ว่าด้วยเรื่องสถานะการ์ณที่เกิดขึ้น ทำให้อัตราการจ้างงานน้อย เศรษฐกิจย่ำแย่ ตอนนี้พึ่งพาได้แค่นักลงทุนต่างๆ ทางเราเองก็ทำงานกับสถานที่หนึ่งเรียนจบป.ตรีคิดว่าทำงานไม่ตรงกับสายงานที่ตัวเองเรียนมาก็ได้ เข้ามาทำงานเงินเดือนเริ่มที่หลักหมื่นต้นๆรอช่วงผ่านโปร จะเพิ่มขึ้นให้ ทำไปทำมาเงินเงินเดือนขึ้นไม่ถึง13000 แต่มีเบี้ยขยันถ้ามาสายก็say good bye เงินตัวนี้ได้เลย ช่วงนั้นขยันอึดทึกทนมากเหลือเกินห้ามป่วยห้ามพักห้ามตาย พูดถึงเวลาพักก็มีให้แต่มันไม่พอจุนเจือครอบครัวเลยตัดสินใจลาออกหวังจะไปทำอีกสาขา ที่นั่นมีนักท่องเที่ยวเยอะมากเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่นิยม อาจจะทำให้เงินเดือนเพิ่มขึ้นได้หลังจากเข้างานอีกสาขาเห้ย มันได้ว่ะได้ค่าประสบการณ์อีก1000บาท แต่! ไม่มีเบี้ยขยัน อ้าว.. งานเข้าหนักกว่าเดิม คิดในใจเราถูกกดไหมนะเงินเดือนป.ตรีมันต้อง15,000บาท ไม่เป็นไรทำต่อไปก็เพิ่มได้ อยู่มา2ปีเงินเดือนเท่าเดิมเพิ่มเติมไม่ถึง15,000บาท ร่วมๆแล้วทำงาน11ชั่วโมงต่อวันเวลาพัก1ชั่วโมง ตอนนี้สองจิตสองใจว่าเรายอมเหนื่อยได้เพื่อแรกกับเงินเดือนที่ต้องเพิ่มขึ้นแต่งานมันได้มากขึ้นแต่เงินเดือนไม่พอที่จะทำให้ครอบครัวลืมตาอ้างปากได้ค่าเดินทางก็ใข้เงินไปแล้ว100บาท...
จะออกหรือจะสู้ต่อเพื่อรองานที่ดีกว่า..