อยากเลิกกับพ่อของลูก

แต่มันเลิกกันไม่ได้สักทีค่ะ
ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ดีนะคะ แต่เวลาเค้าทำอะไรเค้าไม่นึกถึงความเรา เค้าจะนึกถึงคนอื่นก่อนเราเสมอ พอเป็นแบบนี้ เรามักจะทะเลาะกัน เพราะรู้สึกน้อยใจ พอเราบอกเค้าไปว่าเรารู้สึกแบบนี้นะรู้สึกแบบนั้นนะ เค้าก็มักจะบอกว่าเราเป็นอะไร เราต้องการอะไร คนเรามักจะมีข้อดีและข้อเสีย แต่แฟนเรามักจะเห็นแต่ข้อเสียของเรา เพราะเราห้ามเค้าทุกอย่าง ตอนคบกับใหม่ๆ เราเป็นคนง่ายๆไม่พูดไม่จู้จี้ แต่เค้ากับคิดว่าเราชอบในสิ่งที่เค้าเป็น เมื่อก่อนเค้าติดเหล้ามากๆ ติดจนแบบว่าไม่ได้กินก็จะนอนไม่ค่อยหลับ แต่ตอนนั้นเราหวังว่า ถ้าเค้ารักเราเค้าจะทำเพื่อเราโดยที่เราไม่ต้องขอ แต่นั้นแหละค่ะมันเลยทำให้เราจู้จี้กับเค้าแบบนี้ หลังจากเราคลอดลูก เรามีอาการอารมขึ้นๆลงๆ อารมเปลี่ยนแปลงแบบรวดเรวมาก มันเลยทำให้เราทะเลาะแฟนบ่อยๆ และมันทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่มีความเป็นผู้นำเป็นที่พึ่งพาอะไรไม่ได้ เรารู้สึกเหนื่อยกับการที่เราต้องบอกเค้าทุกอย่าง พอเราไม่ด่าไม่ว่า เค้าก็จะนอกหลู่นอกทางตลอด ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เรามักจะรู้สึกว่าอยากเลิกกับเขา ต่อให้เค้าตบตีเรายังไงก็ตาม บางทีเรารู้สึกว่าอยากให้เค้าตบตีเราให้มันสาหัสไปเลย เราจะได้ตัดเค้าออกไปได้สักที หรือเราควรตายๆไปเลย เราจะได้หลุดพ้นจากปัญหาเดิมๆนี้ไปได้สักที