เรื่องมีอยู่ว่าผมจะปริ้นสีงานส่งให้หัวหน้าใหญ่ แต่ที่แผนกผมคนที่มีเครื่องปริ้นสีวันนี้เขาลา และใส่รหัสคอมไว้ (เมื่อก่อนไม่ใส่)
ผมเลยขอให้แฟนผมอีกแผนกปริ้นให้ พอผมส่งไฟล์ไปมันบอกว่าเยอะมาก 24 หน้า (มีสีแค่ปกหน้ากับหลัง
นอกนั้นเป็นสีแค่หัวข้อ)
ผมก็เลยบอกไปว่าแล้วที่ปริ้นให้ลูกของพี่ที่ลาออกไปแล้วทำไมปริ้นได้ แฟนตอบผมกลับมาว่า เขาปริ้น 5 แผ่น (ตอนแรกเล่าให้ผมฟังเท่านี้ แต่มาบอกเพิ่มตอนทะเลาะกันว่าแฟนเขาอีกแผนกเดินมาขอปริ้นกับหัวหน้าของแฟน) แล้วก็ไล่ผมให้ไปขอพาสเวิร์ดพี่ที่กลุ่มคนนั้นให้ได้ (ซึ่งผมไม่ค่อยถูกชะตานัก ซึ่งตัวแฟนผมเองก็เกลียดเข้าไส้) ผมก็โมโหเลย อะไรของ....วะ แล้วผมก็แรปรัวใส่เลย แล้วแฟนก็ด่าผมว่าอย่ามาโทษกันไปโทษแผนกตัวเองโน่นไปขอพาสเวิร์ดพี่เขาสิ เลือดเริ่มขึเนหน้าแล้ว
ด้วยอาการลมบ้าหมูกำเริบก็ถามไปว่าทำไมถึงไม่ได้ มันบอกกลัวหัวหน้าถามว่าปริ้นอะไรอีกเยอะแยะ (คือหัวหน้าแฟนคนนี้เขาไม่ค่อยรู้ตัวว่าตัวเองบ้า ลูกน้องลาออกไปเป็นสิบ ก่อนเขาออกกัน บอกเหตุผลกันว่าแค่ไม่ถนัดในงานที่ทำ แต่หัวหน้าแฟนก็เชื่อตามคำที่บอก หารู้ไม่คนอื่นเขาทนคุณไม่ได้)
สุดท้ายผมบอกพอเลย ถ้ามันจะยากเรือหายขนาดนี้
เลยเดินไปที่อีกแผนกไปขอเขาปริ้น เขาก็ถามผมที่กลุ่มไม่มีหรอ ผมบอกคอมใส่รหัสไว้ เขาก็ให้ปริ้นแต่ออกมาไม่พอดีหน้ากระดาษเพราะต้องเสียบ flash drive พอผมปริ้นเสร็จแฟนผมก็ทักมาว่าจะเอาอีกไหม คือ แบบว่าอะไรของ....เนี่ยยยยย
สรุป คือ ผมไม่เข้าใจเลยผมรู้สึกแบบทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมแฟนผมถึงไม่พยายามช่วยผม แล้วมาโทษแผนกผมว่าผิดเอง คือ ผมเข้าใจคนใส่รหัสคอมไว้ จะให้ไปขอเขาก็แบบนะ แล้วไม่ถูกชะตาด้วย(ต่อหน้าดูดี ลับหลังด่ายับ 555+) พอเลิกงานเจอกันผมก็สวดยับ จนทะเลาะกัน เพราะผมคิดว่าแฟนกันไม่น่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมมันเหมือนศัตรูกันเลย ผมเลยอยากถามว่ามันเป็นความผิดของผิดจริงใช่ไหม เพราะแฟนผมมันงอนหนีไปห้องเพื่อนแล้ว
ปล ก่อนกลับแฟนก็ทักไลน์มาว่ากลับยัง ถ้าไม่กลับจะกลับก่อน ผมก็บอกให้รอ จะไปสวดสักบท พอมาถึงก็ทำหน้าตึงเงียบเป็นไม่สนใจ ผมก็สวดเลยยิ่งกว่าทำนองสรภัญญะ จัดเต็ม แล้วก็บอกให้ผมไปด่าพี่ที่แผนกคนนั้น
เพื่อนๆช่วยเตือนสติผมหน่อยครับ ผมจะได้รู้ตัวเองว่าที่ผมด่าแฟนไปนี่ไม่ใช่เพราะผมเสียสติ (คือเลือดมันขึ้นหน้าจริงๆ)
