คิดว่าสื่อออนไลท์ มันทำให้รู้สึกชีวิตมันอยู่ยากขึ้นทุกวันในการเข้าสังคมหรือไม่ ?
-ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนว่าปกติ ผมมักใช้ชีวิตแบบไม่ค่อยชอบเข้าโซเชียลเท่าไหร ไม่เข้า facebook ไม่เข้า line ถ้าเข้า ก็คือเข้าเช้า - เย็น เพื่อเช็คข่าวคร่าว ๆ สั้น ๆ 4-5 นาที แค่นั้น
-ตอนช่วงสมัยเรียน ยังไงเราก็ได้เจอหน้าเพื่อน - รุ่นพี่ ที่หมาลัยทุกวัน ชีวิตการเข้าสังคมมันเลยไม่มีปัญหาอะไร
-ปัญหาคือมาตอนช่วงที่เราต้องทำงาน
-คือความที่เราทำงานแล้วมันเหนื่อยมาก กลับมาบ้านก็ไม่อยากจะเปิดโซลเชียล หรือทำอะไรแล้ว เลยห่างหายไปจากการเข้า face เข้า line ไปช่วงหนึ่งราว ๆ 2-3 ปี
-ผลคือ ไม่อาจรู้เรื่องได้ว่า พี่รหัส - เพื่อน - เพื่อนสมัยเก่าก่อน มันแต่งงานกันไปตอนไหน แล้วเราไม่ได้ไปร่วมงานพวกนี้เลย
-บัตรเชิญงานแต่งเดียวนี้ก็มักส่งกันแบบ ปะในหน้า line กับปะในหน้า face (ที่ช่วงเริ่มงานใหม่ ๆ ผมแทบไม่มีเวลาเข้าไปดู) แล้วยิ่งนิสัยเราไมไ่ด้ตามอ่านย้อนหลัง เลยทำให้พลาดไปหลายงาน ---> ผลคือโดนแบนสิ
-พอรู้ตัว ไอเราก็พยายามจะอ่านให้ถี่ขึ้น แต่ก็ไม่วาย มีพลาดไปอีกงานเมื่อเร็ว ๆ นี้ ---> คือเราพูดให้ตาย อีกฝั่งเขาก็ไม่เชื่อหรอกว่าเราพลาด เขามีแต่จะคิดว่าเราจงใจไม่ไปงานเขา ไม่ให้ค่างานเขา
-ทุกวันนี้เลยทำใจ ยอมรับสภาพการปลาย ๆ ว่าไปเปลียนความคิดใครไม่ได้ แล้วใช้ชีวิตแบบสันโดษน่าจะสบายใจกว่า เพราะมันหลุดวิถีโคจรของกลุ่มไปไกลชนิดแบบกู่ไม่กลับแล้ว
-ตอนนี้เวลาหลังจากจบมหาลัยก็ล่วงมาถึง 10 ปี เลยมานั่งย้อนคิดนะว่า สื่อออนไลท์ มันทำให้คนเข้าหากันง่ายขึ้นก็จริง แต่ในทางกลับกัน สำหรับคนที่ไม่ติดโซเชียล ไม่ได้ติด chat แบบต้องเข้าออนค้าง หรือโพสอะไรทุก ๆ ชม. ไรงี้ มันทำให้มีโอกาสหลุดกลุ่มแล้วโดนโกรธ - แบน ง่ายมาก ๆ
-ผมว่ามันคือฝันร้ายกลาย ๆ เลยแหละครับ แบบ จากที่เคยมีเพื่อนสนิท มีรุ่นพี่สายรหัสที่เคารพกัน แต่อยู่ ๆ ก็โดนทิ้งระยะห่างเพราะแค่เราพลาดที่จะร่วมงานแต่งงานบ่อย เพราะอุปนิสัยเราไม่ได้ติดโซเชียลขนาดนั้น....
-ไม่ทราบว่ามีใครเจอปัญหาแบบเดียวกัน หรือมีเคสคล้าย ๆ กันแบบนี้บ้างไหมครับ ? พอรู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นผู้ใช้ชีวิตอย่างสันโดษไปแล้ว....
