ตัดใจไม่ได้ซะที

ต่อเนื่องจากกระทู้ที่มีปัญหากับผู้บริหารใหญ่ อึมครึมมา 2เดือน และแน่นอนผมเป็นผู้โดนสะส่วนใหญ่  แค่หายใจก็ผิดละ

ขอย้อนเล่าเพื่อให้เห็นภาพกัน
เมื่อกลางปีที่แล้ว ผมถูกส่งไปดูงานต่างประเทศแถวๆยุโรป ซึ่งงานนี้ผมไม่ถนัดอยู่แล้ว และขอปฎิเสธ ไปแล้ว แต่ผู้บริหาร บอกว่าผมเหมาะสมที่สุดละ ผมก็เลยจำเป็นต้องไป

กลับมาทำรายงานส่งปกติ แต่….

ผู้บริหารมีแนวติดจะขยายเครื่องจักร และให้ผมเข้าร่วมประชุมกับทีมต่างประเทศ ผมก็เริ่มอึดอัด เพราะว่างานนี้ไม่ชอบเป็นทุนอยู่แล้ว บวกกับผมเองภาษาอังกฤษก็อ่อนด้วย

ผมเลยตัดสินใจพูดกับผู้บริหาร แต่เขาบอกว่าคุณต้องทำ ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไป ผมชํอคคำพูดนี้มาก ในใจคิด ออกเลย ดีมั้ย

ได้สติ..

ถ้าออกครอบครัวก็เดือดร้อนแน่นอน  แฟนบอกยื้อๆไปก่อนน่ะ

ตัดภาพไปผู้บริหาร

เห็นได้ชัดว่าเขาเริ่มไม่พอใจผมมาก เขาเลยสั่งงานข้ามหัวผมไปเลย ไม่ให้เกียรติกันเลย และลูกน้องผม มันก็ไม่บอกอะไรผมเลย  และผมก็ได้ข่าวว่าลูกน้องผม แทงข้างหลังผมตลอดเวลา

ความไม่พอใจกับลูกน้อง ผมเริ่มมากขึ้น

ผมตัดสินใจบอกหัวหน้างานถึงพฤติกรรมลูกน้องที่แทงข้างหลังผม

หัวหน้างานผม ดันบันทึกสิ่งที่ผมพูด แล้วเอาไปเปิดให้ลูกน้องของผมดู

งานเข้า เป็นเรื่องใหญ่โต ผู้บริหารเรียกคุย และบอกผมว่า ผมผิด ที่ไม่ควรพูดกับลูกน้องแบบนั้น

หลังจากนั้น ผู้บริหารก็ไม่พอใจผม ไม่เห็นหัวผมเลย  ผมเริ่มอึดอัดมาก  จึงเขียนใบลาออกเตรียมยื่น

สติมา  ก่อนยื่นผมขอปรึกษาพี่ร่วมงาน ท่านแนะนำไม่ให้ออก แต่เสนอให้ย้ายแผนก เปลี่ยนสภาพแวดล้อม และถูกลดตำแหน่ง จากหัวหน้างาน เป็นพนักงงานธรรมดา

เวลาผ่านไป 1 สัปดาห์

ชาวต่างชาติที่ผมเคยทำงานด้วย มาเยี่ยมชม  ผมถามหัวหน้างานผม ว่าผมต้องไปร่วมต้อนรับมั้ย เพราะชาวต่างกลุ่มนี้ เขาเคยส่งไปดูงานต่างประเทศ  สรุปหัวหน้างานผมบอก ไม่ต้อง เพราะคุณ Level ไม่ถึงอีกต่อไป รวมถึงการประชุมต่างๆ คุณจะถูกถอดรายชื่อออก