ผิดมั้ยที่ขอออกห่างจากเพื่อนเเบบนี้

กระทู้นี้ขอเล่าอะไรนิดนึงนะคะ คือเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากเรามีเพื่อนคนนึงค่ะ ไม่รู้ว่าเรียกเพื่อนจะดีมั้ยเเต่ขอเเทนว่าเพื่อนนะคะ คือเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากตอนที่ไปเรียนพิเศษค่ะ ตอนนั้นเราไปเรียนคนเดียวไม่มีเพื่อนไปด้วยเเล้วเราก็ถือว่าเรามาเพื่อเรียนไม่ได้สังคมจากที่นี่ก็ไม่เป็นไรเรียนเพื่อความรู้ไม่ใช่เพื่อนเรียนเสร็จก็กลับบ้านเเค่นี้ เเต่ก็ไม่ได้คิดค่ะว่าจะมีเพื่อนเข้าหาเรา ซึ่งประโยคเเรกที่เพื่อนทักเราเลยคือขอยืมเน็ตหน่อย ตอนนั้นก็เก้ๆกังๆค่ะไม่รู้ว่าจะให้ดีมั้ยเพราะเรายังถือว่าเป็นคนเเปลกหน้ากันอยู่เเต่ถือว่าเราต้องเรียนด้วยกันก็เลยให้ๆไป เเล้วเพื่อนคนนี้ก็เริ่มมาตีสนิทกับเราเรื่อยๆค่ะ เราเป็นคนที่ปฏิเสธคนไม่ค่อยเก่งเลยไม่รู้ว่าต้องพูดยังไงก็เลยต้องมาคบกับเพื่อนคนนี้นี่เเหละค่ะ เอาจริงๆตัวเองก็เเอบตั้งกำเเพงในใจอยู่เหมือนกันนะคะเเต่ด้วยความที่ก็ไม่ได้มีเพื่อนเยอะ ไม่อยากปิดกั้นใครเลยลองคบๆดู พอคบๆกันมาเรื่อยๆเราก็รู้สึกว่ามีเเต่ฝั่งเราที่คอยช่วยเขาตลอดๆ เราเป็นคนติวหนังสือให้โดยไม่เก็บตังสักบาทเลย ช่วงก่อนสอบเราก็เขียนชีทสรุปให้อ่าน เราซื้อหนังสือหรือคอร์สเรียนอะไรมาเราก็เเบ่งให้เขา เงินก็ให้ยืม(ทวงเเล้วก็ไม่ได้คืนค่ะ;_;) เเต่เราไม่ได้โกรธเขานะคะเราถือว่ามีอะไรที่เราช่วยได้ก็ช่วยเเต่พอเราไม่ให้ก็มาบอกว่า กูเพื่อนจริงมั้ย? ก็เลยจำใจให้มาตลอดเลยค่ะ อีกเรื่องที่เรารู้สึกไม่โอเคกับเพื่อนคนนี้เลยคือชอบชวนเราทะเลาะ บางทีเรายังไม่รู้เรื่องเลยค่ะว่าทะเลาะเรื่องอะไรอยู่ดีๆก็มาพาลใส่เรา เราก็ทำได้เเค่ขอโทษด้วยความงงว่าเราทำอะไรให้เขาไม่พอใจกันเเน่ คำพูดที่เขาชอบบอกเราบ่อยๆคือ"เพื่อนกันก็ควรรู้นะว่ากูโกรธเรื่องอะไร" พออารมณ์เบาลงก็มาขอโทษเราเป็นเเบบนี้บ่อยมากๆ ครั้ง2ครั้งเราไม่ได้อะไรนะคะเเต่อันนี้มันบ่อยมากๆ เราทำได้เเค่บอกว่าไม่เป็นไรเเค่นั้นเอง พื้นเดิมเราเป็นคนคุยไม่เก่งค่ะชวนคุยไม่เป็นเเต่เราต้องโทรคุยกับเขาทุกวันมันเลยทำให้ทุกครั้งที่เราโทรกับเพื่อนก็จะเป็นประโยคเดิมๆที่คุยกันเราเป็นคนบอกเพื่อนเเลว้นะคะว่าเราคุยไม่เก่งนะเเต่ก็มาพาลกับเราเรื่องเราไม่ชวนคุยด้วย เขาก็บอกนะคะว่าเราเป็นพื้นที่ปลอดภัยของเขาเพราะทุกครั้งที่เขามีปัญหาเขาจะมาบอกเราเราก็คอยปลอบเขาทุกครั้งๆ เเต่มันอึดอัดค่ะที่เขามาทำนิสัยเเบบนี้กับเรา เราเคยบอกให้เขาลองเปลี่ยนตัวเองดูมั้ยถ้าเป็นเเบบนี้จะอยู่ในสังคมยากนะกับเราไม่เป็นไรถ้าไปเจอคนที่ไม่ทนเเล้วจะทำให้ใช้ชีวิตยาก เราบอกเขาเเบบนี้ค่ะเขาก็มาพาลใส่เราว่าไม่ต้องมาสอน ไม่ได้โง่ รู้ตัวเองอยู่ ไอ้เรื่องโกรธก็โกรธนะเเต่ไม่อยากปล่อยความtoxicออกมาค่ะ เราก็ต้องค่อยๆคุยกับเขาทุกๆครั้งที่มีปัญหากัน พอเป็นเเบบนี้บ่อยเข้าๆเรารู้สึกเหนื่อยมากๆ เลยเลือกที่จะบอกเขาไปตรงๆเลยค่ะว่าขอห่างกันสักพักได้มั้ยเเต่สิ่งที่เรากลัวคือกลัวเพื่อนเสียความรู้สึกมากๆเลยค่ะเเต่อีกนัยนึงเราก็มองว่ามันคือการเซฟความรู้สึกของเรานะ เราไม่มีเขาก็ใช้ชีวิตได้มีความสุขดีด้วย อะไรที่ทำให้ชีวิตเราหน่วงก็ตัดออกไปเเต่ไม่รู้เพื่อนจะคิดยังไงกับเราเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้โอกาสได้เล่าเรื่องที่คับคาอยู่555