คือเรามีแฟน แล้วแฟนเราไม่เคยมีแฟนมาก่อน เราเป็นคนแรก ส่วนเราป่วยด้วยโรคแพนิคและไบโพล่าร์ค่ะ เราก็กำลังรักษาอยู่ แต่เวลาที่เราดาวน์จนต้องลุกขึ้นมาร้องไห้ตอนกลางคืน เสียงดังมาก ย้ำว่ามากจริงๆ อารมณ์ปล่อยโฮ เขาก็นอนต่อแบบไม่สนใจ ไม่กอด ไม่ถาม เวลาเราแพนิคขึ้น เรามักจะร้องไห้คนเดียว แต่พอเขาเห็น เขากลับเดินผ่านไปเฉยๆ ไม่ถามเราเลยสักคำค่ะ คือทางบ้านเราไม่ค่อยมีเงิน แฟนเก่าเราปกติเขาก็ทราบ มักจะชอบถามมีเงินกินข้าวไหม เขาไม่มีเขาก็หามาให้ได้หรือแบ่งกัน ส่วนคนนี้ เราเอ่ยปากว่าพรุ่งนี้ไม่มีเงินกินข้าว เขาก็นิ่งเฉยไม่ถามเราสักคำเลย ว่าเราจะเอาเงินไหนกินข้าว ไปไหนทำอะไรไม่สนใจเลยค่ะ ไม่แคร์เลยสักอย่าง ทำอะไรอยู่ไหน ไปกับใคร
เราเข้าใจนะคะว่าเขาไม่เคยมีแฟนมาก่อน มีวันนึงเราดาวน์มาก ร้องไห้อยู่3ชม. จบด้วยการกรีดขาตัวเอง แล้วเผลอสลบไปบนโซฟา เขามาเห็นเราอีกทีตอน 6โมงเช้า ด้วยการถอนหายใจใส่ แล้วกลับไปนอน เราเลยลุกไปนอนบนเตียง เขาก็ลุกมาแล้วออกไปข้างนอก เราตื่นมาเจอข้าวกับชุดทำแผลวางไว้ แล้วก็ข้อความในไลน์ ให้กินข้าวแล้วก็ทำแผลด้วย
แม่เราบอกว่าเซนส์การดูแลของเขาไม่มีเลย ไม่เคยเป็นห่วงเราเลย ถ้าเราตายหรือเป็นไรกลางดึก เขาคงไม่รู้ เราคงตายไปแล้ว เราควรทำความเข้าใจกับเขาให้มากขึ้นไหมคะ ว่าเขาไม่เคยมีแฟนมาก่อน ต้องอดทนต่อไปอีกหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
เราควรตัดสินเขาว่ายังไงดีคะ
เราเข้าใจนะคะว่าเขาไม่เคยมีแฟนมาก่อน มีวันนึงเราดาวน์มาก ร้องไห้อยู่3ชม. จบด้วยการกรีดขาตัวเอง แล้วเผลอสลบไปบนโซฟา เขามาเห็นเราอีกทีตอน 6โมงเช้า ด้วยการถอนหายใจใส่ แล้วกลับไปนอน เราเลยลุกไปนอนบนเตียง เขาก็ลุกมาแล้วออกไปข้างนอก เราตื่นมาเจอข้าวกับชุดทำแผลวางไว้ แล้วก็ข้อความในไลน์ ให้กินข้าวแล้วก็ทำแผลด้วย
แม่เราบอกว่าเซนส์การดูแลของเขาไม่มีเลย ไม่เคยเป็นห่วงเราเลย ถ้าเราตายหรือเป็นไรกลางดึก เขาคงไม่รู้ เราคงตายไปแล้ว เราควรทำความเข้าใจกับเขาให้มากขึ้นไหมคะ ว่าเขาไม่เคยมีแฟนมาก่อน ต้องอดทนต่อไปอีกหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้นเรื่อยๆ