กลับบ้านเราดีไหม ปัญหาครอบครัว.....

เรื่องมันทับโถมเข้ามาหาเรามากเลยค่ะ เราเองก็ไม่รู้จะเริ่มอย่างไง จิตใจเราย่ำแย่ เราเครียด คิดมาก อารมณ์ไม่คงที่ เหมือนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทางครอบครัวแฟน บางทีเราตัดผมหน้าม้า ก็สั่งให้เราเปิดหน้าผากออกจะตัดหน้าม้าทำไม เราย้อมผมก็ว่าเราย้อมสีผมไม่เข้ากับเบ้าหน้าเรา เราหมั่นกันไว้แล้ว ห้องน้ำบ้านแกเราขัดให้ล้างให้ ตั้งแต่มาอยู่ใหม่ๆ มีแต่คราบหินปูน เราล้างให้จนสะอาด แต่วันงานบวช เราให้แม่กับพ่อใหม่เรามาอาบน้ำบ้านแฟนได้ แต่ยายพาเพื่อนมา เพื่อนแกฐานะรวย ยายของแฟนให้แม่กับพ่อใหม่เราไปอาบห้องน้ำล่าง ทั้งๆที่แกเตรียมตัวอาบกันแล้ว เราเตรียมข้าวปลาอาหารให้ญาติเรา แกขับรถมาไกล ทางครอบครัวแฟนก็บอกให้มาตักกันเอา มันเป็นบุฟเฟ่ แต่ยายกลับใช้ให้แม่เราหาน้ำให้เพื่อนแก เอาคร่าวๆก่อนนะค่ะเราจิตใจย่ำแย่มาก วันเข้าโบสเราช่วยเขายกของส่งพระ ยายฝั่งแฟนก็บอกทำเร็วเข้า เหมือนกดดันเราทั้งๆที่เราก็ทำอยู่ เราใส่กระโปรง ลมพัดแรง เราก็กลัวกระโปรงเปิด แล้ว จานชาม เราช่วยล้างได้นะค่ะ แต่แกใช้เราล้างคนเดียวเลย แล้วถ้วยชามกองเท่าภูเขา อันนี้หลังงานเลิก ตอนจัดงานเราก็ช่วยล้างจาน วันที่แกจ้างคนมาล้างแกให้เราช่วยเขาล้าง เราก็ช่วย แต่มีตอนกลางคืนเรากลับไปนอนบ้านเพราะไม่มีห้องนอน เราได้ยินแฟนบอกแกบ่นว่าแฟนนาคหายหัวไปไหนหมดไม่มาช่วยกูล้างจาน พอหลังงานแกก็ใช้เราล้างจาน แกให้ลูกสาวแกมาช่วย แต่พอลูกสาวแกไม่มาแกก็ปล่อย ส่วนเราแกก็ปล่อยให้เราล้างคนเดียว แล้วขายของเราก็ยกของให้จนมดลูกต่ำ ความหวังสุดท้ายเราคือพระ อยู่เพราะเขาเองก็ดีกับเรา แต่สุดท้ายเราคุ้มตัวเองไม่ได้ เราตั้งใจจะออกไป หางานทำเอง ตอนนี้เราช่วยแม่เขาขายของ แกก็ปล่อยให้เรามาขายคนเดียว วันหยุดแกไปเที่ยวกัน ก็ไม่ได้มาช่วยเราขาย เราเฝ่าร้านคนเดียว ยกของคนเดียว แกขายเนื้อหมู  ปั้นหนึ่งก็ 13 ล. เราสูงแค่ 150 นน เราลดแล้วตอนนี้จาก 39 เหลือ 37 แกให้วันละ 300 บางวันให้เรา 200 เราซื้อข้าวกินเองอะไรเอง ก็หมด แล้วเราทำจนมดลูกเราต่ำ เหลือข้อนิ้วเดียว หน้าอกเราก็เป็นก้อน น่าจะกล้าทเนื้ออักเสพ ความหวังเดียวของเราคือพระ แต่เราเหมือนคุมตัวเองไม่ได้ เราทำให้พระโมโหแล้วเขาตะคอกใส่เรา เราผิดเอง เราควรกลับบ้านดีไหมค่ะจิตใจเราแย่ลงๆ เราไม่โทษใครเรา โทษตัวเราเอง ไม่เข้มแข็งพอ หรือผิดที่เราตั้งแต่แรก.. ถ้าเรากลับบ้าน ทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิมใช่ไหมค่ะ ตอนนี้เราสิ้นหวัง เขาตะคอกใส่เรา ความหวังเดียวของเราเหมือนพังลงเลย.... เราคงไม่ดีเอง...เรากลับบ้าน เขาจะมีปัญหากันไหม เราจะเป็นตัวปัญหาไหมค่ะ หรือเราเป็นซึมเศร้าโดยไม่รู้ตัวค่ะ หรือโรคแพนิค