คือเรา รู้สึกว่าไม่อยากผูกมัดกับคนที่เราไม่ได้ตั้งใจเลือกอ่ะค่ะ แต่เวลาที่คุยกับใครในเวลาที่เหงาเราก็จะคุยกับเขาออกแนวใส่ใจอยากจะคุยกับคนๆนี่ตลอด แต่เวลาผ่านไปเราก็มีความรู้สึกว่าไม่ชอบ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว ไม่น่าไปคุยด้วยเลย มันก็มีความรู้สึกกลัวบวกมาด้วยอ่ะค่ะ คือไม่เข้าใจตัวเอง หรือเวลาที่เราคุยกันดีๆอยู่ละเขามาบอกรักเรามันทำให้เรารู้สึกว่ากลัว อยากคัดขาดกับคนๆนี้ หรือยังไม่อยากจะคุยด้วยกันในตอนนี้ เพียงเพราะเขาบอกรักเรา และถ้าเขาถามว่าเรารักเขามั้ย เราก็จะพยายามบอกกับเขาว่าแบบเพื่อน ทั้งที่ในแชทคุยกันเหมือนแฟนอ่ะค่ะ หรือบางคนก็คุยให้เราหายเหงาค่ะแล้วก็จะไม่กลับไปคุย แต่ก็มีคนที่เราคุยด้วยแบบไม่รู้สึกเบื่อแต่เป็นความรู้สึกที่อยากคุยกับคนๆนี้ตลอด แต่ก็อยากจะเอาชนะเขาอ่ะค่ะถ้าเขาตอบช้าเราก็จะตอบให้ช้ากว่าเขาเราจะไม่ให้เขารู้ด้วยว่าเราอยากคุยกับเขามากๆ ละก็เสียเขาไปค่ะ เพราะว่าเราเป็นคนเทเขาเพราะเราคิดไว้ว่าถ้าเขาเทเราก่อนจะทำอย่างไง ก็เลยคัดสินใจทำแบบนั้น แต่ก็ชอบเขามากเหมือนกันนะคะ
ความรู้สึกแบบนี้คือยังไงหรอคะ