เราไม่รู้จะเริ่มยังไงดีแค่รู้สึกเหนื่อยท้อกับชีวิตทั้งที่อายุเท่านี้เอง เราร้องไห้คิดมากเหมือนคนจะตายทุกวัน พยายามหาไรที่มันฮีลตัวเองแล้วนะคะแต่ก็ได้แค่แปปเดียว เหมือนเราไม่ได้เรื่องไรสักอย่างเลยเรื่องเรียนการใช้ชีวิต เรื่องความรับผิดชอบของตัวเองแต่เราว่าเราก็เต็มที่กับมันแล้วนะคะ ที่บ้านก็มองเราไม่ได้เรื่องอยู่ดีค่ะ เราคิดทุกวันเราไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้วเราอยากหายไปจากพวกเขามากๆเลยค่ะ เวลาทะเลาะกับที่บ้านคนในบ้านก็พังข้าวของแรกๆเราตกใจกลัวนะคะจนตอนนี้ก็เหมือนจะชินแล้วค่ะ เราไม่ชอบความรุนแรงเลยจนหลังๆเราเริ่มรู้สึกว่าหรือมันเป็นที่เรายังมีขีวิตอยู่เลยเจอเรื่องแบบนี้เลยโดนกดดันแบบนี้ มีหลายเรื่องที่เราเจอมามากๆค่ะ เราคิดทุกวันหรือเราจะตายๆไปดีมันจะดีกว่าที่เราต้องเจอมั้ยเราไม่รู้ว่าเรื่องแบบนี้อาจจะร้ายแรงกับบางคนมั้ยหรือไม่แต่ความอดทนของคนเราในการใช้ชีวิตแต่ละคนไม่เท่ากัน สำหรับเจอแบบนี้อยากตายๆทุกวันเลยค่ะเราไม่อยากคิดแล้วแต่เราทำไม่ได้ค่ะเราอยากรู้เราต้องทำยังไงเราถึงเลิกคิดสักทีคะ
ทำไมมีแต่ความคิดอยากฆ่าตัวตายตลอดเลยคะ