ย่าเอาเรามาเรื่องตั้งแต่เกิดชีวิตมีแต่ย่ากับอาเราคิดถึงท่านมาอยากให้ท่านกลับมาบ้านมันดูว่างเราควรทำยังไงกับความรู้สึกตัวเอง
วันที่หนูเสียใจที่สุดในชีวิตที่เกิดมา26ปี หนูอยู่กับย่าตั้งแต่หนู3เดือน ย่าขอแม่มาอยากเลี้ยงหนูแม่ก็ให้มาจริง ย่าบอกย่าเป็นคนซื้อนมกระป๋องให้หนูซื้ออยู่คนเดียวหมดไปเยอะย่าชอบเล่าให้หนูฟังแบบนี้😂 แล้วเราก็อยู่ด้วยกันมาทุกวันพอหนูเริ่มอยู่ประถมก้บจากโรงเรียนมาย่าต้องนั่งสอนการบ้านนอกชานท่องสูตรคูณท่องไม่ได้บึกเขียนไม่สวยบึกเริ่มหัดสอนให้ทำกับข้าว พอโตหน่อยเวลาจะไปไหนย่าจะชอบพูดอย่าเถลไถลอย่าไปนาน วันไหนกลับช้ากลับดึกก็ไม่นอนจะรอจนกว่าเราจะกับถึงจะนอน พอโตมาหนูก็มีหน้าที่ทำกับข้าวให้ย่ากินตลอดทุกมื้อของย่าต้องเป็นฝีมือหนูตลอด พอหนูเริ่มเติบโต ย่าก็เริ่มมีโรคเยอะขึ้นเรื่อยๆร่างกายย่าก็เริ่มอ่อนลงเรื่อยๆเริ่มมาติดเตียงทำอะไรไม่ได้เลยจากคนไม่เคยหยุดทำ หนูกับโดต้องคอยอุ้มไปอาบน้ำทุกวันเสาร์อาบเสร็จเราจะกอดจะหอมกันตลอดย่าหอมหนูหนูหอมย่าหอมกันทุกจุด แก้ม2แก้มหน้าผากคางปากผลัดกันไปมา จนมาวันที่20มีนาคม2566ย่าเริ่มไม่พูดซึมลงแต่ถามไปหาหมอไม่ตอบไม่ไปอย่างเดียว พอมา21มีนาคม2566หนูหยุดดูย่าไปส่งอาจ้อนกลับมากะจะมาดูแลย่าแต่ย่าปากสั่นตัวร้อนมากๆถามก็ยังบอกไม่ได้โรงบาลจนต้องอุ้มไปเลย คืนแรกตัวย่าร้อนไข้40+ตลอดทั้งคืน พอคืนที่2 วันที่22มีนาคม2566ย่าเริ่มรู้ตัวบ้วนน้ำลายพยายามคายสายให้อาหารมีแรงแล้วหนูดีใจมากแต่พอมาคืนที่3วันที่23มีนาคม2566ย่าเริ่มนิ่งไปอีกแล้วหัวใจเต้นแรงอ็อกซิเจนปลายนิ้วต่ำหมอบอกย่าไม่ดีเลยนะพร้อมไปตลอดหนูนั่งเฝ้าย่านั่งดูจอตลอดแต่ย่าก็ยังสู้ถึงแม้ร่างกายข้างในไม่ไหวแล้ว หนูไม่อยากให้ย่าทรมานบอกย่าตลอดหนูรักย่านะย่ารักหนูไหมหนูรู้ย่าก็รักหนูน้ำตาย่าก็จะไหลตลอด จนมาเช้าวันศุกร์ที่24มีนาคม2566วันที่ฟ้าพรากเราสองคนจากกันตลอดกาลทุกอย่างอ็อกซิเจน ความดัน ชีพจร ทุกอย่างต่ำลงเรื่อย พยาบาลบอกย่าอยู่ในวาระสุดแล้วแล้วนะ หนูไปกอดย่าบอกย่าไม่ต้องห่วงหนูย่าเหนื่อยมาทั้งชีวิตแล้วพักนะย่า สุดท้ายชีพจรย่าจากเป็นคลื่นก็เป็นเส้นตรง ณ เวลา 11.00น ย่าจากหนูไปแล้วจริง บันทึกเรื่องราวระหว่าง26ปี เบลโว้ยของย่า ย่าอยู่บนฟ้ามองมาที่หนูบ่อยๆนะหนูจะรักและคิดถึงย่าตลอดไปนะไม่มีทางที่จะลบย่าจากความทรงจำหนูได้ ชาติหน้าหนูก็จะขอเกิดมาเป็นหลานย่าอีกนะ👵🏻🤍
