สวัสดีครับ ผมเป็นพนักงานจากร้านอาหารบุฟเฟ่ต์ร้านหนึ่ง ซึ่งจะเรียกได้ว่าเป็นพนักงานได้มั้ย เพราะผมทำหน้าที่เป็นเชฟ ต้องขอเกริ่นก่อนว่า ร้านอาหารที่ผมทำอยู่ไม่ได้เป็นร้านดังหรือมีแฟรนไชส์อะไร ประหนึ่งเป็นร้านตามสั่งร้านนึงนั่นแหละครับ ก่อนหน้าที่ผมจะมาทำงานที่นี่ ผมเป็นเชฟให้ร้านอาหารร้านดังมาก่อน 4-5 ปี และจบป.โทด้านอาหารโดยตรง อายุผมก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้วน่ะครับ จะถือว่าเป็นผู้มากประสบการณ์เลยก็ว่าได้ ผมได้มาทำที่นี่เพราะพิษโควิดครับ ใบประกอบวิชาชีพอะไรก็ไม่ได้ใช้ เพราะเขาเปิดรับสมัครในโลกออนไลน์ ด้วยความที่ผมว่าง เลยลองเสี่ยงมาทำดู เพราะร้านก็ไม่ได้เป็นที่รู้จักอะไร เริ่มแรกเลยนะครับ ผมเพิ่งมารู้ว่าร้านนี้ดังพอสมควรในหมู่นักท่องเที่ยวที่เป็นขาจร เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนึงที่บรรยากาศกับอาหารค่อนข้างโอเคเลย พนักงานพาร์ทไทม์ที่มาทำก็มีแต่นักเรียนระแวกนั้น เงินเดือนที่ได้ก็ 350 ขั้นต่ำเลยครับ ไม่ว่าจะตำแหน่งอะไร ผมก็แปลกใจนิดนึง เพราะจังหวัดที่ผมอยู่เขาประกาศขึ้นค่าแรงไปตั้งนานแล้ว แต่ก็ทำไปไม่ได้คิดอะไรมาก ผมเป็นคนที่ไม่มีปัญหาอะไรกับใครเลยครับ เข้างานตรงเวลา ทำงานดี(เจ้าของร้านเป็นคนเอ่ยชมเอง) ไม่เคยขาดลาหรือมาสายเลยสักครั้ง (ผมทำงานที่นี่ได้ประมาณ 6 เดือนก่อนเกิดเรื่อง) ต้องขอบอกก่อนว่าผมเป็นชายโสดครับ ญาติอะไรก็ไม่ค่อยจะนับกับใครเขา เลยอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด เป็นอะไรมาก็เลยขอความช่วยเหลือยากหน่อย โดยปกติหากคนทำงานตามบริษัทจะรู้ครับว่าป่วยหรือจะลาป่วยต้องมีใบรับรองแพทย์ทุกครั้ง และทุกครั้งที่ผมป่วย ผมก็มีใบรับรองแพทย์ไปยืนยันทุกครั้ง อย่างที่บอกว่าผมปฏิบัติตามกฎของร้านเคร่งครัดมาก ๆ จนได้เป็นพนักงานดีเด่นเลยก็ว่าได้ 
ในร้านนี้จะมีผู้จัดการอยู่คนนึง อายุน้อยกว่าผม ซึ่งเราสนิทกันในระดับนึง(เพราะเขาเป็นคนที่อัธยาศัยดี เขากันได้กับทุกคน ปล.เธอเป็นผู้หญิงนะครับ ผมขอใช้สรรพนามเรียกแทนเธอว่าเขาก็แล้วกัน ถนัดกว่า) อายุประมาณ 26-27 น่าจะได้ และการเป็นผู้จัดการของเขาก็เป็นที่นี่ที่แรก หรือเรียกง่าย ๆ ว่าเขาไม่เคยทำงานแบบนี้ที่ไหนมาก่อน การทำงานอาจจะมีงง ๆ ไปบ้าง
ผมคิดว่ามันคงไม่มีปัญหา จนปัญหาที่ว่านั่นมันมาถึงผมนี่แหละครับ วันนึงผมเกิดป่วยหนักเข้า อย่างที่บอกว่าผมไม่มีญาติหรือใครที่พอจะให้ความช่วยเหลือได้เลย การไปหาหมอเพื่อเอาใบรับรองแพทย์สำหรับคนป่วยมันจึงกลายเป็นเรื่องที่ยากมาก ๆ สำหรับผม ผมจึงทักหาผู้จัดการเพื่อทำการลาในวันนั้น เช้าวันต่อมาผมได้รับใบเตือนทันที เหตุผลเพราะว่าลากระทันหันไม่มีใบรับรองแพทย์ แถมใบเตือนนั่น พออ่าน ๆ ดู มันหนักมากสำหรับผมจริง ๆ ไหนจะงดรับโบนัส งดรับเงินทิป(ในร้านอาหารจะมีทิปบ็อกซ์สำหรับแจกพนักงาน ปล.ลูกค้าเป็นคนให้) งดสวัสดิการทุกอย่างเป็นเวลา 3 เดือน กับอีแค่เหตุผลแค่นี้ ทุกคนว่ามันเกินไปหรือเปล่าครับ ก่อนหน้าผมก็มีน้องพนักงานที่โดนพักงานไป 5 วันเพราะลูกค้าไม่ได้กินน้ำเปล่า (ของหมดแล้วเติมไม่ทัน ลูกค้าเข้าใจรอได้ แต่ผู้จัดการไม่ยอม) ไหนจะโดนพักงานเพราะไม่ได้เอาจานไปให้ลูกค้า (ซึ่งลูกค้าต้องหยิบเอง แต่ลูกค้าใช้พนักงาน แถมพนักงานก็บอกว่าบริการตัวเองได้เลยด้วยคำสุภาพแทบจะก้มลงกราบตีนอยู่แล้ว แต่ผู้จัดการมองว่ามันเป็นเรื่องใหญ่) แถมผมก็เสี่ยงโดนพักงานเพราะเรื่องนี้นี่แหละครับ หัวจะปวด ใครเคยเจอที่มันปัญญาอ่อนกว่านี้มาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ ผมคิดว่าผู้จัดการร้านนี้จากประสบการณ์ไปหน่อย (ไม่หน่อยแหละไอ้ )