#Dek61 อายุ 23 ปี เพิ่งสอบเข้าและได้ทำงานรัฐวิสาหกิจหนึ่งเพิ่งทำได้ 3 เดือน ก่อนหน้าที่ทำงานบ.เอกชนมาก่อน ด้วยตำแหน่งเดียวกัน มองว่าเป็นอาชีพที่ทำอยู่ตอนนี้มั่นคง สอบแข่งขันกันเข้ามาทำให้ใครหลาย ๆ คน ก็อยากจะได้รับโอกาสในการเข้ามาทำงานที่นี่ แต่อยู่ไปสักพัก อาจด้วยวัฒนธรรมองค์กรบางอย่าง ก็ดูเข้ากับวัยรุ่นแบบเราไม่ได้
เนื่องจากเราก็ไม่ได้ชอบงานนี้มากมายอะไร แต่ทำตามหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ อีกทั้งเป็นช่วงค้นหาตัวเอง มองหาสิ่งที่ชอบ ก็ยังไม่เจอ
ช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย ขี้เกียจอ่านหนังสือ บวกกับไม่รู้ว่าชอบอะไรกันแน่ ครอบครัวก็ไม่ได้มีกำลังทรัพย์มากมาย อาศัยความสามารถพิเศษกับพอร์ตกิจกรรมในการสอบโควต้าเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยใกล้บ้านในคณะที่ใกล้เคียงความน่าจะชอบอย่างสบาย ๆ เหมือนเดินเข้า จบมาด้วยเกียรตินิยม (อย่างไม่ค่อยภูมิใจ) ไม่รู้สึกถึงความพยายามเหมือนเพื่อนคนอื่น ดูได้อะไรมาง่าย ๆ
แม้กระทั่งสอบเข้าทำงาน (ปัจจุบัน) มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีการเตรียมตัวไปสอบ เพียงคิดจะทำเต็มที่ ผ่านไปสัมภาษณ์ ก็ไม่ใช่คนที่โดดเด่นที่สุด แถมจบใหม่ ขับรถยนต์ไม่เป็น ไม่มีการมูวัดไหน แน่นอนไม่ได้มีเส้นสาย เด็กต่างจังหวัดธรรมดาคนหนึ่ง พ่อแม่ต้องวิ่งเต้นหาคนค้ำประกันงานให้ลูก ดูไม่มีอะไรเป็นไปได้กับการเข้าทำงานในองค์กรใหญ่
(พ่อแม่ภูมิใจ=สำเร็จ.... แล้วเราเอาไงต่อ)
****อ่านมาถึงตรงนี้อย่าได้คิดว่าเราอวดตัวเอง แต่แค่อยากอธิบายว่าเราไม่ได้รู้สึกดีกับอารมณ์แบบนี้ของเราเลย****
มาถึงตรงนี้คิดได้ว่ามีหนึ่งอย่างที่อยากลองทำในชีวิต คือ สอบแพทย์ ตามความฝันที่ปรุงแต่งในวัยเด็ก ศึกษาตามยูทูปพอสมควรว่าไม่ได้สวยหรู แต่อยากจะรับรู้ถึงความพยายามและตั้งใจ เพื่อให้ประสบควาสำเร็จได้สักครั้ง เพื่อให้รู้ว่าเราทำมันด้วยตัวเองและมันไม่ง่ายเหมือนที่ผ่านมา อีกทั้งรู้สึกว่ามันช่างเป็นอาชีพที่มีเกียรติ เสียสละ เมตตา มั่นคง รายได้ดี
สิ่งที่เราอยากให้คุณเตือนสติในข้อที่ยังกังวลใจ
1.เราไม่ได้มีเงินที่จะมาซับพอร์ตการเรียนนี้มากเท่าไหร่
2.เราชอบมันจริงแค่ไหนที่จะลองพยายามดูสักครั้ง
3.ควรเรียนไหมถ้าสอบติด
มีงานมั่นคง ควรลาออกมาเรียนแพทย์ไหม
เนื่องจากเราก็ไม่ได้ชอบงานนี้มากมายอะไร แต่ทำตามหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ อีกทั้งเป็นช่วงค้นหาตัวเอง มองหาสิ่งที่ชอบ ก็ยังไม่เจอ
ช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย ขี้เกียจอ่านหนังสือ บวกกับไม่รู้ว่าชอบอะไรกันแน่ ครอบครัวก็ไม่ได้มีกำลังทรัพย์มากมาย อาศัยความสามารถพิเศษกับพอร์ตกิจกรรมในการสอบโควต้าเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยใกล้บ้านในคณะที่ใกล้เคียงความน่าจะชอบอย่างสบาย ๆ เหมือนเดินเข้า จบมาด้วยเกียรตินิยม (อย่างไม่ค่อยภูมิใจ) ไม่รู้สึกถึงความพยายามเหมือนเพื่อนคนอื่น ดูได้อะไรมาง่าย ๆ
แม้กระทั่งสอบเข้าทำงาน (ปัจจุบัน) มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีการเตรียมตัวไปสอบ เพียงคิดจะทำเต็มที่ ผ่านไปสัมภาษณ์ ก็ไม่ใช่คนที่โดดเด่นที่สุด แถมจบใหม่ ขับรถยนต์ไม่เป็น ไม่มีการมูวัดไหน แน่นอนไม่ได้มีเส้นสาย เด็กต่างจังหวัดธรรมดาคนหนึ่ง พ่อแม่ต้องวิ่งเต้นหาคนค้ำประกันงานให้ลูก ดูไม่มีอะไรเป็นไปได้กับการเข้าทำงานในองค์กรใหญ่
(พ่อแม่ภูมิใจ=สำเร็จ.... แล้วเราเอาไงต่อ)
****อ่านมาถึงตรงนี้อย่าได้คิดว่าเราอวดตัวเอง แต่แค่อยากอธิบายว่าเราไม่ได้รู้สึกดีกับอารมณ์แบบนี้ของเราเลย****
มาถึงตรงนี้คิดได้ว่ามีหนึ่งอย่างที่อยากลองทำในชีวิต คือ สอบแพทย์ ตามความฝันที่ปรุงแต่งในวัยเด็ก ศึกษาตามยูทูปพอสมควรว่าไม่ได้สวยหรู แต่อยากจะรับรู้ถึงความพยายามและตั้งใจ เพื่อให้ประสบควาสำเร็จได้สักครั้ง เพื่อให้รู้ว่าเราทำมันด้วยตัวเองและมันไม่ง่ายเหมือนที่ผ่านมา อีกทั้งรู้สึกว่ามันช่างเป็นอาชีพที่มีเกียรติ เสียสละ เมตตา มั่นคง รายได้ดี
สิ่งที่เราอยากให้คุณเตือนสติในข้อที่ยังกังวลใจ
1.เราไม่ได้มีเงินที่จะมาซับพอร์ตการเรียนนี้มากเท่าไหร่
2.เราชอบมันจริงแค่ไหนที่จะลองพยายามดูสักครั้ง
3.ควรเรียนไหมถ้าสอบติด