ขอนุญาติ สอบถามผู้ทรงอภิธรรม

ได้เข้าไปอ่าน ในอภิธรรมปิฎก เรื่องของ อรหัตมรรคจิต ที่ประกอบไปด้วย สัพพจิตสาธารณะเจตสิก รวมอยู่กับ เจตสิก อีกจำนวนมาก เป็นหางว่าว
แม้แต่ มหากิริยาจิต ของพระหรหันต์ ก็ยังประกอบไปด้วย สัพพจิตตสาธารณะเจตสิก ที่มี ผัสสะ เวทนา สัญญา เจตนา มนสิการ เจตสิก
ถ้าจะเอาหลักอภิธรรมเชิงลึก มาจับให้มั่นเพื่ออธิบาย ขอถามคำถามคือ

1. อรหัตมรรคจิต อรหัตผลจิต ก็ยังเป็นผลมาจากสังขารขันธ์ ใช่หรือไม่อย่างไร 

2. การลงมือกระทำอะไรต่างๆนานา โดย มหากิริยาจิต ก็ยังมีเจตนา คือกรรม ที่ต้องมีวิบาก อยู่ใช่หรือไม่ เพราะ เจตนามีอยู่ วิบากก็น่าจะเป็นผลขึ้นตามเจตนา ถ้ามีหลักยกเว้น ไม่ต้องรับวิบากแล้ว จะสามารถอธิบายกระบวนการโดย หลักอภิธรรม ของจิต อย่างไร

3. แม้ พระอรหันต์ ที่มีชีวิตอยู่ นั้น การละอุปาทาน ในขันธ์ทั้ง 5 ก็ยังเกิดขึ้นจริงไม่ได้ ใช่หรือไม่ เพราะ สังขารขันธ์นั้นยังถูกยึดมั่นในรูปของเจตสิก ต่างๆที่ทำงานอยู่แม้ รูป(หทัยประสาท) สัญญา เวทนา วิญญาน(รับรู้) ก็ยังอยู่ครบ ทำงานครบ 

4. นิพพานขณะที่มีชีวิตอยู่ เคยได้ยิน นักอภิธรรมพูดว่า นิพพาน นั้นเป็น อารมณ์ ที่จิตไปกำหนด ไปเสพ ก็เลย มีความสงสัยว่า นิพพานนั้น เป็น อารมณ์ หรือเป็น สภาพที่จิต วางอารมณ์ทุกๆอย่างทิ้งไป (รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ อรูปารมณ์ )

ขออนุญาติ ฟังความเห็นโดยใช้หลัก เนื้อหาอภิธรรม เชิงลึก มาจับ ขบวนการ และเจตสิก ที่ประกอบกับจิต เป็น ตัวอธิบาย
ขอบคุณครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่