คิดว่าสื่อออนไลท์ มันทำให้รู้สึกชีวิตมันอยู่ยากขึ้นทุกวันในการเข้าสังคมหรือไม่ ?
-ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนว่าปกติ ผมมักใช้ชีวิตแบบไม่ค่อยชอบเข้าโซเชียลเท่าไหร ไม่เข้า facebook ไม่เข้า line ถ้าเข้า ก็คือเข้าเช้า - เย็น เพื่อเช็คข่าวคร่าว ๆ สั้น ๆ 4-5 นาที แค่นั้น
-ตอนช่วงสมัยเรียน ยังไงเราก็ได้เจอหน้าเพื่อน - รุ่นพี่ ที่หมาลัยทุกวัน ชีวิตการเข้าสังคมมันเลยไม่มีปัญหาอะไร
-ปัญหาคือมาตอนช่วงที่เราต้องทำงาน
-คือความที่เราทำงานแล้วมันเหนื่อยมาก กลับมาบ้านก็ไม่อยากจะเปิดโซลเชียล หรือทำอะไรแล้ว เลยห่างหายไปจากการเข้า face เข้า line ไปช่วงหนึ่งราว ๆ 2-3 ปี
-ผลคือ ไม่อาจรู้เรื่องได้ว่า พี่รหัส - เพื่อน - เพื่อนสมัยเก่าก่อน มันแต่งงานกันไปตอนไหน แล้วเราไม่ได้ไปร่วมงานพวกนี้เลย
-บัตรเชิญงานแต่งเดียวนี้ก็มักส่งกันแบบ ปะในหน้า line กับปะในหน้า face (ที่ช่วงเริ่มงานใหม่ ๆ ผมแทบไม่มีเวลาเข้าไปดู) แล้วยิ่งนิสัยเราไมไ่ด้ตามอ่านย้อนหลัง เลยทำให้พลาดไปหลายงาน ---> ผลคือโดนแบนสิ
-พอรู้ตัว ไอเราก็พยายามจะอ่านให้ถี่ขึ้น แต่ก็ไม่วาย มีพลาดไปอีกงานเมื่อเร็ว ๆ นี้ ---> คือเราพูดให้ตาย อีกฝั่งเขาก็ไม่เชื่อหรอกว่าเราพลาด เขามีแต่จะคิดว่าเราจงใจไม่ไปงานเขา ไม่ให้ค่างานเขา
-ทุกวันนี้เลยทำใจ ยอมรับสภาพการปลาย ๆ ว่าไปเปลียนความคิดใครไม่ได้ แล้วใช้ชีวิตแบบสันโดษน่าจะสบายใจกว่า เพราะมันหลุดวิถีโคจรของกลุ่มไปไกลชนิดแบบกู่ไม่กลับแล้ว
-ตอนนี้เวลาหลังจากจบมหาลัยก็ล่วงมาถึง 10 ปี เลยมานั่งย้อนคิดนะว่า สื่อออนไลท์ มันทำให้คนเข้าหากันง่ายขึ้นก็จริง แต่ในทางกลับกัน สำหรับคนที่ไม่ติดโซเชียล ไม่ได้ติด chat แบบต้องเข้าออนค้าง หรือโพสอะไรทุก ๆ ชม. ไรงี้ มันทำให้มีโอกาสหลุดกลุ่มแล้วโดนโกรธ - แบน ง่ายมาก ๆ
-ผมว่ามันคือฝันร้ายกลาย ๆ เลยแหละครับ แบบ จากที่เคยมีเพื่อนสนิท มีรุ่นพี่สายรหัสที่เคารพกัน แต่อยู่ ๆ ก็โดนทิ้งระยะห่างเพราะแค่เราพลาดที่จะร่วมงานแต่งงานบ่อย เพราะอุปนิสัยเราไม่ได้ติดโซเชียลขนาดนั้น....
-ไม่ทราบว่ามีใครเจอปัญหาแบบเดียวกัน หรือมีเคสคล้าย ๆ กันแบบนี้บ้างไหมครับ ? พอรู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นผู้ใช้ชีวิตอย่างสันโดษไปแล้ว....