ครอบครัว,แม่

สวัสดีค่ะ เราเครียดมากๆ เบื่อมากๆกับคนๆนึง ซึ่งคนนั้นคือแม่เราเองค่ะ ตอนนี้เราอายุ17 ทำงานตั้งแต่15-16 ตอนนี้มาทำพาร์ทไทม์อยู่ใกล้ๆบ้าน ตอนนี้อยู่กับแม่แค่สองคน พ่อกับน้องไปอยู่ต่างจังหวัด บ้านเกิดแม่ เรากับแม่เช่าห้องพักที่เดิมอยู่ เราเบื่อแม่มากเพราะอะไรรู้มั้ย อย่างเช่นเราตื่นมาตอนเช้าหกโมงครึ่ง แม่ตื่นก่อนตั้งเป็นชั่วโมง ตื่นมาเล่นโทรศัพท์ แต่ถ้าเราตื่นมาเราจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเลย พอเราตื่นปุ๊บ แม่ก็จะรีบไปอาบน้ำตัดหน้าเราทุกที ทำให้เราสายทุกครั้ง กลับบ้านมาตอนเย็นเราก็ไปทำงานละ กลับมาดึกๆไม่เคยมีอะไรไว้ให้กิน ไม่มีจริงๆ ตอนพ่ออยู่พ่อเป็นคนทำให้กินตลอด เราไม่ได้เอาแต่ใจนะแต่พอเป็นเราที่บางวันหยุดงานหรือเข้างานตอนเย็น เราก็ยังหาข้าวไว้ให้เขาทุกครั้ง แต่พอเป็นเราบ้าง เช้ากลางวันเย็น ไม่มีสักมื้อ อยู่แบบอดอยากมาก ถ้าเราไม่แอบไปกินข้างนอกมาเองนี่ตายแน่ แล้วเขาชอบมาลื้อของของเรา เห็นทุกอย่างที่เรามีที่เราซื้อมา ของใช้ของอะไรเราก็ซื้อเองหมด ชอบมาแอบใช้ รำคาญมาก ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย บางทีเรานอนอยู่แบบเหนื่อยมากๆ  ชอบทำตัวปัญญาอ่อนเสียงดัง ทำเหมือนกับว่าเราสนุกด้วย ชอบคุยโทรศัพท์เสียงดัง ไม่ให้เกียรติเราเลยสักนิด แต่กลับกันเวลาเราเลิกงาน เราพยายามทำอะไรให้เสียงเบาที่สุด กลัวเขารำคาญเวลานอน ชอบทำตัวน่ารำคาญมาก วันไหนเราหยุดงาน ไปกินไปเล่นที่ไหนกับเพื่อน เราก็อุตส่าห์บอกเขาแล้ว เขาก็ยังจะตาม แบบอยากให้เราเลิกเรียนกลับบ้านกลับบ้านๆๆๆๆ เราเหนื่อยนะเว้ยที่เราทั้งเรียนทั้งทำงาน เราไม่ได้ไปทำอะไรเสียๆหายๆหรอก เราแค่ออกไปปลดปล่อย  ล่าสุดก็มาขอเงินเดือนเรา เราไม่ได้อยากให้เลย  เพราะเขาไม่เคยให้ตังค์ใช้สักบาท สักบาทจริงๆ แม้แต่บาทเดียว ทุกอย่าง เราซื้อเอง จ่ายเอง ทุกอย่างจริงๆ แถมยังเอาไปโพสต์เฟสประชดอีกว่าได้เยอะเกินจะใช้หมดมั้ย ถ้าเราอายุ18เขาจะกลับบ้านเหมือนที่พ่อกลับไป แต่ตอนนี้เราอยากให้เขาไปแล้วแหละ อึดอัดมากเวลามีเขาอยู่ด้วย มันมีอีกหลายๆเรื่องเลยที่มันบั่นทอนจิตใจ ที่เราเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะแค่เรื่องที่เราเล่ามาหรอกนะ มันเป็นการเสียใจลึกๆของเรา ที่แม่เคยทำไว้ตังหาก ทุกคนมีความคิดเห็นยังไงคะ