ขี้สงสารชอบเก็บไปคิด “ ทำไมเขาต้องเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ ” จนเครียดเผลอร้องไห้ แก้ยังไงดี ?

เราเป็นคนขี้สงสารมากค่ะ ขี้สงสารถึงขั้นที่ว่าถ้าเจอคนมานั่งขอเงิน เราจะเดินไปให้เงินเลยค่ะ จนคนรอบข้างต้องคอยห้ามไม่ให้ไปให้เงินเขาอีก เรารู้สึกสงสารผู้คนเหล่านี้มาก เรามองไปแล้วเราก็ยิ่งสงสาร สงสารจนร้องไห้เลยค่ะ เราคิดว่า ทำไมเด็กคนนึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทำไมคุณลุงคนนั้นต้องเป็นอย่างนั้น ทำไมหมาต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราเคยหันไปเจอแม่เด็กคนนึงยกมือไหว้ขอเงิน ด้านหน้ามีเด็กตัวน้อยอายุ 4-5 เดือน นอนหลับอยู่ เราก็แบบ โห ทำไมเด็กแค่นี้ต้องมาอยู่ในครอบครัวที่ไม่พร้อม ต้องออกมาอยู่ในที่แบบนี้ เนื้อตัวมอมแมม แม่เด็กก็นั่งร้องไห้ ทุกอย่างมันแย่มาก เรารู้สึกสงสารมากเลยค่ะ จะเดินไปให้เงินเขาอยู่แล้ว แต่โดนห้ามไว้ค่ะ และเราก็เคยเจอคนมาขอค่าซื้ออาหารหมา เราก็เครียดเลยค่ะ ทำไมหมาต้องมาเจอแบบนี้ ทำไมถึงไม่มีอาหารกิน ทำไมต้องมาตกอยู่ในสภาวะไม่พร้อมเลย จะได้กินอาหารบ้างหรือยัง ภายใต้ขนฟูๆนั่น จริงๆแล้วอาจจะผอมติดกระดูก เราคิดแบบนั้นน้ำตาแตกจนคนมองเลยค่ะ 555555 ( อาจจะมาจากเราเพิ่งเสียหมาของเราไปก็ได้ค่ะ เลยสะเทือนใจเวลาเห็นอะไรแบบนี้ )

คือประเด็นหลัก เราเป็นพวกขี้สงสาร ใจอ่อน ชอบคิดสงสารคนอื่นไปทั่ว เครียดแทนกับสิ่งที่เขาต้องเจอโดยเฉพาะกับเด็กน้อย หรือสัตว์ต่าง ๆ สะเทือนใจง่ายมากค่ะ เห็นเด็กขอเงิน เราก็รู้สึกแย่ สะเทือนใจ รู้สึกสงสารแบบสุดๆ


ทำยังไงดีคะ ควรแก้ยังไงดี เราเป็นแบบนี้แล้วเรารู้สึกแย่มาก เครียดไปหมด เหมือนมันวนอยู่ในหัวตลอดเวลา ทำไมเขาเป็นงั้น ทำไมเขาเป็นงี้

“ ขอบคุณ ล่วงหน้านะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ”