เมื่อได้ลองถามตัวเองว่าเราจะออกไปเที่ยวทำไมนักหนา ไม่เหนื่อยหรืองัย??
ก็ได้ยินเสียงหัวใจตะโกนสวนออกมาว่า “ก็มันความสุขของช้านนนน”
ความสุขมันอยู่ลึก ๆ ข้างในใจงัย
เห็นไหมละอองดอกไม้เล็ก ๆ มันก็ยังสวยงามและยิ่งใหญ่ไม่แพ้ดอกไม้ดอกไหนในป่าเลยนะ
ตอบคำถามที่ว่าเป็นคนที่ชอบเที่ยวธรรมาชาติตั้งแต่เมื่อไหร่
อืมม..มันคงค่อย ๆ ซึมซับมาตั้งแต่ได้มีโอกาสไปเที่ยวรับน้องสมัยเรียนมหาวิทยาลัยปี 2 ล่ะมั้ง ซึ่งมันก็ผ่านมาเกือบ 30 ปีแล้ว
/// ภาพนี้..สมัยเป็นพี่ปีสองออกไปรับน้อง Freshman ที่อุทยานแห่งชาติน้ำหนาว เทคโนโลยีภาพถ่ายไม่มีแอพแต่งหน้าอ่ะ ธรรมชาติล้วน ๆ ///
แล้วพอมีลูกก็จะชอบชวนไปกางเต๊นท์ เดินป่า ดูนก เล่นน้ำตก ชมดาวอะไรไปเรื่อย
/// สมัยพาลูก ๆ เที่ยว ต้องบอกว่าความสุขของก๋อยคือการได้เที่ยวกับคนที่เรารัก จนถึงวันที่ต้องมีชีวิตในแบบที่ไม่มีลูก ๆ ข้างกาย (แต่ยังไม่หยุดเที่ยวนะ) ทุก ๆ การเดินทางจึงขอเก็บความทรงจำเพื่อส่งต่อไปยังลูก ๆ หากวันหนึ่งที่พวกเค้าเติบโตและได้ใช้ชีวิตในแบบที่เค้าเลือกได้เอง ก็อยากให้เค้านึกถึงภาพจำที่เราได้เคยเดินทางท่องเที่ยวไปด้วยกัน ///
อ้ายกากถามว่าชอบเที่ยวภูเขาหรือทะเลก็ตอบได้แบบไม่ลังเลว่า “ชอบภูเขาชอบป่าชอบปีนเขามากกว่า”
ทะเลเหรอ ก็ชอบแหละ ยิ่งที่สะอาด ๆ น้ำใส ๆ ทรายขาว ๆ นี่สวยอื้อหือเลยน่าเดินชิลจะตาย
/// ทะเลก็เที่ยวบ้างไรบ้างแต่ไม่บ่อย ///
ดังนั้นจึงเป็นที่มาว่า 90 % ของทริปนกอีก๋อยจึงเทไปทางขึ้นดอยขึ้นเขาซะเป็นส่วนใหญ่
/// แล้วทำไมต้องเป็นแก่งกระจาน???? ///
/// อุทยานแห่งนี้อยู่ในลิสต์ที่ก๋อยอยากไปแต่ไม่ได้อยากไปที่สุด (อุทยานทางเลือกใกล้กรุงเทพฯ) เลย Mark ไว้เมื่อปีที่แล้ว ///
ทำไมทริปแก่งกระจานจึงพร้อมเลื่อน??
