เป็นคนกลัวการเข้าสังคมควรทำยังไงดี

เราเคยเป็นคนธรรมดาที่เข้าสังคมกับคนอื่นได้ปกติในวัยเด็กแต่ก็มีเรื่องๆหนึ่งที่ฝังใจมาตั้งแต่เด็กแล้วเหมือนกันค่ะมันเริ่มตั้งแต่ช่วง ป.4 ปี62 เราย้ายโรงเรียนมาจากต่างจังหวัดเข้ามาในเมืองใหญ่ด้วยความที่ว่าเป็นเด็กบ้านอกก็ทำให้โดนกลั่นแกล้งอยู่บ่อยๆเด็กผู้ชายก็เล่นอะไรแผลงๆกับตัวเรามาล่วงละเมิดบ้างล่ะพ่อกับแม่ก็ยุ่งไม่มีเวลามาดูเรากับน้องบ้างล่ะน้องก็ดื้อเราที่เป็นเด็กไม่รู้จะดูแลยังไงพ่อแม่ด่าว่าทำร้ายร่างกายต่างๆกลับมาถึงบ้านโมโหอะไรมาก็ลงที่เราพอไปโรงเรียนเพื่อนที่มีอยู่ไม่มากก็ไม่ค่อยสนใจเราเมินเราต่างๆนั่งกินข้าวก็ปล่อยให้นั่งกินคนเดียวเวลามีงานกลุ่มเรานี่หากลุ่มยากมากต้องไปขอร้องอ้อนวอนใครสักคนถึงจะได้เข้ากลุ่มแต่ล่ะครั้งเพื่อไม่ให้มีงานค้างพอเรามีงานค้างครูประจำชั้นก็จะถ่ายรูปลงกลุ่มทำให้เราอับอายกลับถึงบ้านพ่อกับแม่ก็ว่าเรานู่นนี่นั่นด้วยความที่เราไม่มีเซฟโซนเป็นของตนเองจนเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายไม่ว่าจะที่โรงเรียนหรือที่บ้านจนเราได้ออกมาจากบ้านได้ไปเล่นกับเพื่อนๆในหมู่บ้านแล้วทุกคนใจดีมากไม่เมินเราเลยมีอะไรก็ชวนไปเล่นแต่ก็เป็นความสุขแค่ชั่วคราวเพราะพ่อกับแม่เราส่งเราไปเรียนพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ และ จันทร์-ศุกร์ หลังเลิกเรียนๆไปจนถึง 19:00น. ทำให้เราไม่มีเวลาว่างถ้าเราได้ไปเล่นกับเพื่อนๆในหมู่บ้านทีนึงเราจะเล่นยาวมากจนถึง 20:00น. เพราะบ้านเราอยู่ใกล้สนามเด็กเล่นของหมู่บ้านและทุกๆอย่างก็วนอยู่แบบนั้นจนเข้าช่วงโควิดตอนนั้นเราอยู่ ป.6 พอดีแม่ตัดสินใจกลับไปอยู่กับคุณยายที่ต่างจังหวัดเราก็ได้ย้าย รร. ได้เจอเพื่อนใหม่มีเพื่อนสนิทนิสัยดีไม่เมินเราเพื่อนในหมู่บ้านก็นิสัยดีไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัดทำให้แม่ไม่สามารถด่าหรือว่าเราได้มากเพราะยายเข้าข้างเราแล้วที่บ้านยายมีแต่ธรรมชาติทำให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆสุขภาพจิตเราก็ดีขึ้นเรื่อยๆแต่เรื่องการเข้าสังคมยังมีปัญหาตอนที่เราอยู่บ้านยาย ปี65 เราตอนนั้นอยู่มัธยมแล้วเรามีเพื่อนแค่2คนแต่ก็เหลืออยู่คนเดียวใน ปี65 เราก็โดนแบบจากเพื่อนในห้องสาเหตุมาจากคิดว่าเราชอบ ผช.คนเดียวกันกับเพื่อนคนนั้นทำให้โดนแบนมาเรื่อยๆในหมู่ ผญ.ส่วนเพื่อนเพียงคนเดียวที่ไว้ใจมากก็ตีตัวออกห่างไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่เป็นปมในใจที่ผู้คนรอบข้างในวัยเด็กสร้างขึ้นจนตอนนี้เรากับแม่ย้ายกลับมาอยู่ที่เดิมซึ่งก็คือตอนนี้ ปี66 เพราะโควิดเริ่มหายแม่กับพ่อก็นิสัยดีขึ้นเพราะไม่มีเรื่องให้เครียดส่วนเราที่เข้าสังคมไม่เป็นกำลังเตรียมสอบเข้า รร.ในเมือง ขนาดเด็กในหมู่บ้านเรายังไม่กล้าคุยด้วยไม่กล้าคุยกับใครเลยไม่กล้าสบตาใครมองเราๆก็จะเริ่มรู้สึกอึดอัดทุกคนช่วยเราหาทางออกจากเรื่องนี้หน่อยค่ะตอนนี้สุภาพจิตพอใช้แต่เรื่องการเข้าสังคมติด0 เรากลัวว่าเข้า รร.ใหม่จะไม่มีเพื่อนสักคน