รู้สึกเหมือนพ่อแม่ไม่รักเราเลย

เราเป็นลูกคนกลาง ของบางอย่างเราก็ต้องใช้ต่อจากพี่ แต่พอน้องเราเขาก็จะซื้อใหม่ให้ ในส่วนนี้เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เราไม่ค่อยโอเค เวลาที่จะทำอะไรไม่เคยมีใครถามเราเลย ว่าเราอยากทำอะไร อยากกินอะไร กินที่ไหน เขาชอบพูดว่าเดี๋ยวพ่อพี่ไปกินอันนั้น พอน้องไปกินอันนี้ ในบทสนทนาของเขาไม่มีชื่อเราเลยด้วยซ้ำ ทุกครั้งเรารู้สึกน้อยใจมาก แต่เราทำอะไรไม่ได้ พอเราแสดงสีหน้าไม่พอใจ เราก็จะโดนด่า เราไม่มีสิทธิ์แสดงความรู้สึกของเราเลยหรอ ไม่มีใครรับฟังเราเลย ทุกคนคิดถึงเราแค่ตอนจะให้เราทำนู่นนี่ให้ เราพยายามไม่คิดอะไร แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ เราไม่เคยได้ของที่อยากได้ในตอนที่ขอ ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนตลอด ในขณะที่พี่กับน้องเราอยากได้อะไรก็ได้ เราทำอะไรได้คะ ฮ่าๆๆๆ