ตอน ม.3 แอบชอบเพื่อนคนหนึ่งอยู่ครับ คนๆนั้นเป็นคนที่ผมไม่อยากเสียเขาไปเพราะลำเส้นคำว่าเพื่อน แต่เพื่อนผมอีกคนที่ผมชอบปรึกษาว่า "ก็ชอบอะแต่ไม่อยากเสียเพื่อน" เพื่อนคนนั้นก็ได้บอก(ขอหยาบนึดนึงนะครับ) "เสียเพื่อนตั้งแต่คิดเกินเพื่อนแล้ว" ซึ่งนั้นทำให้ผมลังเลว่าควรจะบอกไปหรือไม่บอก เพื่อนผมก็บอกว่า "ถ้าชอบจริงๆก็บอกไปเลย อย่าเก็บไว้ให้อึดอัดใจเลย" ซึ่งผมมีนิสัยขี้อาย ทำให้เวลาทำอะไรไม่เคยทำได้สักอย่าง และผมมีนิสัยขีเกี้ยจทำการบ้านมากแบบมากเกินไปอะ จนผมจบ ม.3 ซึ่งผมหาที่เรียนต่อ และยังโชคดีที่เขาได้เรียนโรงเรียนใกล้ๆกัน ซึ่งหลังจากเปิดเทอมผมก็พยายามทุกอย่างเพื่อดัดนิสัยตัวเอง จนผมทำได้สำเร็จ ซึ่งเวลาไปโรงเรียนเราได้นั่งรถเมล์ไปด้วยกัน ตอนเทอมแรกเราก็ลุ้นว่าเราจะได้นั่งกับเขาไหมนะ ซึ่งผมตอนที่ได้นั่งกับเขา ผมก็ทำไรไม่ถูกเลยเลือกที่จะชวนเล่นเกมแต่เสียดายที่ทุกครั้งที่เล่นเราได้เล่นแค่ครั้งเดียว แต่ไม่รู้ทำไมเราชอบแกล้งหลับ ชอบพิงไหล่ จนวันหนึ่งมีเรื่องเกิดขึ้นผมได้ทะเลาะกับแฟนเพื่อนอีกคนที่คอยช่วยผมตลอด(สนิทกับคนที่ผมชอบด้วยนะ)ซึ่งตั่งแต่วันนั้นผมก็ไม่มีโอกาสได้ไปอยู่ใกล้ๆเขาเลยจนทุกวันนี้ ผมก็ได้แต่แอบมอง เวลาเดินผ่านก็ทำเป็นไม่สนใจทำตัวเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่เวลานั้นผมก็แบบแอบร้องให้บ้าง(ร้องที่บ้านนะ) ตอนผมแบบอึดอัดใจมากๆ ฟังเพลงรักแบบผ่านๆก็นึกถึงแล้ว ขอคำปรึกษาหน่อยครับ
ผมอยากได้คำปรึกษาจากทุกๆคนหน่อยครับ เกี่ยวกับคนที่แอบชอบ