เรื่องของมนุษย์ป้า

บ้านผมไม่มีกล้องวงจรปิด ไม่มีไรกั้น ไม่มีรั้ว มีแต่ทางเข้า 
ผมอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่คนก็รู้จัก แต่ไม่ได้รู้จักผม รู้จักครอบครัวผม

เรื่องที่จะมาเล่าก็คือ เป็นมนุษย์ป้าคนนึง ที่จะว่ายังไงดี ไม่ฟัง ดื้อ ด้าน 
จะชอบมายุ่งกับบ้านผม  บ้านผมมีผลไม้ มะนาว ผัก ต่างๆนาๆ  
แกแบบว่า มาทุกที ต้องมีของติดไม้ติดมือกลับ

จะมาทำเป็นมาคุย เล่าเรื่องคนบ้านนั้น บ้านนี้ แม้กระทั่งคนในครอบครัวตัวเอง  
พอแกพูดเสร็จ ทำท่าที แบบว่า ไปกินข้าวดีกว่า ไปซักผ้าดีกว่า ไปซื้อของดีกว่า บลาๆๆ

ขอมะนาวหน่อยนะจ๊ะ  บางครั้งก็ไม่ขอ แล้วจะขอทำไม ยังไงก็ไม่ต่างจากปล้นนี่หว่า ของใคร
ใครก็ห่วง เราปลูกไว้กินแหม ป้าออกเงินไหม ป้าช่วยอะไรพวกเราหรอ ละเนียนหยิบเหมือนไม่มีใครเห็น

ผมนี่ออกมาข้างนอก มองแรงเลย ก็มันสุดจะทนแล้ว 
ทำเหมือนเป็นที่สาธารณะ อย่างไงอย่างงั้น แต่ยัง ด้านเหมือนเดิม ท่านครับกุขอร้อง ไม่อยากใช้วิธีที่ทำให้อับอาย

มีครั้งหนึ่ง แกเข้ามาในบ้านผมเลย จะเปิดประตูห้องผมด้วย 
ผมเห็นนี่ปรีดแตกเลย เข้าไปหา พ่ อ หรอ!! 

หลังจากนั้นก็ไม่เจอมนุษย์ป้าอีกเลย