พ่อเเม่ ขอโทษลูกไม่ได้หรอ??

ประเด็นนี้หลายครั้งมากเลยกับที่บ้านเรา เเต่ครั้งนนี้เราปรี๊ดสุดๆเราเพาะดอกไม้ไว้เยอะเลยเพาะจากเมล็ดทุกต้นเราเอาใจใส่ดูเเลมันทุกวันเลย มันมีอยู่กระถางนึงที่เหมือนโดนตัดไปเเค่ต้นเป็นต้นกล้าที่กำลังจะโตมีใบจริงเเล้วด้วย เราตกใจมากโดนตัดไป20กว่าต้น เเต่คิดว่าไก่หรือนกน่าจะมาจิก ก็พยามาระงับความโกดดูรอบๆก็มีไก่ไม่มีนกน่ะ ก็เลยถามเเม่ว่ามีใครมายุ่งของเราหรือป่าว เเล้วเเม่ก็หัวเราะเเล้วก็บอกว่าอ๋อ เเม่นึกว่าต้นทานตะวันอ่อนเเม่เอาไปกินเเล้ว เราเเบบปรี๊ดเเตกเลยอะ คือเราปลูกทานตะวันอ่อนในตะกร้าวันที่เราปลูกเเม่ก็เห็นวันนั้นก็ยังตัดให้เเเม่กินให้เเม่เอามาผัดอะ พูดเเล้วน้ำตายังไหลอยู่เลย🥹🥹 เราก็ว่าตัดทำไมมันไม่เหมือนเลยอะ เเล้วกระถางมันก็เเยกออกมาต้อนก็ไม่ได้เยอะเท่าต้นทานตะวันเลยอะ เราร้องไห้เลยอะไม่คิดว่าเเม่จะตัดเรารักต้นไม้เรามากเลยมันเยียวยาใจเราทุกอย่างเลยอะ ตื่นเช้าเพื่อมารดน้ำต้นไม้กลับจากทำพาทร์ไทม์เหนื่อเเคาไหนก็มารดน้ำเราไม่อยากให้มันตาย เเม่เเค่พูดหัวเราะ เเล้วบอกว่าทำไงได้อะตัดไปเเล้ว เราก็ว่าไม่รู้ก็ถามไงเราถามเเม่ทุกครั้งจะทำอะไร เราเสียใจมากอะ เเล้วเราว่าคำขอโทษสักคำก็ไม่มี เเม่บอกกูเป็นเเม่จะให้ขอโทษได้ไง คือทำไมเะมนุษย์ทุกคนพูดคำว่าขอโทษได้น่ะถ้ารุ้สึกผิด เเล้วเเม่ไม่สนใจอะไรเลยอะเล่นโทรศัพท์เฉย เหมือนทำร้ายจิตใจเราไปเลย มันไม่ใช้ครั้งเเรกอะทุกครั้งที่ทำเเล้วไม่ถามเเล้วก็พังตลอดเลย อยากถามความรู้สึกของทุกคนเเม่ควรขอโทษเรามั้ยหรือคิดเห็นยังไง ทุกอาจจะคิดว่ามันเป็นเเค่ต้นไม้น่ะ เเต่สำหรับเราที่รักมันดูเเลมันตั้งเเต่เป็นเมล็ดเราเสียใจมากๆเลย.....