การรักษาพญาบาลและการเข้าถึงการรักษาของคนไทย เป็นยังไงครับเมื่อเทียบกับทั้งโลก

ปัจจุบันผมก็ยังใช้บริการของรัฐในกรณีในกรณีหาซื้อยามากินเองไม่ได้ ซึ่งอยากบ่นเรื่องวิธีการและความล่าช้า บริการดีบ้างไม่ดีบ้างแล้วแต่วันๆหรือแล้วแต่จะเจอเวรไหนของใคร หมอคนไหน และยาที่ได้รับมาก็จะเดิมๆซึ่งก็เข้าใจว่ามันก็ยังได้ผลแต่คนใช้บริการจะรู้สึกไม่ว๊าวเท่านั้น 

ตอนนี้ผมก็เริ่มมีอายุมีฐานะมากขึ้น ได้สำรวจโลกมากขึ้นก็เริ่มเห็นว่าจริงๆแล้วประเทศเรานี่ระดับการดูแลสาธารณสุขพื้นฐานนี่อย่างดีเลย เรามีทั้งศูนย์ส่งเสิรมสุขภาพตำบล(อนามัยเดิม) มีโรงพยาบาลอำเภอ และมีโรงพยาบาลจังหวัด คือมีครบ ลงไปถึงระดับคนบ้านไกล้เรือนเคียงอย่าง พอ.สว. (มั๊ง) ได้ผลหรือไม่ได้ผลยังไงผมไม่ได้อยู่ในวงการเลยไม่ทราบ แต่เหมือนโควิดที่ผ่านมาประเทศเราดูจะรับมือกับมันได้ดีเพราะพื้นฐานเหล่านี้เราแทรกอยู่ทุกพื้นที่ทั่วประเทศ  ไข้หวัดนก โรคซาร์ โรคเอดส์ หรือโรคระบาดหลายๆอย่าง ดูเหมือนเราจะควบคุมได้เร็ว ผมไม่เคยรู้สึกว่ามันมีประโยชน์อะไรเพราะมองไม่เห็นถึงประโชยน์ จนได้สำรวจและศึกษาหลายๆประเทศ(แบบผ่านๆ) พอหันมามองประเทศตัวเอง ร้องเฮ้ยเลย นี่มันสุดยอดเลยนะ ถึงแม้เราจะมองว่าจัดยาเก่าๆมาให้เราหรือเปล่า บริการช้าไปหรือเปล่า เครื่องไม้เครื่องมือในศูนย์เล็กๆเครื่องมือมันไม่พอ แต่พอส่งไปยังอำเภอ จังหวัด เราก็มีกันพอประมาณเลย 

ย้อนกลับไปคิดๆดูแล้ว คนรุ่นก่อนๆของเราก็วางรากฐานเอาไว้ดีเลย 

มาถึงคำถาม ผมอยากรู้ว่าเมื่อเทียบทั้งโลกแล้ว เรื่องรักษาพยาบาลของประเทศเรา(เอาพื้นฐานแบบทุกคนเข้าถึงได้นะ เอกชนราคาแพงมันมีทุกที่ดีไม่ดีอยู่ที่การแข่งขันและราคา ด้านนั้นผมคิดว่าอยู่ที่ฐาณะและเศรฐกิจของสังคมมากกว่า) แต่มองภาพรวมของทุกชนชั้นที่เข้าถึงการรักษาพื้นฐาน ประเทศเรานี่เป็นยังไงบ้างครับ ผมนึกไม่ออกว่าอย่างคนอาหรับ ซาอุ เยเมน ซีเรีย อียิป หรืออย่างพม่าเขมร ลาว เวียดนาม ศีลลังกา ฟิลิปินส์ อินโดนีเซีย อินเดีย พวกเขามีการเข้าถึงการรักษาพยาบาลพื้นฐานได้แค่ไหนยังไง แล้วประเทศเจริญๆอย่างสหรัฐอเมริกา uae uk japan เกาหลีละ มีโรงพยาบาลรัฐแบบไทยหรือเปล่า จีน ฮ่องกง ไต้หวันมาเลเซีย สิงคโปร์ พวกเขาเป็นยังไง

(แก้ใขคำผิด ยกเว้นชื่อกระทู้)