คิดถึงคนที่จากไปมากๆควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง
วันที่หนูเสียใจที่สุดในชีวิตที่เกิดมา26ปี หนูอยู่กับย่าตั้งแต่หนู3เดือน ย่าขอแม่มาอยากเลี้ยงหนูแม่ก็ให้มาจริง ย่าบอกย่าเป็นคนซื้อนมกระป๋องให้หนูซื้ออยู่คนเดียวหมดไปเยอะย่าชอบเล่าให้หนูฟังแบบนี้😂 แล้วเราก็อยู่ด้วยกันมาทุกวันพอหนูเริ่มอยู่ประถมก้บจากโรงเรียนมาย่าต้องนั่งสอนการบ้านนอกชานท่องสูตรคูณท่องไม่ได้บึกเขียนไม่สวยบึกเริ่มหัดสอนให้ทำกับข้าว พอโตหน่อยเวลาจะไปไหนย่าจะชอบพูดอย่าเถลไถลอย่าไปนาน วันไหนกลับช้ากลับดึกก็ไม่นอนจะรอจนกว่าเราจะกับถึงจะนอน พอโตมาหนูก็มีหน้าที่ทำกับข้าวให้ย่ากินตลอดทุกมื้อของย่าต้องเป็นฝีมือหนูตลอด พอหนูเริ่มเติบโต ย่าก็เริ่มมีโรคเยอะขึ้นเรื่อยๆร่างกายย่าก็เริ่มอ่อนลงเรื่อยๆเริ่มมาติดเตียงทำอะไรไม่ได้เลยจากคนไม่เคยหยุดทำ หนูกับโดต้องคอยอุ้มไปอาบน้ำทุกวันเสาร์อาบเสร็จเราจะกอดจะหอมกันตลอดย่าหอมหนูหนูหอมย่าหอมกันทุกจุด แก้ม2แก้มหน้าผากคางปากผลัดกันไปมา จนมาวันที่20มีนาคม2566ย่าเริ่มไม่พูดซึมลงแต่ถามไปหาหมอไม่ตอบไม่ไปอย่างเดียว พอมา21มีนาคม2566หนูหยุดดูย่าไปส่งอาจ้อนกลับมากะจะมาดูแลย่าแต่ย่าปากสั่นตัวร้อนมากๆถามก็ยังบอกไม่ได้โรงบาลจนต้องอุ้มไปเลย คืนแรกตัวย่าร้อนไข้40+ตลอดทั้งคืน พอคืนที่2 วันที่22มีนาคม2566ย่าเริ่มรู้ตัวบ้วนน้ำลายพยายามคายสายให้อาหารมีแรงแล้วหนูดีใจมากแต่พอมาคืนที่3วันที่23มีนาคม2566ย่าเริ่มนิ่งไปอีกแล้วหัวใจเต้นแรงอ็อกซิเจนปลายนิ้วต่ำหมอบอกย่าไม่ดีเลยนะพร้อมไปตลอดหนูนั่งเฝ้าย่านั่งดูจอตลอดแต่ย่าก็ยังสู้ถึงแม้ร่างกายข้างในไม่ไหวแล้ว หนูไม่อยากให้ย่าทรมานบอกย่าตลอดหนูรักย่านะย่ารักหนูไหมหนูรู้ย่าก็รักหนูน้ำตาย่าก็จะไหลตลอด จนมาเช้าวันศุกร์ที่24มีนาคม2566วันที่ฟ้าพรากเราสองคนจากกันตลอดกาลทุกอย่างอ็อกซิเจน ความดัน ชีพจร ทุกอย่างต่ำลงเรื่อย พยาบาลบอกย่าอยู่ในวาระสุดแล้วแล้วนะ หนูไปกอดย่าบอกย่าไม่ต้องห่วงหนูย่าเหนื่อยมาทั้งชีวิตแล้วพักนะย่า สุดท้ายชีพจรย่าจากเป็นคลื่นก็เป็นเส้นตรง ณ เวลา 11.00น ย่าจากหนูไปแล้วจริง บันทึกเรื่องราวระหว่าง26ปี เบลโว้ยของย่า ย่าอยู่บนฟ้ามองมาที่หนูบ่อยๆนะหนูจะรักและคิดถึงย่าตลอดไปนะไม่มีทางที่จะลบย่าจากความทรงจำหนูได้ ชาติหน้าหนูก็จะขอเกิดมาเป็นหลานย่าอีกนะ👵🏻🤍