ตอนนี้เราอยู่ปวช.ปี1ค่ะตั้งเเต่ประถมเเม่ไม่ให้ออกจากบ้านเลยค่ะไปนอนบ้านเพื่อนบ้านข้างๆติดกันเขายังไม่ให้ไปนอนเลยค่ะเวลาจะออกไปไหนทีต้องขอก่อนเป็นเดือนๆพอออกไปก็โทรจิกตามให้กลับเร็วๆพอกลับมาก็ชอบขู่ว่าจะไม่ให้เรียนต่อด่าว่าเราทำตัวเเรดบ้างหล่ะหาว่าเเก่เเดดบ้างหล่ะตั้งเเต่ตอนนั้นจนตอนนี้ยังไม่หายเลยค่ะบางทีจะออกไปทำธุระก็เเทบจะไม่ได้เราต้องขอเเบบเเทบจะก้มกราบเเล้วค่ะ เราเป็นคนที่ชอบเที่ยวอยากเที่ยวมากเเต่ก็ทำไม่ได้เลยค่ะเขาบอกว่าบ้านเรามันไกลอันตรายคือจริงๆนะคะคนมันเยอะเเถมทุกครั้งพ่อเเม่เพื่อนจะมาส่งตลอดเขาก็ไม่ไว้วางใจ เเต่ว่าเราอยู่บ้านก็เเทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยจะทำอะไรเขาก็หามเราก็เบื่อ เลยไปช่วยเพื่อนถ่ายรูปได้เงินมากินขนมนิดหน่อยเขายังไม่อยากจะให้ไปเลยค่ะอยากสอบถามทุกคนว่าเเบบนี้มันเกินไปหรือปกติคะ🥲🥲 เหตุผลอีกอย่างที่ไม่อยากอยู่บ้านนะคะคือเขาชอบด่าชอบว่าเราต่อหน้าคนอื่นๆเราอายขายขี้หน้าตัวเองสุดๆบางเรื่องไม่จริงพอเราพูดก็หาว่าเถียงอะค่ะเราเกลียดสุดๆชอบทำร้ายร่างกายเราขู่จะกระทืบเราเราเคยถูกปาก้องหินใส่เพราะเขาอารมณ์เสียจากเรื่องอื่นมานั่นเป็นเหตุผลที่ไม่อยากอยู่บ้านเลยค่ะรู้สึกอึดอักทุกวันเราควรจะทำยังไงดีคะทุกวันนี้เเค่หน้าเขาเรายังไม่กล้ามองเลยค่ะ
เเม่ไม่ให้ออกจากบ้านทำยังไงดีคะ