ผมเเฟนผีเเท้ๆ ยอมรับว่าเจ็บ เเละอับอายครับ

เเพ้คือเเพ้ อายก็คืออายครับ ยอมรับออกมาตรงๆ
ไม่พยายามหาข้อเเก้ ตัวให้ดูดี ดูหล่อ
ชนะลิเวอร์ ตอนพรีซีซั่น 4 -0  
นั่นมันเเค่เตะ เเมทขำๆ  เเมทซ์หาตังค์ทอดผ้าป่า

มันห่างกัน เหมือนขอบจักรวาลทั้งสองฝั่ง
เมื่อเอามาเทียบกับเเพ้ ในบอลพรีเมียร์ถึง 7-0

เพราะสถิติเเห่งความยับเยินนี้ จะถูกจดจำ จารึก
เเละบอกเล่า สืบต่อไป อีกนานเเสนนาน เป็นร้อยๆปีนับจากนี้ไป
เหมือนที่เคยเกิดขึ้นมาเเล้วเมื่อ 115 ปีก่อน  
ต่อให้คุณตายไป เเล้วไปเกิดใหม่อีกสองรอบ ( รวมทั้งผมด้วย )
สถิตินี้ก็ยังถูกจารึกอยู่ ในประวัติศาสตร์ฟุตบอลอังกฤษครับ

ซึ่งต่างจากถ้วยทอดผ้าป่า วินิจคัพ ที่ชนะมาได้
นอกจากแฟนผีเมืองไทย (บางคน) เเล้ว ใครที่ไหนมันจะมานั่งจดจำ
เตะเสร็จ วันรุ่งขึ้นเขาก็ลืมกันเเล้ว

ผมว่า เผลอๆ ทั้งนักเตะ ทั้งสตาฟ ทีมงาน
ที่มา กทม ทั้งสองทีมในตอนนั้น ไม่มีสักคน ที่จะจำชื่อเเมทซ์นี้ได้ด้วยซ้ำไป
อาจจำได้เเค่ชื่อประเทศไทย กับเมืองหลวงแบงค์คอก เเค่นั้นเอง

เพราะงั้น อย่าเอามาเทียบกันครับ ....อายเค้า
( หรือว่าเเพ้เละเทะ ขนาดนี้ ยังอายไม่พอ )