ก่อนอื่นเลย น้องชายอายุ18 เป็นเด็กออทิสติก
ชอบขับรถเล่น ชอบไปเอาเพื่อนที่ไหนไม่รู้มาซ้อนด้วยทุกวัน ส่วนมากจะเป็นเด็กที่อายุน้อยกว่าเค้า ซ้อน3-4คน เป็นเด็ก ผช หมดเลย
เรามองว่า เหมือนเป็นความสุขของเค้าอ่ะที่ชอบซ้อนลูกคนอื่น ไปรับไปส่งถึงบ้าน
พอวันนึง น้องชายยืมรถพ่อ แล้วบอกจะออกไปแปปเดียว พ่อก็รอเพราะจะเอารถไปทำงาน แต่ก็ไม่กลับมาจนถึงอีกวันของพรุ่งนี้ เค้าให้เพื่อนเอารถมาให้ แต่ตัวเองไม่ยอมกลับบ้าน นอนศาลา เราคิดว่าเค้าน่าจะกลัวพ่อตี พ่อกับแม่ก็เกลี้ยกล่อมว่าไม่ตี แต่เค้าก็ไม่ยอมกลับ นอนศาลาไป3คืน ไม่กินอะไรเลย เหมือนเด็กไร้บ้าน จนต้องให้ตำรวจมาเกลี้ยกล่อม เค้าก็ยอมกลับ พอสักพักก็หนีอีก ซึ่งคนในบ้านก็พูดอย่างดีกับน้องชาย พี่ชายก็สะกดรอยตาม เค้าเดินไกลมากกกกก ไปนอนที่ศาลาที่เดิม พ่อแม่เราก็ตามใจไปก่อนว่าเค้าอยากได้อะไร เค้าไม่ยอมพูดกับใครเลย ยกเว้นเพื่อน เพื่อนเค้าเด็กๆทั้งนั้น ทำไงดีคะ แก้ปัญหายังไงดี ให้เค้ากลับบ้าน ไม่มีใครใช้ไม้แข็งเลยค่ะ ไม่รู้จะทำไงแล้ว สงสารน้องชายเพราะไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร
น้องชายไม่ยอมกลับบ้าน
ชอบขับรถเล่น ชอบไปเอาเพื่อนที่ไหนไม่รู้มาซ้อนด้วยทุกวัน ส่วนมากจะเป็นเด็กที่อายุน้อยกว่าเค้า ซ้อน3-4คน เป็นเด็ก ผช หมดเลย
เรามองว่า เหมือนเป็นความสุขของเค้าอ่ะที่ชอบซ้อนลูกคนอื่น ไปรับไปส่งถึงบ้าน
พอวันนึง น้องชายยืมรถพ่อ แล้วบอกจะออกไปแปปเดียว พ่อก็รอเพราะจะเอารถไปทำงาน แต่ก็ไม่กลับมาจนถึงอีกวันของพรุ่งนี้ เค้าให้เพื่อนเอารถมาให้ แต่ตัวเองไม่ยอมกลับบ้าน นอนศาลา เราคิดว่าเค้าน่าจะกลัวพ่อตี พ่อกับแม่ก็เกลี้ยกล่อมว่าไม่ตี แต่เค้าก็ไม่ยอมกลับ นอนศาลาไป3คืน ไม่กินอะไรเลย เหมือนเด็กไร้บ้าน จนต้องให้ตำรวจมาเกลี้ยกล่อม เค้าก็ยอมกลับ พอสักพักก็หนีอีก ซึ่งคนในบ้านก็พูดอย่างดีกับน้องชาย พี่ชายก็สะกดรอยตาม เค้าเดินไกลมากกกกก ไปนอนที่ศาลาที่เดิม พ่อแม่เราก็ตามใจไปก่อนว่าเค้าอยากได้อะไร เค้าไม่ยอมพูดกับใครเลย ยกเว้นเพื่อน เพื่อนเค้าเด็กๆทั้งนั้น ทำไงดีคะ แก้ปัญหายังไงดี ให้เค้ากลับบ้าน ไม่มีใครใช้ไม้แข็งเลยค่ะ ไม่รู้จะทำไงแล้ว สงสารน้องชายเพราะไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร