อยากเลิกคุยกับคนคุย

เรารู้สึกเบื่อกับทุกอย่างเลยค่ะ เบื่อครอบครัว เบื่อเพื่อน เบื่อแฟน เบื่ออาหาร ไม่ค่อยอยากกินอะไร อยากแค่นอนอยู่เฉยๆละหลับไปแบบไม่ตื่น รู้สึกไม่อยาดคุยกับใครเพราะเบื่อการคุยค่ะ ไม่ว่าแชท โทร ต่างๆรู้สึ

คือเราเป็นผู้หญิง ที่เป็นไบเซ็กชวลค่ะ แต่ช่วงหลังๆมานี้เรารู้สึกว่าการคบผู้ชายมันไม่ดีรู้สึกหวือหวาหรือเขิน เรารู้สึกเฉยๆค่ะ แต่การที่มีผู้หญิงมาคุยกับเรา ในเกม หรือการมาตอบคอมเม้นท์เรา มันทำให้เรารู้

เรื่องมีอยู่ว่า เจอคนคุยในแอปหาคู่แล้วเขาดูจริงจังในการคุยมาก อายุก็เลข 3 แล้วแต่ยังโสดมานาน เขาก็ขอไลน์แล้วคุยกันได้ 10 กว่าวัน ดูเป็นคนน่าเชื่อถือได้ไว้ใจได้แบบมากๆๆ เมื่อวานคุยกันปกติ แต่อยู่ๆก็หาย

นี่คือเรื่องของผมและครอบครัว อันนี้อยากระบายเฉยๆ แม่ผมเสียเมื่อเช้าเมื่อวาน ผมมีพี่น้อง 6 คน ผมคนสุดท้อง ผมกับพี่สาวอยู่กับแม่มาตลอด ดมื่อหลายปีก่อน บ้านผมน้ำท่วมจากน้ำทะเลหนุน เมื่อ 10 กว่าปีก่อนปีละ

ประเด็นต้นเรื่องเกิดจาก การที่เราไปฝึกประสบการณ์ป.โทค่ะ ซึ่งต้องไปอีกหน่วยงานหนึ่ง เป็นอาทิตย์ ซึ่งทำซึ่งทำหนังสือขออนุญาตผู้บริหาร เรียบร้อยแล้ว แต่ว่าเวลามีงานกิจกรรมเราก็กลับมาช่วย ซึ่งอาทิตย์ก่อนม

คือผมสงสัยว่าสังคมประเทศเรานี่หายากมั้ยครับอายุเท่านี้แล้วยังไม่เคยลองมีอะไรเลย แต่ส่วนตัวผมเป็นคนหื่นๆนะครับแบบเผลอเห็นผู้หญิงสวยๆแล้วพลังหื่นจะพุ่งพรวดอะครับ แต่ผมเป็นประมาณว่าถ้าเห็นแล้วจะหลบสายตาแ

คือตอนแรกก็นั่งเฉยๆพอเหล้าเข้าปากก็ไปและจนรู้สึกว่าตัวเองไม่อยากอยู่กับที่ (เพลงมันสนุก) เราก็ลุกขึ้นเต้นจนเอวแทบหลุดแล้วพอเต้นไปซักพักก็มองไปเห็นผู้ เค้ายกนิ้วกดไลค์ให้เพราะเต้นดีมั้ง แล้วเค้าก็เรียก

เวลาลูกพูดจาไม่ดี ทำไม่ดีกับพ่อแม่ เคยโกรธจริงจังไหมคะ ส่วนตัวเวลาคุยโทรศัพท์แล้วทะเลาะกันบ่อยถ้าพ่อเมา แล้วเราเริ่มโตเราก็เริ่มเถียง สมัยเด็กๆเวลาพ่อว่าก็เสียใจนะแอบร้องไห้ แต่ไม่กล้าเถียงหรือแม้กระท

อยากถามในมุมของคนเป็นพ่อค่ะ ว่าทำไมถึงยอมปล่อยให้ลูกไปเที่ยวได้อิสระ จากที่เป็นห่วงมากๆ แล้วคุณรู้สึกยังไงคะ อยากเข้าใจความรู้สึกพ่อตอนนี้ค่ะ แต่ไม่กล้าถามเดี๋ยวซึ้งเกิน ตอนช่วงม.ปลาย 16-18 เวลาไปไหนม