มันมีเหตุผลในใจอยู่คืองี้..อุทยานแห่งชาติแก่งกระจานไม่ได้อยู่ในภาคเหนือ ก๋อยจินตนาการว่ามันคงไม่สวยว้าวแบบอุทยานทางภาคเหนือ
ในใจเรามันคิดแบบนั้นไปแล้ว..จะไปตอนไหนก็คงได้ล่ะมั้ง
เชื่อมั้ยว่าระหว่างเดินทางไปยังรู้สึกว่าทำไมแห้งแล้งแท้ ๆ ไม่ค่อยเห็นต้นไม้สีเขียว ๆ สักเท่าไหร่
ไปตรงนั้นจะมีอะไรให้เราดูบ้างป่าว สารพัดที่จะนึก ภาพในหัวคือ ร้อน แล้ง ขาดสีสัน (ภาพรีวิวในเน็ตหลอกหลวงแหง ๆ)
/// และความจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้นสิท่านผู้โชม...อุทยานแห่งชาติแก่งกระจานเป็นอุทยานเบอร์ต้น ๆ ของคนรักนกว่ะ (ขอใช้คำหยาบนิดนึง 555) ///
ตั้งแต่ถึงลานกางเต๊นท์บ้านกร่างก็เห็นชาวต่างชาติแบกกล้องตัวใหญ่ ๆ เดินทั่วบริเวณ ตามร้านค้าสวัสดิการก็มีแบบยกครอบครัวมา
เฮ้ยยยย..มันไม่ธรรมดานะเนี่ย
/// และแล้วก็มาถึงลาน “แค้มป์บ้านกร่าง”..อาณาบริเวณกว้างขวางมาก เป็นจุดกางเต๊นท์ที่ใกล้อาคารบริการข้อมูล มีรถลากให้ขนของ..
แต่กว่าจะลงตัวว่าจะปักสมอตรงไหนก็เดินสำรวจกันอยู่หลายรอบจ้า อ้ายกากเลือกทำเลที่โล่ง ลานส่วนมากเป็นสนามหญ้า แลดูนุ่มนิ่มนอนสบาย///
/// ด้วยความที่ไม่ได้ออกไปตั้งแค้มป์กว่าครึ่งปี เลยเงอะ ๆ งะ ๆ ไปนิส..แต่สุดท้ายก็กางเต๊นท์จนเสร็จเรียบร้อย ใช้เวลาไปชั่วโมงกว่า...กองเชียร์อย่างก๋อยมีหน้าที่หยิบจับและคอยส่งอุปกรณ์ที่จำเป็นให้อ้ายกาก ///
+++ มาแก่งกระจานได้ศึกษาข้อมูลอะไรมาบ้าง หรือรู้หรือเปล่าว่ามีจุดไหนที่น่าสนใจบ้าง..อ๋อ ๆ ๆ ก็มีโป่งผีเสื้อตามลำธาร มีหมีเชื่อง ๆ มาเดินเล่นลานกางเต๊นท์ (ใช่มะ) เป็นแหล่งดูนก (ก็คงนกทั่วๆ แบบที่อื่นๆ ล่ะมั้ง)..แต่จะให้ดีอยากให้เข้าไปศึกษาข้อมูลที่อาคารศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวด้วยจะดีมาก เพราะถ้ามีอะไรสงสัยก็จะได้สอบถามเจ้าหน้าที่ตรงนั้นเลย ซึ่งทุกท่านใจดีและให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มาก ๆ ขอบพระคุณจ้า +++
/// แต่แปลกอยู่อย่างเป็นทริปการเดินทางที่แทบไม่ได้ถ่ายรูปอะไรมาก เพราะมัวแต่เงยหน้าเงี่ยหูฟังเสียงนกกับส่องกล้องดูนก ช่างเป็นความประทับใจเหลือล้นจนบอกกับตัวเองว่าก๋อยจะกลับไปที่นั่นอีก..กลับไปทำอะไรอ่ะเหรอ ก๋อยจะไปส่องนก
อินตั้งแต่เมื่อไหร่..ก็คงตั้งแต่ได้เห็นนกอกสีฟ้าหรือเปล่า..