ขอบคุณครับ
ผมไม่ดข้าใจครับ เพื่อนๆช่วยบอกหน่อยครับใครผิด
ผมเลยขอให้แฟนผมอีกแผนกปริ้นให้ พอผมส่งไฟล์ไปมันบอกว่าเยอะมาก 24 หน้า (มีสีแค่ปกหน้ากับหลัง
นอกนั้นเป็นสีแค่หัวข้อ)
ผมก็เลยบอกไปว่าแล้วที่ปริ้นให้ลูกของพี่ที่ลาออกไปแล้วทำไมปริ้นได้ แฟนตอบผมกลับมาว่า เขาปริ้น 5 แผ่น (ตอนแรกเล่าให้ผมฟังเท่านี้ แต่มาบอกเพิ่มตอนทะเลาะกันว่าแฟนเขาอีกแผนกเดินมาขอปริ้นกับหัวหน้าของแฟน) แล้วก็ไล่ผมให้ไปขอพาสเวิร์ดพี่ที่กลุ่มคนนั้นให้ได้ (ซึ่งผมไม่ค่อยถูกชะตานัก ซึ่งตัวแฟนผมเองก็เกลียดเข้าไส้) ผมก็โมโหเลย อะไรของ....วะ แล้วผมก็แรปรัวใส่เลย แล้วแฟนก็ด่าผมว่าอย่ามาโทษกันไปโทษแผนกตัวเองโน่นไปขอพาสเวิร์ดพี่เขาสิ เลือดเริ่มขึเนหน้าแล้ว
ด้วยอาการลมบ้าหมูกำเริบก็ถามไปว่าทำไมถึงไม่ได้ มันบอกกลัวหัวหน้าถามว่าปริ้นอะไรอีกเยอะแยะ (คือหัวหน้าแฟนคนนี้เขาไม่ค่อยรู้ตัวว่าตัวเองบ้า ลูกน้องลาออกไปเป็นสิบ ก่อนเขาออกกัน บอกเหตุผลกันว่าแค่ไม่ถนัดในงานที่ทำ แต่หัวหน้าแฟนก็เชื่อตามคำที่บอก หารู้ไม่คนอื่นเขาทนคุณไม่ได้)
สุดท้ายผมบอกพอเลย ถ้ามันจะยากเรือหายขนาดนี้
เลยเดินไปที่อีกแผนกไปขอเขาปริ้น เขาก็ถามผมที่กลุ่มไม่มีหรอ ผมบอกคอมใส่รหัสไว้ เขาก็ให้ปริ้นแต่ออกมาไม่พอดีหน้ากระดาษเพราะต้องเสียบ flash drive พอผมปริ้นเสร็จแฟนผมก็ทักมาว่าจะเอาอีกไหม คือ แบบว่าอะไรของ....เนี่ยยยยย
สรุป คือ ผมไม่เข้าใจเลยผมรู้สึกแบบทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมแฟนผมถึงไม่พยายามช่วยผม แล้วมาโทษแผนกผมว่าผิดเอง คือ ผมเข้าใจคนใส่รหัสคอมไว้ จะให้ไปขอเขาก็แบบนะ แล้วไม่ถูกชะตาด้วย(ต่อหน้าดูดี ลับหลังด่ายับ 555+) พอเลิกงานเจอกันผมก็สวดยับ จนทะเลาะกัน เพราะผมคิดว่าแฟนกันไม่น่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมมันเหมือนศัตรูกันเลย ผมเลยอยากถามว่ามันเป็นความผิดของผิดจริงใช่ไหม เพราะแฟนผมมันงอนหนีไปห้องเพื่อนแล้ว
ปล ก่อนกลับแฟนก็ทักไลน์มาว่ากลับยัง ถ้าไม่กลับจะกลับก่อน ผมก็บอกให้รอ จะไปสวดสักบท พอมาถึงก็ทำหน้าตึงเงียบเป็นไม่สนใจ ผมก็สวดเลยยิ่งกว่าทำนองสรภัญญะ จัดเต็ม แล้วก็บอกให้ผมไปด่าพี่ที่แผนกคนนั้น
เพื่อนๆช่วยเตือนสติผมหน่อยครับ ผมจะได้รู้ตัวเองว่าที่ผมด่าแฟนไปนี่ไม่ใช่เพราะผมเสียสติ (คือเลือดมันขึ้นหน้าจริงๆ)
ขอบคุณครับ