[ฮักหลายมายเลดี้] อ้ายปีย์ ลลิน ทำเราเสียน้ำตาอย่างมาก

ปกติเราแทบไม่เคยเสียน้ำตาให้กับเรื่องความรักของพระเอกนางเอก
เราจะอินกับเรื่องครอบครัว มืตรภาพความผูกพันต่างๆ ในเรื่องมากกว่า
 แบบในเรื่องสองนรี  หนึ่งกับแม่ 
หรืออย่าง reply 1988. ตอนที่ทุดคนย้ายบ้านกัน
แต่ดราม่าพระเอกนางเอก น้อยเรื่องมากๆ ที่เราจะเสียน้ำตาให้
เต็มที่ก็แค่น้ำตาซึม และหน่วงๆ แค่นั้น
มีที่ร้องไห้หนักมาก ก็เรื่อง 25 21. ของเกาหลี  อันนี้สุดจริง
ร้องไห้แบบไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจใดๆ เลย

ขอออกตัวว่า  เราดูฮักหลายมายเลดี้
เพราะน้องพระพาย  ส่วนยูโรเราเฉย ๆ  
ดูตอนแรกก็เกือบเท  คือ ดูก็ได้ ไม่ดูก็ไม่เป็นไร
แต่ก็ตามดูต่ออีกตอน ถ้ายังไม่ดึงดูดก็คงเท
ถึงจะชอบพระพายก็ตาม  
เริ่มติดจริงๆ ในตอนที่สาม
แต่ก็ยังไม่อะไรกับยูโรเหมือนเดิม
เพราะบทหนักไปทางวีรกรรมของสวยมากกว่า
มาเริ่มหลงรักยูโรตอนที่สวยวางแผนว่ามีอะไรกับปีย์
ฉากที่ปีย์จับไมค์ร้องเพลง เรารู้เลยว่า ยูโรเล่นเป็นตัวเอง
เราฮากับฉากนี้มาก  และคิดว่า ถ้าไม่ใช่ยูโร ก็คงไม่น่ารักแบบนี้
จากที่ดูละครแบบเอ่อ มันสนุก  ดูแล้วก็จบ
กลายเป็นเริ่มอินกับตัวละครในเรื่อง
(ตอนแรกเราค่อนข้างรำคาญภาษาอีสานในเรื่อง  
ฟังแล้วขัดหู  แต่ไปๆ มาๆ ก็เริ่มชิน)
ไม่คิดว่า  ยูโรพระพาย จะรับส่งอารมณ์กันได้ดีขนาดนี้
ทั้งโหมดน่ารัก  โหมดหวาน และดราม่าแบบเมื่อคืน
ยูโรร้องไห้แบบคนที่แพ้หมดรูปจริงๆ
พระพายก็ต้องแสดงให้เห็นว่า ต้องฝืนใจทำร้ายจิตใจคนรัก
ยิ่งฉากที่นักข่าวกำลังสัมภาษณ์ลลิน
แล้วปีย์มาทวงถาม
นี่คือ แบทเทิลน้ำตาใส่กันเลยก็ว่าได้
หน้าเรียบเฉย  แต่น้ำตาหยดแหมะๆ แข่งกัน