จบกันไปกับกำชัยชนะ 2-0 ของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด ที่เอาชนะ ทีมมหาเศรษฐีหน้าใหม่อย่างนิวคาเซิ่ล จริงๆผมก็เหนื่อยจัด ดูไปหลับไปน่ะแหล่ะ 
แต่ยังลืมตาตื่น มาดูประตูที่ 2 ที่แรชฟอร์ด ชิพลูกบอลจากการแอสซีสนิ่มๆของ เวาท์ เว็กฮอร์ส แฉลบเข้าประตูไป ...

เมื่อจบเวลา ก็มีแอบสงสัยนะว่าทำไมน้องเวาท์ ดีใจนักหนากับถ้วยใบเล็กบนเกาะอังกฤษแห่งนี้ ...
สงสัยเพราะได้แอสซีสลูกนั้นป่าววะ ... อะไรจะดีใจขนาดนั้น ... แต่สรุปแล้ววันรุ่งขึ้นนั่งไล่อ่านข่าวการคว้าแชมป์ของแมนยูมาเรื่อยๆ จึงถึงบางอ้อ
การที่เวกฮอร์สดีใจขนาดนั้น ถึงขนาดนั่งยองๆยิ้มหวานดูภาพแฟนบอลบนอัฒจรรย์ ดื่มด่ำซึมซับบรรยากาศของค่ำคืนคว้าแชมป์ที่เวมบรี้
ก็เป็นเพราะ ....ถ้วย คาราบาวคัพ เป็นถ้วยแชมป์ใบแรกในชีวิตการเป็นอาชีพนักฟุตบอล ของน้องเว้าท์น่ะเอง  อายุก็30กว่าแล้ว เพิ่งได้แชมป์ใบแรกนี่ล่ะ

ถึงว่าทำไมน้องเขาดีใจซะขนาดนั้น เลยหาประวัติอ่านไปเรื่อยๆ ปรากฏว่า หมอนี่ดูเหมือนจะเกิดในครอบครัวคนรวยทำธุรกิจด้านพลังงานน้ำมันและแก๊ซ
แต่ใจรักอยากเล่นฟุตบอล แต่ไม่เก่ง ไม่มีพรสวรรค์ ส่วนสูงฟ้าประทาน แต่ไม่ได้ประทานความสามารถมาด้วย การเล่นฟุตบอลของเว็กฮอร์สจึงเกิดจากความพยายาม พรแสวงล้วนๆ แต่ตลอดการประกอบอาชีพพ่อค้าแข้ง ไม่เคยได้แชมป์อะไรมาประดับเกียรติประวัติตัวเองเลย โอววว น้องเว่าท์ อาจจะต้องเปลี่ยนชื่อเสริมดวงนะ ... จนมาได้คาราบาวคัพเมื่อคืนน่ะแหล่ะ ถ้วยใบแรกในชีวิต ถึงว่าทำไมน้องเขาดูฟินเกินเบอร์จัง ... ก็ต้องร้องอ๋อ เพราะเป็นถ้วยใบแรกนิเองครับ

ออกแนวๆพรสวรรค์ไม่มี ชื่อก็ไม่เพราะไม่มงคล อาศัยพรแสวงล้วนๆ จะให้เล่นตรงไหนก็ได้ ผมเล่นได้หมด เล่นกองหน้าไม่ดี เล่นกลางรุก กลางรับผมก็เล่นได้ ไม่เคยปฏิเสธเทนฮาก ตั้งหน้าตั้งตาซ้อมลูกเดียว ได้ลงเรื่อยๆ จนได้แชมป์แรกมาจนได้ ถ้วยใบเล็กของใครหลายๆคน แต่เป็นใบใหญ่สำหรับผมคร๊าาาบบ .... สู้ต่อไปนะน้อง