สวัสดีครับ ผมชื่อบอยครับ เป็นคนไทยสัญชาติพม่าครับอายุ11 พอดีผมเป็นคนที่ชอบกังวลอนาคตของคนอื่นครับเช่นเรื่องนี้ครับ ผมได้เจอน้องเเถวบ้านครับเค้าเป็นคนพม่าครับพูดไทยได้ เเต่น้องเค้าเป็นคนที่เงียบๆเเละพูดไทยไม่ชัดครับเวลาชวนเล่นด้วยจะไม่ค่อยกล้าเล่นไรเงี้ยครับ เเละน้องเค้าคงจะมีฐานะไม่รํ่ารวยมากครับผมเลยสงสารทั้งที่ผมก็ไม่ได้รํ่ารวย เป็นคนพอเพียงเเละคือน้องเค้าเรียน บ้านบางกะปิครับ ผมเคยได้ยินว่าโรงเรียนนั้นเค้าสอนอ่อน วิชาอ่อน ข้าวไม่อร่อยเเข็งไรประมาณนี้เเต่ผมก็ถามเค้าเเล้วครับว่าสอนดีมั้ย น้องเค้าก็บอกดีมากๆ คือสำหรับน้องเค้าอาจจะดีเเต่สำหรับผมก็ดีเเละครับเเต่คงไม่เท่า โสมาภา ถนอมบุตร บางกะปิ เเต่เข้าใจเเละครับว่าคงไม่มีฐานะมากพอไปหาที่เรียนดีๆได้
ผมอยากรู้ว่าผมควรทำไงกับความรู้สึก กังวลกับเรื่องของคนอื่นกับตัวเองบ้างครับ ผมคิดเเล้วคิดอีกว่าอนาคตน้องเค้าจะเป็นไง เเละอนาคตผมกับพ่อเเม่เเละน้องจะได้อยู่ด้วยกันอีกนานเเค่ไหน ประมาณนี้ครับ สวัสดีครับ
ทำไงดีชอบกังวลอนาคตของคนอื่นเเละตัวเรา
ผมอยากรู้ว่าผมควรทำไงกับความรู้สึก กังวลกับเรื่องของคนอื่นกับตัวเองบ้างครับ ผมคิดเเล้วคิดอีกว่าอนาคตน้องเค้าจะเป็นไง เเละอนาคตผมกับพ่อเเม่เเละน้องจะได้อยู่ด้วยกันอีกนานเเค่ไหน ประมาณนี้ครับ สวัสดีครับ