ก่อนอื่นเลยผมรู้ตัวผมเองว่าผมเป็นคนเรียนรู้ช้ากว่าคนอื่น ช่วงจบม.3ผมก็รู้ตัวเองว่าผมเรียนสายสามัญต่อไม่ไหวแน่นอนเลยขอพ่อไปต่อสายอาชีพ แต่พ่อก็ไม่ให้ผมไปโดยให้เหตุผลว่าอยากให้ลูกเรียนจบปริญญาซึ่งผมก็ได้อธิบายไปแล้วว่าเรียนสายอาชีพก็จบมาละต่อปริญญาได้เหมือนกันแต่พ่อผมก็ไม่เข้าใจผมก็ต้องเลยเรียนต่อม.4 ผมจบม.6ด้วยเกรดเฉลี่ย 2.3กว่าๆ ละช่วงจะขึ้นมหาลัยผมก็ไปสอบ GATไทย-อังกฤษ/PAT1 9 วิชาสามัญ คะแนนค่อนข้างออกมาแย่เพราะผมทำข้อสอบไม่ทันเตรียมตัวมาไม่ดี ผมก็ไปยื่นมหาลัยนึงในชลบุรีแต่ก็ไม่ติดจนรอบสุดท้าย ผมก็เลยไปคุยกับพ่อกับครอบครัวว่าขอสอบใหม่ปีหน้าได้มั้ยแต่พ่อก็บอกว่าไม่เอาเพราะอยากให้ผมจบพร้อมเพื่อนๆซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหตุผลได้แต่ทำตามและขัดอะไรไม่ได้ ผมได้ไปต่อมหาลัยหนึ่งอีกที่เขารับได้ ผมเลือกสาขาที่ลงจากสิ่งที่ผมชอบทำคือการเล่นคอมพิวเตอร์ แต่พอลงมาเรียนแล้วนั้นก็ทำให้ผมเข้าใจผิด ซึ่งสาขาก็ไม่ได้สอนเกี่ยวกับเรี่องที่ผมอยากเรียน ผมเลยรู้สึกว่ามันไม่ใช่ก็ไปคุยกับพ่อซึ่งก็ไม่ได้อีกตามเคยมีแต่ก้มหน้าก้มตาเรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ชอบ คนรอบข้าง พี่ ป้า น้า อา ก็บอกเรียนๆไปเถอะ ผมก็เรียนมาจนถึงตอนนี้และผมการเรียนก็แย่ละก็ติดFหลายตัวตามที่บอก ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองดี ไม่รู้ว่าจะกัดฟันสู้ต่อให้จบซึ่งก็คงใช้เวลาอีกพัก แต่วิชาที่ผมติดส่วนใหญ่ไม่ใช่วิชาหลักเท่าไหร่ ส่วนวิชาหลักก็ไม่ได้เกรดดีขนาดนั้นแค่พอเอาตัวรอดไปได้เฉยๆ
- เดิมทีแล้วผมเป็นคนขยัน คะแนนที่ได้ส่วนใหญ่จะมาจากการส่งงานสะมากกว่าการสอบ
- สาเหตุที่ผมติด F เยอะเพราะว่ามันจะมีอยู่ช่วงนึงที่ผมแบบเหนื่อย ท้อ ไม่อยากเรียนแล้ว ผมเลยไปเล่นเกม จนทำให้ตอนปี 2 นั้นได้ F มาหลายตัว
และนอกจากนั้นผมรู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจผมเท่าไหร่ผมพยามหาหนทางที่ตัวเองชอบและรู้ตัวเองว่าไม่ไหวที่จะเรียนต่อกลับไม่มีใครรับฟังปัญหาหลายคนฟังแล้วก็บอกทนไปเรียนให้จบ หลายครั้งก็คิดว่าเบื่ออยากตาย แต่ก็นะผมก็เสียดายชีวิตตัวเอง แต่ก็ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง
เอาจริงๆผมยังแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบอะไร อยากเรียนอะไรที่เลือกมาก็เพราะแค่ตัวเองทำและจับอันนี้บ่อยๆ
ผมอยากถามครับว่าควรทำยังไงดี