ผิดไหมคะที่เรามีความคิดแตกต่างจากครอบครัว คือบ้านเราทำอาชีพค้าขายและก็ได้จ้างคนมาช่วยเพิ่ม แล้วถ้าเราหยุดวันธรรมดาที่ไม่ใช่วันหยุดจะให้ตัวค์เพิ่ม พอเขามาทำครอบครัวเราก็เริ่มชวนไปเที่ยวนู้นนี่บ่อยและบางทีก็เลี้ยงข้าวจ่ายนู้นนี่ให้บ่อยเพราะมาทำงานที่บ้านต้องจ่ายค่ากินให้เขาด้วยแล้วพ่อกับแม่ก็ชวนเขาไปเที่ยวแล้วเขาก็ไปจนเราเริ่มมีความคิดว่าเราก็อยากไปแค่ครอบครัวเราบ้างถ้าเราหยุดเขาก็ยังได้เงินจากเรา เราเลยบอกกับพ่อแม่ว่าเราไม่อยากไปไหนเลยบางทีเพราะว่าไปไหนก็ต้องเอาเขาไปด้วยจนเริ่มมีปากเสียงกันโดยครอบครัวอ้างว่ามีเขา เขาช่วยเราได้เยอะถ้าไม่มีเขาเราก็ตายแล้วก็มีปากเสียงหนักขึ้นซึ่งเราไม่อยากพูดต่อ แต่ในใจเราคือเราแค่อยากรู้แค่อยากไปแค่ครอบครัวเราบ้างโดยที่ไม่มีคนนอกไปด้วยพอไปกลับมาก็บ่นค่าใช้จ่าย เรื่องที่เขาทำงานเราไม่เคยว่าหรือมีอคติเลยว่าไม่อยากให้มาทำแล้ว แค่มีความคิดแบบนี้เลยพูดออกไปแสดงความคิดเห็น แต่กลายเป็นว่าทะเลาะกันหาว่าเราใจแคบ ซึ่งเรากับน้องก็คุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า พ่อชอบพูดกับคนอื่นว่ากับลูกเราสามารถคุยได้ทุกเรื่องเหมือนเพื่อนแต่ทำไมพอเราสงสัยมีความคิดเห็นต่างกับเป็นแบบนี้จนทำให้เราไม่กล้าพูดเพราะรู้ว่าต้องทะเลาะเราเลยต้องไปพูดกับคนอื่นเรารู้สึกว่าเราอยู่ข้างนอกได้ระบายกับคนอื่นรู้สึกดีกว่าที่บ้าน และมีครั้งที่เราได้ไปเที่ยวที่ต่างจังหวัดช่วงปีใหม่ซึ่งมีพี่เขาไปด้วยพ่อเราก็ยังให้ตังค์วันปีใหม่ไปด้วยและยังพามาเที่ยวไกลจ่ายค่าที่พักค่ากินทุกอย่าง เราเลยมีความคิดกับน้องว่าทำไมเราเป็นลูกเราถึงไม่ได้ตังค์บ้างกับคนอื่นพ่อได้ทุกอย่างให้100ก็ดีใจแล้ว เราต้องใช้ตังค์ตัวเอง เพราะเนื่องจากว่าเราไปช่วยขายของเราก็ได้ตังค์ค่าขายของมา150ถึง200 ซึ่งเราอยากได้อะไรเราต้องเก็บตังค์ซื้อเองทุกอย่างจนเรารู้สึกว่าอยากออกไปหางานทำช่วงปิดเทอมเพราะพ่อกับแม่ชอบบ่นว่าตังค์ไม่ต้องเอาหรอกเพราะเห็นว่าอยู่บ้านหลังนี้ใช้กินที่นี้ความคิดเราคือบางที่เราได้ตังค์มาเราก็ใช้ส่วนตัวไปเคยขอเลยซึ่งมันไม่พออยู่แล้วเราต้องจ่ายค่าเน็ตเราด้วยเดือนละ500บางทีเขาก็บ่นว่าไม่ต้องเอาหรอกตังค์อยู่กินที่นี้แต่ความคิดเราคือถ้าเราช่วยพ่อแม่เราก็ได้ตัวค์แต่ไม่พอใช้ถ้าไปขอก็โดนบ่นว่าไม่ประหยัดค่าใช้จ่ายเยอะพอเราจะขอไปทำงานช่วงปิดเทอมกับบ่นเราว่าจะไปทำทำไมช่วยพ่อกับแม่ดีกว่า อีกอย่างบางทีเราแค่สงสัยหรือมีความคิดเห็นอีกอย่างที่แน่นอนว่าไม่ตรงกันแต่พอเราพูดกลับทีปัญหากันจนเป็นเรื่องใหญ่แต่กลับไปพูดกับคนอื่นว่าพ่อกับแม่สามารถคุยได้ทุกเรื่องคุยเหมือนเพื่อนแต่พอถึงเวลากลับเป็นแบบนี้ มันเลยทำให้เราไม่กล้าที่จะพูดกับครอบครัว
เราควรจะปรับความคิดตรงไหนหรือควรทำยังไงเพราะตอนนี้เราคิดว่าเราไม่พูดดีที่สุด
ปัญหาครอบครัว
เราควรจะปรับความคิดตรงไหนหรือควรทำยังไงเพราะตอนนี้เราคิดว่าเราไม่พูดดีที่สุด