เรื่องมันอยู่ว่า เราอะจะนัดคนคุยไปเที่ยว แล้วมันแบบ ไม่เคยได้ไปซักที่อะ
ครั้งแรกก็บอกไม่ว่าง
ครั้งสองแม่เราไม่ให้ไป
ครั้งสามพ่อเขาบอกมีธุระให้กลับเลย
ครั้งสี่น้ามากระทันหัน โดนเรียกกลับ
พอมาวันนี้ ผมกับเขาก็ลองนัดกันอีกครั้ง แล้วจู่ๆงานแข่งของผมก็เลื่อนมากระทันหัน เป็นวันถัดจากวันที่เรานัดกันอีกแล้ว แม่ก็เลยบอกไม่ให้ไป
มันเป็นแบบนี้วนไปวนมา ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่เป็นทุกเรื่อง พอนัดเรียนพิเศษแล้วชวนเพื่อนไปกินข้าว ก็คือรู้ตัวเลยว่าต้องมีไรซักอย่างจนไม่ได้กิน นัดเพื่อนไปเที่ยว ถ้าไม่ใช่เพื่อนชวนเป็นเราชวนก็คือไม่ได้ไปซักที
มันเหมือนมีสคริปเขียนไว้เลยว่าเราไม่มีทางได้สมหวัง พอเป็นแบบนี้ไปมันก็รู้สึกท้อมากเลยนะ มันแบบทำลายความตั้งใจที่ว่างแผมไว้ทุกๆอย่างอะ มันแบบ broken down ตลอดเวลาๆ
อันนี้ขอมาระบายนะครับ แล้วก็มีใครเคยเป็นเหมือนผมมั้ย ถ้าอ่านจบก็ของคุณมากครับ
เคยมั้ยรู้สึกเหมือนโดนฟ้ากลั่นแกล้งตลอดเวลา
ครั้งแรกก็บอกไม่ว่าง
ครั้งสองแม่เราไม่ให้ไป
ครั้งสามพ่อเขาบอกมีธุระให้กลับเลย
ครั้งสี่น้ามากระทันหัน โดนเรียกกลับ
พอมาวันนี้ ผมกับเขาก็ลองนัดกันอีกครั้ง แล้วจู่ๆงานแข่งของผมก็เลื่อนมากระทันหัน เป็นวันถัดจากวันที่เรานัดกันอีกแล้ว แม่ก็เลยบอกไม่ให้ไป
มันเป็นแบบนี้วนไปวนมา ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่เป็นทุกเรื่อง พอนัดเรียนพิเศษแล้วชวนเพื่อนไปกินข้าว ก็คือรู้ตัวเลยว่าต้องมีไรซักอย่างจนไม่ได้กิน นัดเพื่อนไปเที่ยว ถ้าไม่ใช่เพื่อนชวนเป็นเราชวนก็คือไม่ได้ไปซักที
มันเหมือนมีสคริปเขียนไว้เลยว่าเราไม่มีทางได้สมหวัง พอเป็นแบบนี้ไปมันก็รู้สึกท้อมากเลยนะ มันแบบทำลายความตั้งใจที่ว่างแผมไว้ทุกๆอย่างอะ มันแบบ broken down ตลอดเวลาๆ
อันนี้ขอมาระบายนะครับ แล้วก็มีใครเคยเป็นเหมือนผมมั้ย ถ้าอ่านจบก็ของคุณมากครับ