ในที่นี้ ผมไม่ได้หมายถึง เถรตรงคนซื่อตรง ชัดเจนในการทำงาน ซึ่งมีพฤติกรรมถ่อย พูดจาถ่อยๆ แต่เป็นคนที่ทำงานในออฟฟิต ที่เต็มไปด้วย สารพัดวุฒ แต่ปากหมอนี่แต่ละถ้อยแต่ละคำ ในแต่ละวันที่หลุดออกมา จะเต็มไปด้วย การหลอกด่าคน จิกกัดกัเอง เราในหมู่เพื่อนฝูงเราเอง คนทึ่นั่งวนๆกินข้าวด้วยกันทุกวัน แค่งงทำไมคบมันอยู่(เพราะงานมากกว่า) ไม่ก็วนด่าคนอื่น นินทาว่าร้าย คนอื่นสารพัด ตรรกะคือตัวเองดี คนอื่นเลวไปหมด โง่ไปหมด เขาฉลาดรอบรู้ เก่งอยู่แต่เพียงผู้เดียวเป็นที่ 1 ในทุกๆเรื่องราว ใครจะดีมาเหนือมันมันว่าร้ายหมด ไม่ดีเกินมัน คนประเภทนี้ เขาคิดอะไร หรือแท้จริงก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เป็นมาแต่กำเนิด