เด็กหญิงโมพีอาปลุกปีศาจบูเก้ขึ้นมา
โมพีอา "เจ้าจงไปกินเด็กต่าง ๆ เสีย"
บูเก้ "เรากินเด็กเป็นอาหาร แถวนี้มีเด็กเยอะสินะ"
โมพีอา "ใช่ พวกนั้นชอบทำดีกับเรา"
บูเก้ "ทำดีหวังผลรึ แล้วปลุกเราเพื่อเป็นสิ่งตอบแทน เจ้าเป็นเด็กที่ชั่วช้าสามานย์นัก"
โมพีอา "ถึงเราจะชั่วแต่เราก็ชั่ว นั่นเพราะเรานั้นชั่วนั่นเอง"
บูเก้ "ย้ำทำไมมาก ไว้เจ้าถูกเรากินเป็นคนที่ 8 ละกัน"
ปีศาจบูเก้ก็เดินไปยังไร่ข้าวโพด ที่ ๆ กลุ่มเด็กกำลังทำพิธีกรรมกันอยู่
เด็ก 88 "สิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ จงมายังกองไฟนี้"
เด็ก 35 "แสดงว่ามีกองไฟอยู่ตรงที่กลุ่มเราอยู่นั่นเอง"
เด็ก 12 "งี้แหละ ไม่ยอมบรรยายไรเลย"
บูเก้ "เราบังเอิญมาพอดีน่ะ ไม่ได้มาตามคำสั่งของเจ้าแต่อย่างใด"
เด็ก 88 "อ้าว ยอมรับว่าตัวเองชั่วร้าย หน้าไม่อาย"
บูเก้ "ไม่พูดมากละ ใครจะมาให้เราจับกินก่อนคนแรก"
เด็ก 23 "มาเดิมพันกัน ถ้าเจ้าชนะก็กินเราได้เลย"
บูเก้ "ถ้าเราแพ้ล่ะ"
เด็ก 23 "อีก 3 วินาทีค่อยกิน"
เกมเดิมพันก็เริ่มขึ้น นั่นคือการทายว่าต้นข้าวโพดในไร่นั้นมีจำนวนต้นเป็นเลขคู่หรือเลขคี่
บูเก้ "เลขคี่ละกัน"
เด็ก 23 "งั้นเราเลขคู่"
เด็ก 29 "แล้วจะหาคำตอบยังไง?"
ตอนนั้นเองโมพีอาก็มา
โมพีอา "ก็คงต้องไล่นับกันอ่า"
แต่ละคนก็นับกัน 1 เดือนต่อมาจึงนับกันเสร็จ
เด็ก 88 "เรานับได้ 88,888 ต้น"
เด็ก 35 "เรานับได้ 329,234,192 ต้น"
เด็ก 23 "เรานับได้ 6,281 ต้น"
โมพีอา "55,555,555 ต้น"
บูเก้ "123,456 ต้น"
บูเก้ "ลำบากนะ จะรู้ได้ไงว่าของใครถูก"
โมพีอา "งั้นเดิมพันกันว่าใครถูก"
บูเก้ "เราว่าเด็ก 23 ถูก"
โมพีอา "เราว่าบูเก้ถูก"
เด็ก 29 "แล้วจะหาคำตอบยังไง?"
โมพีอา "ต้องมีคนกลางมานับ"
นิทานก่อนนอน 114
โมพีอา "เจ้าจงไปกินเด็กต่าง ๆ เสีย"
บูเก้ "เรากินเด็กเป็นอาหาร แถวนี้มีเด็กเยอะสินะ"
โมพีอา "ใช่ พวกนั้นชอบทำดีกับเรา"
บูเก้ "ทำดีหวังผลรึ แล้วปลุกเราเพื่อเป็นสิ่งตอบแทน เจ้าเป็นเด็กที่ชั่วช้าสามานย์นัก"
โมพีอา "ถึงเราจะชั่วแต่เราก็ชั่ว นั่นเพราะเรานั้นชั่วนั่นเอง"
บูเก้ "ย้ำทำไมมาก ไว้เจ้าถูกเรากินเป็นคนที่ 8 ละกัน"
ปีศาจบูเก้ก็เดินไปยังไร่ข้าวโพด ที่ ๆ กลุ่มเด็กกำลังทำพิธีกรรมกันอยู่
เด็ก 88 "สิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ จงมายังกองไฟนี้"
เด็ก 35 "แสดงว่ามีกองไฟอยู่ตรงที่กลุ่มเราอยู่นั่นเอง"
เด็ก 12 "งี้แหละ ไม่ยอมบรรยายไรเลย"
บูเก้ "เราบังเอิญมาพอดีน่ะ ไม่ได้มาตามคำสั่งของเจ้าแต่อย่างใด"
เด็ก 88 "อ้าว ยอมรับว่าตัวเองชั่วร้าย หน้าไม่อาย"
บูเก้ "ไม่พูดมากละ ใครจะมาให้เราจับกินก่อนคนแรก"
เด็ก 23 "มาเดิมพันกัน ถ้าเจ้าชนะก็กินเราได้เลย"
บูเก้ "ถ้าเราแพ้ล่ะ"
เด็ก 23 "อีก 3 วินาทีค่อยกิน"
เกมเดิมพันก็เริ่มขึ้น นั่นคือการทายว่าต้นข้าวโพดในไร่นั้นมีจำนวนต้นเป็นเลขคู่หรือเลขคี่
บูเก้ "เลขคี่ละกัน"
เด็ก 23 "งั้นเราเลขคู่"
เด็ก 29 "แล้วจะหาคำตอบยังไง?"
ตอนนั้นเองโมพีอาก็มา
โมพีอา "ก็คงต้องไล่นับกันอ่า"
แต่ละคนก็นับกัน 1 เดือนต่อมาจึงนับกันเสร็จ
เด็ก 88 "เรานับได้ 88,888 ต้น"
เด็ก 35 "เรานับได้ 329,234,192 ต้น"
เด็ก 23 "เรานับได้ 6,281 ต้น"
โมพีอา "55,555,555 ต้น"
บูเก้ "123,456 ต้น"
บูเก้ "ลำบากนะ จะรู้ได้ไงว่าของใครถูก"
โมพีอา "งั้นเดิมพันกันว่าใครถูก"
บูเก้ "เราว่าเด็ก 23 ถูก"
โมพีอา "เราว่าบูเก้ถูก"
เด็ก 29 "แล้วจะหาคำตอบยังไง?"
โมพีอา "ต้องมีคนกลางมานับ"