คือเราอายุ20จะ21ปีแล้ว เราคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง เราเบื่อ เบื่อกับทุกอย่าง บางทีมันนอย มันดาวน์ลงไปเองดื้อๆ จนคิดไม่อยากอยู่แล้ว เราอยากจะไปพบแพทย์ แต่เราไม่มีตังค์เลยสักบาท เราอยากจะขอแม่ แต่แม่คงไม่เข้า ถ้าเราบอกแม่ไปว่าเป็นซึมเศร้าแม่จะเข้าใจเราไหม? เราตั้งคำถามนี้กับตัวเองมานาน 1ปีก่อน เราติดโควิด เลยได้กลับมาอยู่บ้านไม่ได้ทำงาน ไม่มีรายได้ พ่อแม่เลยไม่ให้เราออกไปไหน อยู่แต่บ้าน เคยขอไปทำงานอยู่หลายครั้ง แต่กลับถูกปฏิเสธ เมินเฉย ทำไม่สนใจในคำพูดเรา ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เราขอพ่อแม่ใช้ตังค์แค่วันเว้นวัน บางอาทิตย์ก็ไม่ได้ขอเลยด้วยซ้ำ จนกว่าพ่อจะให้เอง แต่ทำไมชอบพูดใส่เราว่าใช้เงินเปลือง อยู่บ้านก็ไม่ได้ทำประโยชน์อะไร แล้วทำไมเวลาตอนเราเรียนอยู่ถึงให้ตังค์เราไปโรงเรียนทุกวันได้ แม่เราชอบพูดกระทบความรู้สึก ชอบพูดกระแทก-ดันใส่เรา เอาปมด้อยออกมาพูดซ้ำๆ ทำไมเขาถึงไม่คิดใส่ใจคนที่ฟังบ้างว่าเรารู้สึกยังไง เราอยากไปหาหมอมาก แต่ก็ไม่อยากจะบอกแม่ว่าเราเป็นอะไรยังไง เพราะยังไงแม่คงไม่เข้าใจ คงจะคิดว่าไปทำไม เป็นบ้ารึป่าวถึงอยากจะไป ไปก็เปลืองตัง อยู่บ้านเดี๋ยวก็หาย เราควรทำยังไงดี ขอคำปรึกษาหน่อย ช่วยฮิลใจเราที
โรคซึมเศร้าจากครอบครัว