เรากับแฟนเลิกกัน มา4วันแล้ว พึ่งจะเลิกกันวันที่30 มี.ค. 66 เราไม่ได้ติดต่อกันเลย แต่เวลาเราลงสตอรี่หรือลงอะไรเกี่ยวกับเขา เขาก็จะมาดูผ่านไปสักพักเขาก็ลงสตอรี่ เราไม่ได้เปลี่ยนรหัสเฟสะไรเลย เราต่างคนต่างมีรหัสเฟสกัน เรายังสอดส่องเขาอยู่ทุกวัน เขาก็ส่องเราเหมือนกัน เขาเฟสเรา ตั้งแต่เลิกกันเราไม่ได้คุยกับใครเลย มีปรึกษาเพื่อนบ้าง ส่วนมากจะคุยกับเพื่อนมากกว่า เราเลิกกันเพราะ เขาบอกว่า "
แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอ" เขาอยากให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นกว่านี้ มีตังค์ มีรถอีกคัน ตามที่เขาเคยบอกเราตอนยังคบกัน ทุกวันเขาก็เครียดเรื่องนี้ เขาเล่าให้เราฟังว่า ตอนเรายังอยู๋ที่บ้านเขาซึงเป็นบ้านในค่าย พ่อเขาเป็นข้าราชการ เราก็ไปอยู่กับเขามีพี่สาว มีแฟนพี่สาวเขา แล้วก็แม่เขาด้วยแต่นอนคนละหลังกัน วันนั้นเราไปเรียน พ่อเขาเข้ามาหาเขา บอกเขาว่า
"
ถ้ายังเลี้ยงตัวเองไม่ได้ ยังหาเงินเลี้ยงตัวเองไม่ได้ อย่าเอาลูกสาวเขามาลำบากกับตัวเองด้วย" เหมือนคำที่พ่อเขาพูดจะติดอยู่ในหัวเขาตลอดเวลา เราสองเลิกกันทั้งๆที่ยังรักกันอยู๋ แต่เสื้อผ้าเรายังอยู่ที่บ้านเขาทั้งของใช้อื่นๆอีก สุดสัปดาห์เขาก็จะมารับเราไปนอนด้วย ไปหาอะไรกินตลอด แต่ตอนเลิกกันเขาไม่ได้พูดถึงเสื้อผ้าเราหรือของใช้ของเราเลย ความรู้สึกเรามันเหมือนเราและเขายังไม่ได้เลิกกัน แต่แค่ไม่ได้คุยกันเฉยๆเหมือนให้เขาได้กลับไปทบทวนตัวเอง อยู่กับตัวเองสักพัก แต่เราต่างคนก็ต่างยังสอดส่องกัน
#คิดว่าจะมีโอกาสกลับมาไหมคะ หรือ มีความคิดเห็นยังไง พึ่งเขียนเป็นครั้งแรก อาจจะเขียนหรือใช้คำไม่ถูกบ้าง
จะมีโอกาสกลับมาหากันไหมคะ?
เรากับแฟนเลิกกัน มา4วันแล้ว พึ่งจะเลิกกันวันที่30 มี.ค. 66 เราไม่ได้ติดต่อกันเลย แต่เวลาเราลงสตอรี่หรือลงอะไรเกี่ยวกับเขา เขาก็จะมาดูผ่านไปสักพักเขาก็ลงสตอรี่ เราไม่ได้เปลี่ยนรหัสเฟสะไรเลย เราต่างคนต่างมีรหัสเฟสกัน เรายังสอดส่องเขาอยู่ทุกวัน เขาก็ส่องเราเหมือนกัน เขาเฟสเรา ตั้งแต่เลิกกันเราไม่ได้คุยกับใครเลย มีปรึกษาเพื่อนบ้าง ส่วนมากจะคุยกับเพื่อนมากกว่า เราเลิกกันเพราะ เขาบอกว่า "แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอ" เขาอยากให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นกว่านี้ มีตังค์ มีรถอีกคัน ตามที่เขาเคยบอกเราตอนยังคบกัน ทุกวันเขาก็เครียดเรื่องนี้ เขาเล่าให้เราฟังว่า ตอนเรายังอยู๋ที่บ้านเขาซึงเป็นบ้านในค่าย พ่อเขาเป็นข้าราชการ เราก็ไปอยู่กับเขามีพี่สาว มีแฟนพี่สาวเขา แล้วก็แม่เขาด้วยแต่นอนคนละหลังกัน วันนั้นเราไปเรียน พ่อเขาเข้ามาหาเขา บอกเขาว่า
"ถ้ายังเลี้ยงตัวเองไม่ได้ ยังหาเงินเลี้ยงตัวเองไม่ได้ อย่าเอาลูกสาวเขามาลำบากกับตัวเองด้วย" เหมือนคำที่พ่อเขาพูดจะติดอยู่ในหัวเขาตลอดเวลา เราสองเลิกกันทั้งๆที่ยังรักกันอยู๋ แต่เสื้อผ้าเรายังอยู่ที่บ้านเขาทั้งของใช้อื่นๆอีก สุดสัปดาห์เขาก็จะมารับเราไปนอนด้วย ไปหาอะไรกินตลอด แต่ตอนเลิกกันเขาไม่ได้พูดถึงเสื้อผ้าเราหรือของใช้ของเราเลย ความรู้สึกเรามันเหมือนเราและเขายังไม่ได้เลิกกัน แต่แค่ไม่ได้คุยกันเฉยๆเหมือนให้เขาได้กลับไปทบทวนตัวเอง อยู่กับตัวเองสักพัก แต่เราต่างคนก็ต่างยังสอดส่องกัน
#คิดว่าจะมีโอกาสกลับมาไหมคะ หรือ มีความคิดเห็นยังไง พึ่งเขียนเป็นครั้งแรก อาจจะเขียนหรือใช้คำไม่ถูกบ้าง