เริ่มเเรกเลยนะคะ เราเป็นพนักงานคนนึงที่ได้คู่งานกับน้องใหม่ในที่ทำงาน ทำงานคู่กัน เเล้วด้วยความที่เราทำงานกับน้องมาสักระยะนึงเเล้ว เข้าใจว่าน้องรู้Stepการงานดีว่าต้องทำอะไรบ้าง เเต่ ในวันทำงานวันนั้นน้องใหม่ที่ทำงานคู่กับเรา เราลืมเก็บของซึ่งเป็นทรัพย์สินของที่ทำงาน (ลืมครั้งเเรก) เเล้วคนที่มาเข้ากะต่อก็หาของไม่เจอ ประกาศลงlineกลุ่มที่ทำงาน ว่าหาไม่เจอ เราก็มีส่วนผิดที่ไม่ได้ดูน้องว่าเก็บของครบยัง ลืมอะไรหรือเปล่า เพราะถ้างานคนอื่น ถ้าเค้าลืม เราก็ดูให้ เก็บให้ เหมือนเป็นน้ำจิตน้ำใจกัน
เข้าเรื่องเลยค่ะ ทุกคนเข้าใจหมดเเล้วว่าเราเเละน้องทำของหาย เรากับน้องนั่งไม่ติด โทรถาม โทรตามแผนกต่างๆ รับผิด ถึงขั้นบนบาลศาลกล่าว เสียเงินเสียทอง เเละยอมรับสภาพ เพื่อที่จะเขียนรายงานต่างๆด้วยซ้ำ ส่วนน้องใหม่ เงินเดือนยังน้อง นี่ก็เป็นครั้งเเรกที่น้องพลาด น้องลืมจริงๆ น้องเครียดมากอย่างเห็นได้ชัด กินไม่ได้ ทำงานจิตใจ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เป็นกังวลว่าจะโดนอะไร เรื่องจะใหญ่ไปถึงขั้นไหน เพราะนี่คือการทำงานที่เเรกของน้อง เราก็ได้เเค่ปลอบ เเละพูดคุยกับน้องเเละปรึกษาพี่ที่จะรายงานหัวหน้าให้
สรุปว่า ของที่หายไ ไม่ได้หายไป มีพ่อบ้านทำความสะอาดเห็นเเล้ว เรียกเพื่อนร่วมงานให้เก็บไว้ให้ เพื่อนร่วมงานเก็บไว้ให้ค่ะ เเต่เค้าทำเหมือนพวกเราทำของหาย ทุกคนเข้าใจว่าเราของหาย เเละมันเป็นเรื่องใหญ่ เราเป็นพี่เราก็ต้องดูน้อง ถึงเราไม่ได้ทำหายเราก็มีส่วนผิด เรายืดอกรับ100%จริงๆ
เค้าบอกว่าต้องการดัดนิสัย (ดัดนิสัยอะไรก๊อน มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย นี่ครั้งเเรก) ถ้าหายไปจริงๆมีปัญญาใช้คืนมั้ย? คนๆนี้ทรงเค้าคือ เป็นตรงๆ เเรงๆ ไม่กลัวใคร ดูเก่งเเละมีเพาเว่อร์มากๆค่ะ เราชอบคิดในเเง่บวก เเต่บางที เราก็เหมือนจะเข้าใจในความหวังดีนี้นะคะ เเต่ก็ยังรู้สึกว่าแกล้งเเรงไป เเละมีคำถามกับความหวังดีของคนๆนี้อยู่เลย ว่ามันไม่มีวิธีการที่ดีกว่านี้เเล้วเหรอ เค้าหวังดีหรือทำให้เราดูเเย่ หากทำแบบนี้เเล้วในความคิดเรา คือ ถ้ามีของหายอีก จะไม่มีใครกระตือรือร้นที่จะหาของเลยอีกต่อไป เพราะคิดว่าเอาไปซ่อน เหมือนที่เราโดน เเล้วถ้าเกิดเป็นเรื่องราวใหญ่โต ถึงหัวหน้า หรือ ผู้บริหาร เค้าจะคิดว่าเป็นความหวังดีมั้ยคะ
รับมือยังไงกับตัวเอง ที่เหมือนจะเข้าใจ เเต่ก็ไม่เข้าใจ ในความหวังดีของเพื่อนร่วมงานคะ
เข้าเรื่องเลยค่ะ ทุกคนเข้าใจหมดเเล้วว่าเราเเละน้องทำของหาย เรากับน้องนั่งไม่ติด โทรถาม โทรตามแผนกต่างๆ รับผิด ถึงขั้นบนบาลศาลกล่าว เสียเงินเสียทอง เเละยอมรับสภาพ เพื่อที่จะเขียนรายงานต่างๆด้วยซ้ำ ส่วนน้องใหม่ เงินเดือนยังน้อง นี่ก็เป็นครั้งเเรกที่น้องพลาด น้องลืมจริงๆ น้องเครียดมากอย่างเห็นได้ชัด กินไม่ได้ ทำงานจิตใจ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เป็นกังวลว่าจะโดนอะไร เรื่องจะใหญ่ไปถึงขั้นไหน เพราะนี่คือการทำงานที่เเรกของน้อง เราก็ได้เเค่ปลอบ เเละพูดคุยกับน้องเเละปรึกษาพี่ที่จะรายงานหัวหน้าให้
สรุปว่า ของที่หายไ ไม่ได้หายไป มีพ่อบ้านทำความสะอาดเห็นเเล้ว เรียกเพื่อนร่วมงานให้เก็บไว้ให้ เพื่อนร่วมงานเก็บไว้ให้ค่ะ เเต่เค้าทำเหมือนพวกเราทำของหาย ทุกคนเข้าใจว่าเราของหาย เเละมันเป็นเรื่องใหญ่ เราเป็นพี่เราก็ต้องดูน้อง ถึงเราไม่ได้ทำหายเราก็มีส่วนผิด เรายืดอกรับ100%จริงๆ
เค้าบอกว่าต้องการดัดนิสัย (ดัดนิสัยอะไรก๊อน มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย นี่ครั้งเเรก) ถ้าหายไปจริงๆมีปัญญาใช้คืนมั้ย? คนๆนี้ทรงเค้าคือ เป็นตรงๆ เเรงๆ ไม่กลัวใคร ดูเก่งเเละมีเพาเว่อร์มากๆค่ะ เราชอบคิดในเเง่บวก เเต่บางที เราก็เหมือนจะเข้าใจในความหวังดีนี้นะคะ เเต่ก็ยังรู้สึกว่าแกล้งเเรงไป เเละมีคำถามกับความหวังดีของคนๆนี้อยู่เลย ว่ามันไม่มีวิธีการที่ดีกว่านี้เเล้วเหรอ เค้าหวังดีหรือทำให้เราดูเเย่ หากทำแบบนี้เเล้วในความคิดเรา คือ ถ้ามีของหายอีก จะไม่มีใครกระตือรือร้นที่จะหาของเลยอีกต่อไป เพราะคิดว่าเอาไปซ่อน เหมือนที่เราโดน เเล้วถ้าเกิดเป็นเรื่องราวใหญ่โต ถึงหัวหน้า หรือ ผู้บริหาร เค้าจะคิดว่าเป็นความหวังดีมั้ยคะ