ทำได้แค่ระบาย

สวัสดีค่ะ ฉันมีสามีที่ฉันรักมากๆ ไม่เคยคิดอยากจะทรยศเขาแม้แต่เรื่องโกหกเล็กๆน้อยๆ ฉันย้ายจากครอบครัวแม่กับพี่สาว มาอยู่กินกับบ้านสามี ฉันมีลูกกับสามีคนปัจจุบันนี้ 1 คน กับสามีเก่าอีก 1 คน ฉันไม่ได้ทำง

ตั้งแต่หนูเกิดมา หนูก็อยู่และโตในหอในตึกในอาคาร นานๆจะได้ไปเที่ยว ไปทำอย่างอื่น จนอายุ7ปี หนูป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว จนต้องรักษาที่โรงพยาบาลศิริราช นานเป็นปี จนออกมา ก็ต้องไปเจาะหลัง ให้คีโมบ่อยๆ จ

เรื่องมีอยู่ว่า ฉันกับแฟน เราทำงานคนละที่ ทุก 3 เดือนเราจะไปเที่ยวด้วยกันครั้งละ 5-7 วัน เราคุยกันทุกวันก่อนนอน วิดีโอคอลคุยกันปกติ มีอยู่วันนึงเค้าถามว่าเธอมีใครอื่นรึป่าว แต่ฉันไม่ได้บอกค่ะ ไม่ได้ตอ

คือเราขอแม่ซื้อไอแพดให้เพราะต้องใช้เรียนแต่แม่ไม่ซื้อให้เพราะบอกยังไม่ถึงเวลาพอพี่ขอแม่ให้ซื้อแต่ก็เข้าใจว่าพี่ใช้เรียนเหมือนกันลึกๆก็แอบน้อยใจพี่ได้ทั้ฃไอแพดก่อนโน้ตบุ๊คและไอโฟนคอมพี่ก็ได้ก่อนเราแล้ว

กระทู้นี้เชิงระบายความในใจครับ และจะมีการใช่นามสมมุติ เพื่อไม่ให้กระทบในอนาคต​ ตั้งแต่เรียนจบ ป.ตรีมา และผ่านพ้นช่วงชีวิตที่ขมขื่น(ชีวิตที่ถูกบังคับตั้งแต่เด็กจนโตและโดนรังแกมาตลอด) แรกเริ่มที่เริ่มง

เกริ่นก่อนว่าก่อนหน้านี้พ่อกับแม่มีปัญหากันมาก่อน แม่แอบมีชู้เพราะก่อนหน้านี้พ่อชอบกินเหล้าและพูดจาแย่ๆใส่แม่มาเป็นเวลานาน ส่วนพ่อแรกๆก็รู้สึกผิดที่เคยทำไม่ดีใส่เขา ถึงรู้ว่าแม่มีชู้ก็อยากได้แม่คืน แต

สวัสดีค่ะเรา อายุ13 อยู่ม.2 เราอยากระบายทุกสิ่งทุกอย่างที่เก็บมา ราเติบโตมากับครอบครัวtoxic​(รึป่าว?) เราไม่ชอบคนในบ้านเลยโดยเฉพาะแม่ แม่ชอบใช้อารมณ์เป็นหลักคำพูดแต่ละคำที่พูดออกมามันแรงเกินกว่าที่เรา

แบบนี้คือมันแบบควรนอยด์ไหมคะคือเราร้องไห้เพราะนอยตัวเองที่ทำกับเค้าไม่ดีทำเขารู้สึกแย่เลยร้องไห้แล้วบอกเขาเขาก็รับรู้แล้วพูดกับเราแล้วก็เล่นเกมต่อร้องจนเราดิ่ง การที่เราเห็นแฟนเป็นคนคอยอยู่ข้างๆรับฟัง

เราเป็นคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัว เเยกออกมาอยู่คนเดียวตั้งเเต่เรียนจบม.ปลาย เพราะพ่อเสีย เเละเราอยู่กับเมียของพ่อ เลยคิดว่าไม่มีใครส่งเรียนเเล้วต้องออกมาทำงานเอง ไม่อยากเป็นภาระใคร พี่ชายลูกข