The Whale เหงาเท่าวาฬ ชื่อที่ไม่ได้แสดงสารที่จะสื่อในตัวเรื่องสักเท่าไร รีวิวหลังดูจบ

รีวิวฉบับ ได้อะไรจากเรื่องนี้

สิ่งใดในโลกนี้ล้วนไม่สำคัญ หากสิ่งเหล่านั้นเกิดจากการที่เราโดนบังคับต้องทำ ทั้งๆที่เป็นสิ่งที่สวนทางกับความรู้สึก หนังเรื่องนี้แค่จะบอกว่า ทุกคนมีค่าในแบบตัวเอง กล้าที่จะยอมรับความรู้สึกของตัวเอง กล้าที่จะแสดงสิ่งเหล่านั้นออกมา แล้วชีวิตจะมีความหมายจริงๆ เราไม่ได้อยุ่บนโลกเพื่อให้ใครยอมรับ แต่เราอยุ่เพื่อกล้าที่จะยอมรับตัวเองมากกว่า ณ เวลานั้นล่ะโลกจะยอมรับคุณเอง หนังสอนให้เราตระหนักว่าเราจะไม่เลือกทางเดินที่ผิดให้กับชีวิตเราเอง เราจะทำตามหัวใจตัวเองมากขึ้น จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลัง ทุกอย่างแก้ได้เสมอถ้าเราตั้งใจมากพอ

ในเรื่องนี้เรากลับชื่นชอบการแสดงของลูกสาวมากที่สุด มีเสน่ห์น่าเอ็นดูแต่ก็น่าสงสารมากในขณะเดียวกัน แต่ฉากที่ค่อนข้างชอบมากเลย คือฉากที่ hong chau หรือ Liz เล่าความหลังให้นักศาสนาปลอมฟังเรื่องความรักของชาลี เป็นเหมือนเฮือกแรกที่ทำให้หนังเริ่มน่าสนใจขึ้นมา เกี่ยวกับประเด็น LGBTQ+ แต่ที่ชอบมากกว่าคือฉากผัวเมีย ต่างคนต่างไม่เปิดอกตุยกัน ความไม่เข้าใจเป็นบ่อเกิดของรอยร้าวและความแตกแยก แต่หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วมนุษย์ยังไงก็ยังคงมีความหวังดีหลงเหลือต่อกัน และคนเราก้อยากได้ความหวังดีนั้นด้วย แต่ด้วยอะไรก็แล้วแต่ทำให้ massage นั่นส่งไม่ถึงกัน ซึ่งสารตรงนี้ที่หนังนำเสนอคือดีมากๆ มันทำให้รู้ว่าทุกอย่างต้อง clear จริงๆนะ ไม่งั้นมันเหมือนหนองกัดกินใจ ปล่อยไว้ก็มีแต่จะเน่าและโรยราเกินที่จะกลับไปแก้ไขอะไรได้ ก็เหมือนจุดจบของพระเอกนั่นล่ะ
สุดท้ายนี้หาก Brendon Fraser จะได้ Oscar ก็ไม่ได้ติดอะไร <เพราะยังไม่ได้ดูเรื่องอื่นๆ> แต่ power อาจจะน้อยไปหน่อย ยังแอบรู้สึกว่ายังได้มากกว่านี้

แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่