เราเป็นบ้ารึเปล่าคะ

ก่อนอื่นคือเราเป็นคนที่อ่อนไหวต่อทุกอย่างสิ่งที่เราเป็นเราเองก็ไม่รู้ค่ะว่าเป็นอะไรเหมือนมันจะมีปัญหาหลายๆเรื่องไม่ว่าจะก่อนอดีตหรือปัจจุบันเราก็มักจะเอามาคิดอ่ะค่ะ จนวันนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ แค่หายใจเรายังเหนื่อยและไม่อยากจะหายใจวันปกติของเรา เราเองก็มักจะเหนื่อยอยู่แล้ว ทั้งที่เราเองก็ยังไม่ทำอะไรเลยเรารู้สึกว่าชีวิตเรามันไม่น่าค้นหาน่าเบื่อไปหมด เป้าหมายในการใช้ชีวิตก็ไม่มี ความฝันก็ไม่รู้ว่าคืออะไร สิ่งที่ถนัดคืออะไร เราเองรู้สึกเหนื่อยมากๆ จนเอาแต่คิดว่าอยากนอนอยู่เฉยๆทรมานตัวเองไปเรื่อยๆ เราอยากทำร้ายตัวเองค่ะ แต่เราไม่ได้ทำนะคะ(ถึงเมื่อก่อนจะทำแบบไม่ลังเลก็ตาม)เราพยายามดึงตัวเองอยู่ตลอดเวลา ถ้าถามว่าเคยคิดจะ ฆตต.ไหม เราเคยพยายามฆตต.ค่ะ แต่ประเด็นที่เราจะเข้าคือ ทำไมหรอคะทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรแต่ก็เหนื่อยอยู่ตลอดเวลา อยากปรึกษามารดาค่ะแต่แค่เราจะพูด น้ำตาเราก็ไหลแล้วเรา ไม่มีอะไรที่ทำให้เราอยากมีชีวิตเลยค่ะ  ^{เรา...อยากระบายสิ่งที่เก็บไว้ในใจแต่มันไม่มีใครที่เราไว้ใจได้เลย}