หลายท่านนั่งสมาธิด้วยวิธีดูลมหายใจ (อานาปานสติ) หรือภาวนาพุทโธ หรือเพ่งกสิณ หรือสติปัฏฐาน 4 แต่จิตไม่เคยสงบเป็นสมาธิเลยเพราะอะไร????
สาเหตุเพราะท่านทั้งหลายไม่เคยเจอและรู้จัก “ผู้รู้” ภายใน
“ผู้รู้” คือใครรู้ การจับความรู้สึกของลมหายใจเข้า ออก รู้อยู่ไหนนั่นแหละ คือ “ผู้รู้” การภาวนาพุทโธ ระลึกรู้คำว่า พุทโธ นั่นแหละ คือ “ผู้รู้” การเพ่งดวงกสิณเห็นดวงกสิณเด่นชัด “ผู้รู้” ก็อยู่กับดวงกสิณ
การทำสติปัฏฐาน 4 ระลึกรู้ถึงกายทั่วพรัอม “ผู้รู้” ก็อยู่ที่กาย
ตั้งสติระลึกรู้ อยู่กับ “ผู้รู้” นั้นมากๆ ผู้รู้จะค่อยเด่นชัดมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายจะเหลือแต่ “ผู้รู้” รวมเด่นชัด บางทีก็เป็นแก้วประกายพรึก สว่างไสวทุกทิศทุกทาง ท่ามกลางความว่างไม่มีประมาณ เป็นเอกัคตาและอุเบกขา มีแต่ความสงบไม่รับรู้ถึงกาย ลมหายใจ ความคิด ความรู้สึกสุขและทุกข์อีกต่อไป……
หลายท่านนั่งสมาธิด้วยวิธีดูลมหายใจ (อานาปานสติ) หรือภาวนาพุทโธ หรือเพ่งกสิณ หรือสติปัฏฐาน 4 แต่จิตไม่เคยสงบเป็นสมาธิเลย
สาเหตุเพราะท่านทั้งหลายไม่เคยเจอและรู้จัก “ผู้รู้” ภายใน
“ผู้รู้” คือใครรู้ การจับความรู้สึกของลมหายใจเข้า ออก รู้อยู่ไหนนั่นแหละ คือ “ผู้รู้” การภาวนาพุทโธ ระลึกรู้คำว่า พุทโธ นั่นแหละ คือ “ผู้รู้” การเพ่งดวงกสิณเห็นดวงกสิณเด่นชัด “ผู้รู้” ก็อยู่กับดวงกสิณ
การทำสติปัฏฐาน 4 ระลึกรู้ถึงกายทั่วพรัอม “ผู้รู้” ก็อยู่ที่กาย
ตั้งสติระลึกรู้ อยู่กับ “ผู้รู้” นั้นมากๆ ผู้รู้จะค่อยเด่นชัดมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายจะเหลือแต่ “ผู้รู้” รวมเด่นชัด บางทีก็เป็นแก้วประกายพรึก สว่างไสวทุกทิศทุกทาง ท่ามกลางความว่างไม่มีประมาณ เป็นเอกัคตาและอุเบกขา มีแต่ความสงบไม่รับรู้ถึงกาย ลมหายใจ ความคิด ความรู้สึกสุขและทุกข์อีกต่อไป……