้องได้ประมาณ4-5เดือน เขาก็เงียบไปสักพักหนึ่ง เขาก็บอกให้เราไปเอาออก พร้อมกับโอนเงินมาให้พร้อม เราก็โกหกเขาไปว่าเอาออกแล้วแต่ปล่าวเลยเราเก็บเงินนั้นไว้เป็นค่ารถไปหาหมอ
เงินก้อนนั้นคือเงินก้อนสุดท้ายที่เขาให้มา และก็เงียบหายไปเลยเวลาผ่านไปน้องที่ยังอยู่บาห์เรนก็ส่งรูปมาให้ดูว่าเขามีแฟนใหม่
ก็คืออยู่ในกลุ่มเดียวกันและรู้จักกันกับเราและพี่ๆน้องๆ ที่ทำงานด้วยกัน 🤣🤣ถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจแหละ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เพราะเราโฟกัสแค่ลูก จนมาวันนึงเราใกล้จะคลอดแล้วเราเลยแบกหน้าทักไปขอหน้าพาสปอร์ตของเขา
เขาก็ไม่ให้เรา เราก็ถามในกลุ่มคนท้องว่าถ้าไม่เอาชื่อพ่อใส่เป็นอะไรไหม แต่พี่ก็เม้นว่า ไม่มีตำราไหนที่บ่งบอกว่าลูกจะโตไม่ได้โดยไม่มีพ่อ
บางคนก็บอกว่า ไม่ให้ก็ไม่ต้องไปขอมัน มันก็จริงแหละค่ะทุกวันนี้เราคลอดแล้วเมื่อเดือนกุมภาที่ผ่านมาแรกๆหน้าลูกก็เหมือนเราพอเวลาผ่านไปเริ่มเหมือนเขา แต่ทุกวันนี้เราก็คิดถึงเขานะ🤣🤣😅 เรารอดูเวรกรรมที่เขาทำไว้กับเรา
ถึงแม้ว่าจะเลี้ยงลูกคนเดียวมันอาจจะดูเหนื่อยหน่อยแต่มันก็มีความสุขที่ได้เห็นหน้าลูก ถ้าวันนั้นเราฆ่าลูกตัวเองเราคงรู้สึกผิดมากๆ ถึงแม้ไม่ได้ตั้งใจจะมีแต่ทุกวันนี้ทั้งรักทั้งหลงลูก เลิกทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อลูกและตัวเองเมื่อก่อนเป็นคนไม่ดีใช้ชีวิตไม่เคยคิด เกี่ยวนี้จะทำอะไรลูกก็มาก่อนเสมอลูกเข้ามาเปลี่ยนชีวิตจริงๆ แม่ยอมเหนื่อยยอมอดเพื่ออนาคตของลูกเพื่อจะให้ลูกสบายไม่ให้ลำบากเหมือนเรา และต่อจากนี้เราคงตั้งหน้าตั้งตาทำงานหาเงิน
ซ้ำเติมได้นะ🤣🤣🤣เพราะชีวิตและต้นทุนของคนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน
ผู้ใช้พันทิปใหม่ (ยังไม่ค่อยเข้าใจ) เรื่องราวความในใจ
สวัสดีอีกครั้งหนึ่งนะคะเราชื่อกัน อายุ24 ย่างเข้า25
คือย้อนไปปี2564 สิ้นเดือนสิงหาคมเราได้เดินทางไปทำงานประเทศหนึ่งเราตั้งใจที่จะไปทำงาน เที่ยวบ้างทำงานบ้างทำงานจนลืมจ่ายค่าวีซ่า(เราไปวีซ่าท่องเที่ยวอยู่ได้สองอาทิตย์แต่ก็ลักลอบทำงาน😅🤣🤣) เราอยู่ไปได้สักพักหนึ่งเราก็ได้แฟนชาวซาอุดิอาระเบียเราคบกันพักหนึ่งก็เลิกกัน เลิกได้ไม่นานเราก็มีใหม่เป็นชาวบาห์เรนเราตัดสินใจคบกัน 17 ธันวาคม 2564 เราคบกันไปสักพักหนึ่งก็เลยตัดสินใจเช่าห้องอยู่ด้วยกันแต่เขาก็ไปๆกลับๆระหว่างบ้านเขากับห้องครอบครัวแฟนเราไม่อราวคนไทย ระหว่างที่อยู่ด้วยกันก็มีความสุขบ้างทุกข์บ้างตามภาษาชีวิตมนุษย์
ตั้งแต่เราย้ายมาอยู่ด้วยกันเราเที่ยวเราเมาทุกวัน ถึงแม้เราจะอยู่กับเขาแล้วมีความสุขแต่ภายในใจมันคิดมันทุกข์มากๆ