สวยจริงแฮะเกิดมาไม่เคยเห็นมาก่อน..มาแก่งกระจานขอให้พกกล้องส่องทางไกลมาด้วยจะเพลินมาก..ดีที่ติดเอามา 1 ตัว ///
/// นอกจากนกก็จะมีลิง ชะนี บ่าง พญากระรอกดำ ซึ่งโดยปกติสัตว์เหล่านี้จะไม่ค่อยออกมาให้เห็นถ้าป่าไม่สมบูรณ์จริง ๆ ก๋อยถึงบอกว่าประทับใจมาก ๆ ๆ ๆ งัย (รีวิวนี้ใช้ไม้ยมกเปลืองเกินไปแล้ว 555) ///
/// สำหรับผีเสื้อนั้นก็มีหลายร้อยสายพันธุ์ สายส่องผีเสื้อพลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง แต่ก๋อยเก็บภาพได้ไม่มากเพราะพอจะเข้าไปถ่ายาผีเสื้อก็กระพือปีกพรึ่บ ๆ บินหนีไปเกาะแก่ง บ่อดิน และตามใบ้ไม้ที่ขึ้นเรี่ยดินกันหมดเลย..ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิกขุอาโนเนะเดะสึก๊ะมาก ๆ คนที่ตั้งใจจะไปถ่ายผีเสื้อต้องมีเวลาเยอะ ๆ นั่งแช่และรอจนกว่าผีเสื้อจะบินไปเกาะนิ่ง ๆ ให้จับภาพ ซึ่งผีเสื้อจะมีมากตามธารน้ำจ้า ///
/// คิดแล้วก็แอบอิจฉาคนกรุงเทพฯ ที่มีอุทยานสวยและดีมาก ๆ แห่งหนึ่งให้ได้ไปพักผ่อนหย่อนใจใกล้ ๆ ///
/// การเที่ยวอุทยานแห่งชาติแก่งกระจานถือว่ามีความสะดวกสบายระดับหนึ่งทั้งเรื่องถนนหนทาง การจองพื้นที่กางเต๊นท์ออนไลน์ หรือ Walk-in ก็ไม่ได้ยุ่งยาก แต่แนะนำว่าให้จองผ่าน Que-Q มาด้วยก็ดีเพราะจะสะดวกมากเวลาผ่านด่าน ส่วนเรื่องวัคซีนไม่ได้ตรวจสอบเข้มงวดอย่างแต่ก่อน..การประกอบอาหารทำได้แบบไม่มีควันเยอะจนรบกวนผู้อื่น หรือถ้าขี้เกียจขนอุปกรณ์ก็มีร้านค้าสวัสดิการไว้รองรับทั้งอาหารตามสั่ง ส้มตำ เครื่องดื่ม แสกนจ่ายสบายบรื๋อ..ติดนิดนึงค่ายมือถือที่ใช้ได้เป็น AIS ค่ายอื่นนั้น หมุนติ้ว ๆ ๆ ๆ เลย..///
/// แม้ว่ารอบนี้จะไม่เจอน้องหมี (น้องขนุน) แต่ก๋อยเชื่อว่าน้องต้องแอบมองเราอยู่ที่ไหนสักแห่งตามแนวชายป่า สำหรับน้องขนุนกับเพื่อน
ของน้องอีกตัว (จำชื่อไม่ได้) เจ้าหน้าที่บอกว่าจะออกมาตอนช่วงค่ำ ๆ จะมาหาของกินตามเต๊นท์นักท่องเที่ยว..ดังนั้นห้ามให้อาหารน้องนะจ๊ะ..
ปิดจบด้วยความรู้สึกสุขใจ ขอบคุณเจ้าหน้าที่ที่ช่วยดูแลอนุรักษ์ความสวยงามและความสมบูรณ์ของอุทยานไว้ได้ดีมาก ๆ ๆ ๆ ...
นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกว่าดอกไม้บานในใจ
บัย บัย
อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน..ให้เธอเป็นดังดอกไม้ที่บานในใจ (18-19 กุมภาพันธ์ 2566)