ตามหัวข้อเลยคะ อยากรู้ว่าคนแบบนี้เค้าคิดอะไรอยู่คะ ตอนที่เค้าไปเดินซื้อหมูกะทะแบบที่ต้องเอามาทานที่บ้าน ในขณะที่บ้านตัวเองไม่มีเตาหมูกะทะ ไม่มีเตาถ่านหรืออะไรที่จะทำให้กินหมูกะทะแบบสุกๆ ได้ เค้าคิดยังไงเหรอคะ ถึงกล้าซื้อมาทาน
แล้วก็มายืมหม้อหมูกะทะไฟฟ้าที่บ้านเราตลอด ของมันไม่ได้มีราคาค่างวดอะไรหรอกค่ะ แต่มันก็มีค่าเสื่อมของมัน แล้วหม้อเราเป็นแบบแทฟล่อน ตอนนี้คือเป็นรอยถลอกเต็มไปหมด แล้วยืมอะครั้งสองครั้งก็เข้าใจได้ แล้วไปซื้อมาใช้เองจะไม่ว่าเลยนะคะ นี่เล่นยืมวันเว้นวัน พอไปทวงก็เอามาคืนทีนึง 

เราเองถ้าเค้ามายืมกับเรา เราบอกเลยค่ะ ว่าเราจะปฏิเสธแน่นอน แต่นี่ยืมที มายืมกับแฟนเรา แม่เรา น้องเรา วนไปเรื่อยๆ
แล้วอย่าหาว่าเราไม่มีน้ำใจกับเพื่อนบ้านเลยนะคะ เพราะเราเองเดือดร้อนหรือต้องการความช่วยเหลือเค้าก็ไม่ได้มาข่วย หรือแม้กระทั่งทักทายตามมารยาทบ้างยังไม่เคยเลย โดยเฉพาะคนที่เป็นภรรยาเค้า

คือเราไม่เข้าใจและจะพยายามเข้าใจ จึงอยากลองฟังความคิดเห็นคนอื่นบ้างคะ เพราะถ้าเป็นเรา เราอยากกินหมูกะทะ แต่เราไม่มีอุปกรณ์ เราจะเลือกสั่งแบบเป็นชุดที่มีอุปกรณ์ครบครันมาให้ หรือเลือกกินที่ร้านแบบบุฟเฟต์ดีกว่า 

ตอนนี้ในใจเราคิดแบบนี้วนใจหัวเลยค่ะ ซึ่งอาจจะไม่ถูกซะทีเดียวนะคะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆค่ะ

ภรรยา "เออ..ที่รัก เย็นนี้ไม่รู้จะกินอะไรดีอะ กินหมูกะทะเหมือนเดิมแหละเนอะ"
สามี "ได้ๆ เดวเค้าพาที่รักไปซื้อร้านประจำเนอะ"
ภรรยา "แล้วเตาอะ ทำไงอะเค้าเอาคืนไปแล้ว"
สามี "ไม่เป็นไร คืนแล้วก็ยืมอีกดิ ยากอะไร"

เงินซื้อหมูกะทะครั้งนึงก็หลายร้อยนะคะ กินกันทั้งบ้าน ในความคิดเราถ้าเค้าจะกินบ่อยขนาดนี้ เจียดเงินที่กินไปซื้อหม้อเองได้หลายใบแล้วค่ะ
ทุกคนคิดเห็นยังไงบ้างคะ ขอบคุณความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